Οσοι θυμούνται ή είχαν βιώσει τι είχε συμβεί με τους εμπρησμούς της χώρας τον Αυγουστο του 2007 και το συγκρίνουν με το σήμερα, χαμογελούν μελαγχολικά.
Τότε που η χώρα βίωσε μια τεράστια «ασύμμετρη επίθεση», την πρώτη στην ιστορία της με στόχο την ανατροπή μιας νόμιμης κυβέρνησης της κυβέρνησης Καραμανλή που μόλις είχε προκηρύξει εκλογές!
Δύο άνθρωποι που έζησαν από πολύ κοντά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007, οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ιωάννης Σταμούλης και Νικόλαος Διαμαντής μέσα από το βιβλίο τους, που κυκλοφόρησε για τη σκοτεινή εκείνη περίοδο, παραθέτουν συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία καταδεικνύουν τους εμπρησμούς με την επιχείρηση ανατροπής του Κώστα Καραμανλή.
Το μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, ακόμα και πόλεις της Πελοποννήσου θα είχαν καεί αν η ρωσική κυβέρνηση με επικεφαλής της προσπάθειας τον σημερινό υπουργό Αμυνας της Ρωσίας και πιθανό διάδοχο του Β.Πούτιν, τον Σεργκέι Σοϊγκού, τότε υπουργό αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, δεν έστελνε δεκάδες αεροσκάφη Be-200 Beriev και πυροσβεστικά ελικόπτερα για να συνδράμουν τις ελληνικές πυροσβεστικές δυνάμεις.
Η βάση της Ελευσίνας μετατράπηκε σε μια τεράστια βάση υποστήριξης της προσπάθειας που με τιτάνιο αγώνα γλίτωσε εκατοντάδες ζωές και περιουσίες, χωρίς φυσικά να αποτρέψει την μεγαλύτερη σύγχρονη καταστροφή της ελληνικής ιστορίας.
Από μόνος του, άλλωστε, ο τίτλος του βιβλίου «Οι Ασύμμετρες Πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα»(εκδόσεις Αλεξίπυρο) παραπέμπει σε αφύσικα γεγονότα και ενώ ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει ακόμα και σήμερα, μία δεκαετία μετά, τις αιτίες και τους δράστες των πυρκαγιών εκείνων που κόστισαν 58 νεκρούς. Δεκάδες πολίτες νεκροί, δύο πιλότοι CL-215 Canadair, εννέα πυροσβέστες και 3,5 δισ. ευρώ ζημιές!
Η θέση τους αυτή ενισχύεται από ισχυρά επιχειρήματα:
1. Την ανάπτυξη 1.567 πυρκαγιών σε όλη την επικράτεια κατά το πρώτο εικοσαήμερο του Ιουλίου, διπλάσιων (!) σε σχέση με το προηγούμενο έτος, εξάντλησαν το πυροσβεστικό σώμα. Τον Αύγουστο, μετά την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον Κ.Καραμανλή, όταν ξεκίνησε η πύρινη λαίλαπα, όλοι, άνθρωποι και μέσα, ήταν εξαντλημένοι. Αλλές 2.000, περίπου, πυρκαγιές ξέσπασαν από τις 21 Ιουλίου μέχρι τις εκλογές!
2.Την έναρξη των περισσότερων πυρκαγιών το διάστημα 8 μ.μ. – 10 μ.μ., κατά το οποίο υπάρχει επιχειρησιακή υστέρηση των πυροσβεστικών επιχειρήσεων. Τις ώρες εκείνες δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης εναέριων πυροσβεστικών μέσων, είναι δύσκολη η επιχείρηση των επίγειων μέσων λόγω του σκότους αλλά και καταπονημένο το προσωπικό, ενώ είναι και η στιγμή του χρόνου αλλαγής στις βάρδιες.
3. Την εύρεση δεκάδων εμπρηστικών μηχανισμών καθώς και την ταυτόχρονη ανάφλεξη σε πολλά διαφορετικά σημεία κατά τη διάρκεια της νύχτας.
4. Την επανάληψη με μεγάλη ένταση του παράξενου φαινομένου των ψευδών αναγγελιών για ενάρξεις πυρκαγιών στην περιοχή της Αττικής, ψευδών πληροφοριών για εύρεση νεκρών στις περιοχές όπου μαίνονταν οι πυρκαγιές, καθώς και ψευδών πληροφοριών για πτώση εναέριων μέσων.
