Με βάση αυτά που διαμηνύονται από το (πάρα…) πολύ στενό περιβάλλον του Αλ. Τσίπρα, όσοι ελπίζουν σε γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης, θα πρέπει να περιορίσουν πολύ τις προσδοκίες τους. Στο γραφείο του υπερυψωμένου ισογείου στο Μέγαρο Μαξίμου, οι συζητήσεις που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι έχουν καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Εν πολλοίς όμως είναι συμπέρασμα αυθαίρετο και πάντως βασιμένο σε πρόσκαιρες ενδείξεις.
Η συλλογιστική έχει δύο σκέλη:
Το πρώτο είναι ότι η Ανγκελα Μέρκελ θα χάσει από τον Μάρτιν Σουλτς στις εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου, η Ελλάδα θα είναι κεντρικό θέμα στην προεκλογική εκστρατεία και ότι ακόμη κι αν δεν χάσει η καγκελάριος, όσο αισθάνεται πίεση θα αναγκαστεί να αλλάξει γραμμή στο ελληνικό ζήτημα, αδειάζοντας τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Το δεύτερο σκέλος είναι ότι μαζί με τα άδειασμα του Σόιμπλε, θα μείνει ξεκρέμαστο και το ΔΝΤ, το οποίο θα αναγκαστεί και αυτό να χαλαρώσει τις απαιτήσεις του έναντι της Ελλάδας. Ή να αποχωρήσει από το πρόγραμμα. Μετά θα έλθει ο Σουλτς και όλα θα είναι όμορφα.
Προς επιβεβαίωση αυτών, πρόσωπο του στενού κύκλου του Αλ. Τσίπρα (πιο στενός δεν γίνεται…), έλεγε το Σάββατο το μεσημέρι: «Το θέμα είναι απλό: θέλει η Μερκελ να πάει σε εκλογές με το ελληνικό θέμα ανοιχτό; Δεν θέλει. Καποια στιγμή θα πρεπει να παρέμβει». Σε σχέση δε με το ΔΝΤ η ίδια πηγή έλεγε ότι «πρέπει να αναθεωρήσει».
Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει: παράταση της διαπραγμάτευσης, με σπέκουλα και χορευτικές φιγούρες, μέχρις ότου αποφασίσει η Μέρκελ «να παρέμβει» και το ΔΝΤ «να αναθεωρήσει». Πλην όμως, η καγκελάριος έχει ήδη παρέμβει, λέγοντας στον κ. Τσίπρα ότι πρέπει να τα βρει με τους θεσμούς. Ο,τι λέει πάντα δηλαδή… Και το χειρότερο είναι πως αυτά στα οποία ποντάρει τα ρέστα του για μία ακόμη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζονται στην προσδοκία ότι ο Μάρτιν Σουλτς (αφού έχει προεξοφληθεί η νίκη του στην Κουμουνδούρου), θα γυρίσει όλα τα τραπέζια της Ευρώπης ανάποδα και θα προτάξει τα στήθη του υπέρ της Ελλάδας και του Τσίπρα, καταργώντας μνημόνια και συμφωνίες, εκδίδοντας ευρωομόλογα και υποκλινόμενος στο μέγεθος της ελληνικής Αριστεράς.
Κάπως έτσι κάποτε, ήλπιζαν και στον Ολάντ…
Για να μην έχουν αυταπάτες οι ακροατές του Τσίπρα σαν κι αυτές της ηγεσίας της χώρας, ένα περιστατικό του Ιανουαρίου 2015 είναι ενδεικτικό. Μόλις τέσσερις ημέρες έπειτα από την εκλογική νικη του ΣΥΡΙΖΑ, στις 29 Ιανουαρίου 2015, ο Σουλτς με την ιδιότητα τότε του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε μία μακρά συζήτηση με τον Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου. Στις δημόσιες δηλώσεις του φαινόταν κάπως «κουμπωμένος», ήταν ευδιάκριτο ότι προσποιούνταν όταν δήλωνε ικανοποιημένος για το ότι ότι «η ελληνική κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει μονομερώς το θέμα της χώρας».
Λίγες ώρες αργότερα όμως, εμφανώς ανήσυχος και θυμωμένος, έλεγε σε έλληνες συνομιλητές του: «με αυτόν τον τύπο, την έχετε βάψει». Το είπε λίγο χειρότερα, αλλά δεν είναι πρέπον να γράφονται τετοια πράγματα…
