Κάθομαι εδώ και βλέπω δυο υπουργούς (Τόσκας, Τζανακόπουλος) και δυο αρχηγούς (ΕΛΑΣ και Πυροσβεστικής) να παραχωρούν μια συνέντευξη τύπου – παρωδία, μόνο και μόνο για να πουν στον ελληνικό λαό ότι σε ότι τους αφορά λειτούργησαν όλα άψογα σε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας. Την φωτιά με τουλάχιστον 83 νερούς στο Μάτι.
Μια συνέντευξη Τύπου με ένα περιφερόμενο μικρόφωνο, με προχειρότητα, με κακό ήχο, με κραυγαλέο ερασιτεχνισμό.
Μας έδειξαν κάτι φωτογραφίες από δορυφόρους με «εξωγήινους εμπρηστές». Και μάλιστα όταν κατάλαβαν με καθυστέρηση ότι δεν έπαιξε το βίντεο, ζήτησαν να ξαναπαίξει. Και στοιχείο κανένα.
Κάθομαι εδώ και τους ακούω να λένε ότι είναι υπερήφανος ο ένας και ότι δεν μπορεί να βρει λάθη ο άλλος.
Να αυτοαποθεώνονται χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς ίχνος ευθύνης, χωρίς καμία συναίσθηση του τι έχει γίνει εδώ και 72 ώρες.
Οι 83 νεκροί δεν φαίνεται να βαραίνουν κανέναν τους! Στις δύσκολες ερωτήσεις κουνούσαν το δάχτυλο στους δημοσιογράφους με απαντήσεις τύπου: «δεν θα απαντήσω όπως θέλετε εσείς αλλά όπως θέλω εγώ».
Ο αρχηγός της πυροσβεστικής μας έκανε σεμινάρια χασκογελώντας ειρωνικά, την ώρα που μετράμε ήδη 84 νεκρούς.
Και τι έφταιξε; Σύμφωνα με τους υπουργούς, έφταιξε ο πολύ δυνατός αέρας που στην παγκόσμια ιστορία δεν έχει ξαναφυσήξει.
Έφταιξε η φωτιά που έκαιγε τόσο πολύ όσο καμία άλλη φωτιά δεν έχει ξανακάψει.
Έφταιγε ότι είχε πολύ κόσμο στο Μάτι και πως να τον εκκενώσεις.
Έφταιξαν όλα τα παραπάνω εκτός από τους ίδιους.
Ζήτησαν να πούμε ένα ευχαριστώ στον απλό πυροσβέστη και στον απλό αστυνομικό. Κάτι που κάνουμε κάθε μέρα και δεν έχουμε ανάγκη κανέναν Τόσκα να μας κάνει υποδείξεις.
Μια συγγνώμη δεν ψέλλισε ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ!
Τρέμω μπροστά στην τόση ανικανότητα στην ιδέα ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ξανασυμβεί.
Τρέμω στην τόση αναισθησία σκεφτόμενη τους 26 ανθρώπους που κάηκαν αγκαλιασμένοι σε ένα χωράφι και τους τόσους που κολυμπούσαν σε μια κόκκινη θάλασσα.
Τρέμω για τους δικούς μου ανθρώπους αφού απόψε η ανασφάλεια απέκτησε ξεκάθαρη μορφή και ονόματα
