Λογοπαικτικός ο πρωτοσέλιδος τίτλος εφημερίδας της Θεσσαλονίκης («Στο Ωραιόκαστρο βλέπουν… ασχημόπαπα»), ευθύς και απερίστροφος ο υπέρτιτλος: «Ακροδεξιοί και κάποιοι γονείς δεν βάζουν μυαλό».
Από τους δύο υπότιτλους, εξηγητικός ο ένας («Επεισόδια και χθες στην “υποδοχή” προσφύγων»), επιτιμητικός και ειρωνικός ο δεύτερος: «Πρωτοφανής επιστολή του συλλόγου γονέων – 130 παιδιά έλειπαν χθες από το σχολείο!». Στον τόνο του σαρκασμού και το σχετικό κείμενο: «Στο 1ο δημοτικό Ωραιοκάστρου η… εποχική ίωση που χτύπησε 130 από τα 341 παιδιά που φοιτούν στο σχολείο λέγεται προσφυγοφοβία, αφού μάλλον την είχε προαποφασίσει το Δ.Σ. του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων με επιστολή του που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Ετσι, όσο κι αν οι υπεύθυνοι του προγράμματος εκπαίδευσης προσφυγόπουλων και οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους επειδή πρόκειται για παιδιά, φαίνεται πως τα επεισόδια της Περασμένης Παρασκευής, όταν ομάδα ακροδεξιών αλυσοδέθηκε στα κάγκελα του σχολείου προκειμένου να απαγορεύσει την είσοδο στα προσφυγόπουλα, δεν ήταν ούτε μεμονωμένα ούτε… περαστικά. Χθες οι ίδιοι προκάλεσαν νέα ένταση, συνεπικουρούμενοι από κάποιους γονείς».
Τα πράγματα με τ’ όνομά τους λοιπόν. Κι αυτό την ώρα που εδώ στον Νότο, στο κέντρο δηλαδή, αρκετοί από τους πληροφορητές του κοινού και τους συνδιαμορφωτές της κοινής γνώμης εξακολουθούν να βλέπουν αποκλειστικά «ανησυχούντες γονείς» (και καθόλου ακροδεξιούς, υποδυόμενους τους τελευταίους των θερμοπυλομάχων) και περίπου να τους δικαιολογούν, τη μια επειδή δήθεν τα προσφυγόπουλα δεν έχουν εμβολιαστεί όλα, την άλλη επειδή τάχα οι αίθουσες είναι μικρές κι οι δάσκαλοι λίγοι. Και την ώρα που συνεχίζουμε να δηλώνουμε σίγουροι ότι πρόκειται για πράγματα «μεμονωμένα και περαστικά», άρα δεν χρειάζεται να χολοσκάμε ιδιαίτερα, θα τα διευθετήσει όλα ο χρόνος, περιττεύει η δική μας σκέψη και δράση.
Στα περισσότερα σχολεία τα προσφυγόπουλα φοιτούν κανονικά. Θα ήταν όμως λάθος να το θεωρούμε αυτό τίτλο τιμής και να εφησυχάζουμε. Η χώρα μας έχει συνυπογράψει ποικίλες συμφωνίες για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών, τις οποίες και οφείλει να τιμά. Και μοιράζεται και κάποια κονδύλια για να μπορέσει να ανταποκριθεί. Δεν καλύπτει το όποιο κόστος μόνο με τα λιγοστά που έχουν απομείνει στον δικό της κορβανά, όπως διατείνονται οι αρνητές της εκπαίδευσης των μικρών προσφύγων. Ανάμεσά τους και αυτοί που «για να προστατέψουν τα παιδιά τους», τα αρρωσταίνουν. Και δεν εννοώ τη χειμωνιάτικη ίωση που δηλώνουν ότι τα χτύπησε, ώστε να απουσιάσουν από το σχολείο, να μη συνυπάρξουν με ξενάκια και κινδυνέψουν κίνδυνο μέγα. Αυτή είναι πράγματι περαστική. Εννοώ την ίωση της προσφυγοφοβίας στην οποία τα εκθέτουν, πνίγοντας τα αυθόρμητα αισθήματά τους και φυτεύοντας στο άπλαστο ακόμα μυαλουδάκι τους την προκατάληψη.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
