Το έργο του Κώστα Βαρώτσου, ο «Δρομέας», δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1988.
Το γλυπτό, 8 μέτρα ύψος με αλλεπάλληλες στρώσεις γυαλιού στηριγμένα με σίδερα, που προσδίδουν ένα ασαφές περίγραμμα ειχε ως στόχο να μείνει στη Αθήνα για ένα μήνα, για όσο θα διαρκούσαν τα «Δρώμενα», μια πολιτιστική δράση του Δήμου Αθηναίων. Το γλυπτό όμως έμεινε εκεί για καιρό.
«Όλοι μας λένε ότι τα κάναμε γυαλιά καρφιά, εμείς με τα σπασμένα γυαλιά φτιάχναμε τον Δρομέα» Βαρώτσος
Ο «Δρομέας» λοιπόν, δεν προοριζόταν να μείνει στην Ομόνοια πάνω από μήνα και έτσι δεν είχε τη κατάλληλη δομή για να αντέξει καιρικές κακουχίες και φυσικά την τριβή του χρόνου. Έτσι άρχισαν τα προβλήματα στατικότητας να εμφανίζονται…
Το μετρό και η σύνδεσή του με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο έδωσε την χαριστική βολή. Οι εργασίες επέβαλλαν την απομάκρυνση του γλυπτού από την Ομόνοια και μεταφέρθηκε στην Πλατεία της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Το έργο επανασχεδιάστηκε, μελετήθηκε στατικά και μεταφέρθηκε τον Μάιο του 1994 στη σημερινή του θέση, επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από το ξενοδοχείο Χίλτον και την Εθνική Πινακοθήκη…
Το αρχικό όνομα του έργου ήταν “Ο Ξένος”. Όπως ανέφερε και ο καλλιτέχνης το έργο αφορούσε “έναν ξένο που μόλις τον συναντάς, τον ρωτάς: ‘Πότε ήρθες;’ και αμέσως μετά ρωτάς: ‘Πότε φεύγεις;’. Αυτός ο άνθρωπος εξελίχθηκε στη συνέχεια σε Δρομέα. Η υπόθεση του Δρομέα ήταν κάτι που άλλαζε σταδιακά την εικόνα της πόλης, η οποία άρχισε να αποκτά σημείο
