Κώστας Λαλιώτης, ο ανυποψίαστος απολογητής.
Διαβάζω σήμερα πρωτοσέλιδα στην »Εφημερίδα των Συντακτών»:άρθρο »μανιφέστο»του Κώστα Λαλιώτη για μια αντι-νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Κεντροαριστεράς. Με ενδιαφέρον παίρνω την εφημερίδα .Με παραπέμπει σε ιστοσελίδα Και εκεί βρίσκομαι μπροστά σε μια απολογία υπερ του Ανδρέα Παπανδρέου. Κατανοητό, θεμιτό. Ενας συνεργάτης του τον υπερασπίζεται.
Εγείρονται όμως ερωτήματα:
Μπορεί ο υπερασπιστής να εμφανίζεται απολύτως ανυποψίαστος για το κλίμα σύγκρουσης και το πνεύμα διακυβέρνησης της εποχής ; Έχει ακουστά για παράδειγμα τί ήταν και πως λειτούργησαν »οι πρασινοφρουροί»; Αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος που είναι προιόν του σπορέα της κρίσης , του Ανδρέα Παπανδρέου; Που ποτέ δεν τους αποδοκίμασε ;
Μπορεί ‘ενας απολογητής μιας εποχής να αγνοεί το παρόν; Και πως εκείνη η εποχή συνδέεται με το σήμερα;
Αρκούν οι αριθμοί και ο υπεροπτικός λόγος για την εις βάθος κατανόηση μιας εποχής; ή είναι η πολιτική της φιλοσοφία που την ορίζει;
Μπορεί ο ανυποψίαστος απολογητής να κρύβεται πίσω απο την Δεξιά για να μην διατυπώσει γνώμη για το κυβερνητικό σχήμα σήμερα;
Ασφαλώς μπορεί.
Και εμεις , όλοι εμείς,σε μια εποχή που η χώρα βρίσκεται στην έρημο μπορούμε να λέμε: Κοιτάζουμε μπροστά.
Και δεν ξεχνάμε την επαναστατική πρόταση του Ιησού.