5. Τις επιθέσεις εις βάρος πυροσβεστών. Χαρακτηριστικό είναι το συμβάν που σημειώθηκε στις ανεμογεννήτριες στον Δήμο Μαρμαρίου Ευβοίας, όταν πλήρωμα πυροσβεστικού οχήματος με δύο συμβασιούχους πυροσβέστες στην προσπάθειά του για την κατάσβεση της πυρκαγιάς δέχτηκε επίθεση από άγνωστο άτομο, το οποίο εμπόδισε την επέμβασή τους. Αποτέλεσμα ήταν η πυρκαγιά να πάρει διαστάσεις και να χρειαστεί να επιχειρήσουν περισσότερες επίγειες δυνάμεις και εναέρια μέσα.
6. Οι ενάρξεις πυρκαγιών σε αυτό το χρονικό διάστημα προβάλλονταν σε real time από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων αυτής της ζώνης, γεγονός που ανατροφοδοτεί την κρίση και πολλαπλασιάζει τον πανικό.
Βιωματικά, τονίζουν ο Ιωάννης Σταμούλης και ο Νικόλαος Διαμαντής, «το σύνολο των επιχειρούντων στα πύρινα μέτωπα αλλά και οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών αισθάνονταν ότι μετέχουν και είναι θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου. Ακήρυχτος μεν, πραγματικός πόλεμος δε, που στόχευσε εναντίον της εθνικής ασφάλειας και thw πολιτικής προστασίας της πατρίδας μας».
Λαμβάνοντας υπόψη ότι την εποχή των πυρκαγιών και μάλιστα στην κορύφωσή τους προκηρύχθηκαν, υπό την πίεση των γεγονότων, εθνικές εκλογές (16ης Σεπτεμβρίου 2007), οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι «η άσκηση πολιτικής βίας και ο επηρεασμός του εκλογικού σώματος αποτελούσε και έναν από τους αντικειμενικούς σκοπούς των δραστών».
Ο πύρινος εχθρός, λένε οι Ι. Σταμούλης και Ν. Διαμαντής, με τις καταστροφικές, βίαιες εκδηλώσεις του, επί της ουσίας, «προσπάθησε να επιβάλει την πολιτική του άποψη – θέληση επί του αντιπάλου, δηλαδή του κυρίαρχου πολιτικού καθεστώτος και πιθανόν της ίδιας της εθνικής οντότητας της πατρίδας μας. Οι εμπρηστές λειτούργησαν χωρίς κανόνες και συναισθηματισμούς.
Οι πράξεις τους στόχευαν σε μαζικές καταστροφές, με απώλειες αθώους ή απλούς κατοίκους.
Ενας πόλεμος, “εσωτερικός πόλεμος”, που σαφώς και δεν είναι αυθύπαρκτος αλλά πιθανότατα μπορεί να αποτελεί μέρος ενός πολιτικού σκοπού, σε συνδυασμό με την ψυχολογία, άλλες κοινωνικές δράσεις, όπως η προπαγάνδα, η συγκεκαλυμμένη δράση μέσω άλλων πολιτικών μορφωμάτων. Ενας τέτοιος πόλεμος μπορεί να έχει τις ρίζες του σε πολιτικούς σκοπούς, υπακούοντας σε ηγετική ομάδα ή πολιτικό μόρφωμα ή χώρα».
Από τα αξιοσημείωτα, που υπενθυμίζουν οι συγγραφείς, είναι η αποκάλυψη στην οποία είχε προχωρήσει τον Δεκέμβριο του 2011 ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, η οποία «επιβεβαίωνε την εγκληματική δράση της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ στην Ελλάδα. Παραδέχθηκε ότι τουλάχιστον την εποχή της πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ το 1995-1997 Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση. Ηταν η εποχή με τις μεγάλες πυρκαγιές στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και της Μακεδονίας, όπου είχαν υπάρξει μεν πληροφορίες στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες για εμπρησμούς από τους Τούρκους πράκτορες, αλλά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη δεν είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν περισσότερο συγκεκριμένες πληροφορίες».
Σήμερα μπορούμε να ξαναδιαβάσουμε τις δηλώσεις της 27ης Αυγούστου 2007 του σημαντικού Μίκη Θεοδωράκη, που μεταξύ άλλων σημείωνε:
«Είναι όμως φανερό, ότι πρόκειται για ένα σατανικό σχέδιο. Οι εμπρηστές ξεκίνησαν εδώ και τρεις μήνες, όταν άναψαν σε μια μόνο μέρα 1.064 φωτιές σε όλη την χώρα και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, με δεκάδες νέες φωτιές κάθε μέρα.
Τα κίνητρά τους δεν μπορεί να είναι οικονομικά (οικοπεδοφάγοι) ή ψυχολογικά (πυρομανείς). Υπάρχουν φυσικά κι αυτοί. Όμως δεν είναι αυτοί ο πυρήνας του προβλήματος…
Η ανάλυση των δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κεντρικό εγκέφαλο, ένα επιτελείο, που όπως ένας στρατηγός, χαράζει τις «μάχες» επάνω σε χάρτη».
