Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν διακρίνεται ως πολιτικός των φιλοφρονήσεων. Εκείνοι που τον ξέρουν καλά υποστηρίζουν ότι δεν υποτιμά τον πολιτικό του αντίπαλο και είναι ιδιαίτερα φειδωλός στους δημόσιους χαρακτηρισμούς.
Τα εύσημα που απέδωσε χθες στον Ευκλείδη Τσακαλώτο ως «εξαιρετικό υπουργό Οικονομικών και σκληρό διαπραγματευτή», εκτός από την εκτίμηση που τρέφει στο πρόσωπό του μετά τη «λαίλαπα» Βαρουφάκη, ήταν και μια επίκληση στον πολιτικό ρεαλισμό του έλληνα ομολόγου του για τα ελάχιστα όρια κινήσεών του στην αυριανή διαπραγμάτευση, σημειώνει η Deutsche Welle.
Ο κ. Σόιμπλε «έβαλε» χθες στο στόμα του και τον Αλέξη Τσίπρα για τα απανωτά τηλεφωνήματά του στην καγκελάριο, κάτι που επίσης δεν συνηθίζει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών. Άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα το ερμήνευαν ως έμμεση υπόμνηση ότι από το αυριανό ραντεβού δεν μπορεί να περιμένει ο έλληνας πρωθυπουργός τίποτα περισσότερο από το σχέδιο συμφωνίας που τέθηκε επί τάπητος στο Eurogroup στις 22 Μαΐου και το οποίο η ελληνική πλευρά απέρριψε αλλά και ότι ματαιοπονεί ποντάροντας στην Άνγκελα Μέρκελ ως ο από μηχανής Θεά, βασιζόμενος στην θρυλούμενη «διάσταση» μεταξύ Μέρκελ και Σόιμπλε για τον τρόπο προσέγγισης του ελληνικού προβλήματος.
Συνεργάτες του κ. Σόιμπλε θεωρούν χάσιμο χρόνου την ελληνική εμμονή στο γαλλικό σχέδιο λύσης που συνδέει τα μέτρα για το χρέος με την ανάπτυξη. Για το Βερολίνο η «διαμεσολάβηση» Λεμέρ ήταν περισσότερο μια πρωτοβουλία του γάλλου υπουργού Οικονομικών που κινήθηκε εκτός των ορίων της συμφωνίας του Eurogoup του 2016. Όπως σημειώνουν, σύνδεση ανάπτυξης με το χρέος θα ισοδυναμούσε με έμμεση μείωση του χρέους, που απορρίπτει εμφατικά το Βερολίνο πριν τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος το 2018.
Σχολιαστές του τύπου συνδέουν την κινητικότητα του γάλλου υπουργού Οικονομικών με προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή επάνω του και «διαβάζουν» βλέψεις για να διαδεχθεί τον Γερούν Ντάισελμπλουμ ως επικεφαλής του Eurogroup, όταν έρθει η ώρα.
Η πλευρά Σόιμπλε δεν αφήνει κανένα περιθώριο και ως προς το πλαίσιο λήψης αποφάσεων, που δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό στο Eurogroup. Αναβολή για το Συμβούλιο Κορυφής του Ιουνίου, όπως αφήνει ανοιχτό η Αθήνα ως ενδεχόμενο, αποκλείεται, όχι μόνο διότι δεν υπάρχει άλλη βάση διαπραγμάτευσης πλην της υπάρχουσας, αλλά και επειδή η καγκελάριος Μέρκελ επαναλαμβάνει συνεχώς – ακόμη και στα επανειλημμένα τηλεφωνήματα του ίδιου του έλληνα πρωθυπουργού – ότι καθ΄ ύλην αρμόδιο για τη διαπραγμάτευση είναι το Eurogroup και όχι το Συμβούλιο Κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των 28.
Σε αυτή τη βάση λοιπόν, ξεκινά αύριο άλλη μια διαπραγμάτευση του Eurogroup στο Λουξεμβούργο με την ελπίδα ότι θα είναι και η τελευταία. Η γερμανική πλευρά έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να δεχθεί καμιά λύση που θα την έβαζε στην προεκλογική περιπέτεια έγκρισής της από το γερμανικό κοινοβούλιο. Άρα επί της ουσίας, τίποτα δεν αλλάζει.
Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα για ελάφρυνση του χρέους, σε σχόλιο που φιλοξενεί η σημερινή Die Welt, όπου συνοψίζει μεταξύ άλλων και τα μέτρα που έχει προνομοθετήσει η κυβέρνηση για το 2019 και 2020 έχει, υπό αυτό το πρίσμα και σε αυτήν τη χρονική στιγμή, θεωρητική αξία.
