Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύ μεγάλη συζήτηση για τα plus size μοντέλα, που έχουν μπει με φόρα στη μόδα και θέλουν να κάνουν όλες τις γυναίκες να αγαπήσουν το σώμα τους, όπως είναι.
Η μόδα, λοιπόν, ισορροπεί σε skinny και plus size μοντέλα, ωστόσο ξεχνά μια κατηγορία γυναικών. Τις γυναίκες που δεν είναι ούτε πολύ λεπτές, ούτε και μεγάλου μεγέθους. Τα μοντέλα αυτά, αν θέλουν να διεκδικήσουν το δικό τους χώρα στη μόδα, πρέπει είτε να χάσουν είτε να πάρουν βάρος! Παράδοξο;
Το μοντέλο Τζένι Ρανκ εξομολογείται πως πρακτορεία την είχαν βάλει στην διαδικασία να αποφασίσει σε ποια πλευρά θέλει να ανήκει. Οπως είχαν κάνει και στην Ισκρα Λόρενς, η οποία αγωνίζεται να κάνει τις γυναίκες να δουν θετικά το σώμα τους.
Την ώρα που η μόδα προσπαθεί να διαχωρίσει σε δύο κόσμους τα μοντέλα και κατατάσσει ανθρώπους σε αδύνατους και πιο ζουμερούς, ο απλός κόσμος κατακρίνει τους χαρακτηρισμό plus size όταν αυτός δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όπως λένε.
Οταν η Ρόμπιν Λόουλει φωτογραφήθηκε για το Sports Illustrated και ονομάστηκε plus size, οι αναγνώστες εξοργίστηκαν. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την Μάγια Νταλμπέσιο σε καμπάνια του Calvin Klein το 2014. Αν και η εταιρεία ανέφερε πως ήταν νούμερο 10, το New York Magazine σημείωνε πως ήταν 8. Αυτό που έχει σημασία εδώ είναι πως οι αναγνώστες και οι τηλεθεατές δείχνουν την αποστροφή τους στην ομαδοποίηση στην κατηγορία «συν», όταν το σώμα είναι απλά υγιές και όχι κοκαλιάρικο.
Η βιομηχανία της μόδας με αυτό τον τρόπο δημιουργεί δύο στρατόπεδα: το skinny και το plus size, χωρίς, ωστόσο, να ορίζει τι είναι μοντέλο. Ο διαχωρισμός αυτός έχει αντίκτυπο και στην αγορά, με τις εταιρείες να βγάζουν ρούχα και για τις δύο πλευρές, ξεχνώντας, όμως, τις γυναίκες που βρίσκονται στη μέση. Αφήνοντας, έτσι, κενό αγοράς για εκείνες που δεν είναι ούτε αδύνατες, ούτε πιο ζουμερές, με τη βιομηχανία να χάνει πολλά μα πολλά χρήματα.
«Επειδή δεν είμαι κοκαλιάρικο μοντέλο, αλλά ούτε πιο γεμάτη, έχοντας δηλαδή τη δική μου μοναδικότητα μεγέθους, σκοντάφτω σε αυτό που λένε ”Κανονική Αμερικανίδα», το είδος που απεχθάνονται οι στιλίστες», γράφει στο βιβλίο της με χιουμοριστικό τόνο η ηθοποιός Μίντι Κέλινγκ.
«Το μισούν γιατί είτε μου λείπει η αυτοπειθαρχία, είτε επειδή δεν είμαι αρκετά αυθάδης. Είναι σαν να λένε: ”Διάλεξε πλευρά”», προσθέτει.
Συμπέρασμα σε όλο αυτό μοιάζει να είναι πως η μόδα χρειάζεται μια πιο σφαιρική ματιά, να αγκαλιάζει όλες τις γυναίκες, όλων των μεγεθών.
