Με δεδομένο ότι η Τουρκία κρατάει τη στρόφιγγα, με εκατομμύρια ανθρώπους έτοιμους να φύγουν απ’ τη μιζέρια, θα ήταν τραγικό λάθος να μετατραπεί ένα διεθνές και κατ΄εξοχή ευρωπαϊκό θέμα σε διμερές
Εκ προοιμίου πρέπει να επισημανθεί και να γίνει αντιληπτό, ότι το μεταναστευτικό- προσφυγικό δεν προσφέρεται ούτε για εθνικές «εξάρσεις» λαϊκίστικου περιεχομένου, αλλά ούτε και για βάση ενός νέου ιδεολογικού αφηγήματος. Το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα που ήρθε για να μείνει, το οποίο όμως λόγω λανθασμένων χειρισμών καθώς και ιδεολογικών εμμονών στη διαχείρισή του από την προηγούμενη κυβέρνηση έχει σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών που κατοικούν στις περιοχές που υφίστανται το βάρος των μεταναστευτικών ροών.
Το ίδιο όμως και πολύ σοβαρότερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι περιοχές της Τουρκίας που φιλοξενούν δομές μεταναστών και προσφύγων. Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός το οποίο προσπάθησε, και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε, να το διαχειριστεί η κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης Τουρκίας. Ως εκ τούτου το σοβαρό αυτό ζήτημα, που κατά πάσα βεβαιότητα θα μας απασχολεί και τα προσεχή χρόνια, αφορά πρωτίστως την Ευρώπη. Όχι μόνο γιατί η Ελλάδα αποτελεί πύλη εισόδου, αλλά κυρίως γιατί τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρώπης. Ως εκ τούτου αυτή είναι που οφείλει να παρακολουθεί τη τήρηση της συμφωνίας και να παρεμβαίνει στη Τουρκία ώστε να είναι προσεκτικότερη στη φύλαξη των συνόρων.
Συνεπώς το θέμα της αύξησης των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά νησιά δεν είναι διμερές ζήτημα. Είναι κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκό και αφορά τη δήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία. Τα χρήματα που βγαίνουν από το ταμείο της Ευρώπης, τα χρήματα των ευρωπαίων πολιτών, οφείλει η Τουρκία να τα σέβεται. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στηρίξει οικονομικά την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά παρ’ όλα αυτά οι συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα φιλοξενίας είναι επιεικώς άθλιες. Ειρήσθω εν παρόδω η Ελλάδα ευτύχησε να έχει το χαρτοφυλάκιο Έλληνας, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, γεγονός που θα φανεί προσεχώς, εφόσον όπως ακούγεται το χαρτοφυλάκιο της μετανάστευσης περιέλθει σε Επίτροπο από τις χώρες του Βίζεγκραντ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι χώρες που σήκωσαν και σηκώνουν το βάρος. Ειδικά, όμως, η Ελλάδα ως χώρα δικαίως διαμαρτύρεται, μόνο που έχει ευθύνες και μάλιστα σημαντικές γιατί αφενός τα χρήματα δεν τα διαχειρίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφετέρου γιατί ως κράτος έδειξε ότι δεν είχε ούτε την οργάνωση ούτε τη διάθεση να αξιοποιήσει τη βοήθεια που πρόσφερε η Ευρώπη. Μια απαρχαιωμένη νομοθεσία για το Άσυλο, μηδαμινές επιστροφές, αλλά και δυσανεξία στη λύση που πρόσφερε η Ευρώπη για κοινή φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων με τη Frontex. Επιπλέον κι ένα κύκλωμα που συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τον πόνο των πραγματικών προσφύγων και μεταναστών.
Επί της ουσίας το προσφυγικό- μεταναστευτικό είναι μια βόμβα που άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το γνωρίζει πολύ καλά ο Πρωθυπουργός και γι αυτό έσπευσε με τη σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ να στείλει το σωστό μήνυμα την κατάλληλη στιγμή προς την άλλη πλευρά, αλλά και να προλάβει στο εσωτερικό τυχόν αντιδράσεις που θα μετέτρεπαν ένα διεθνές ζήτημα σε περιφερειακό. Άλλωστε τα 7 μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δείχνουν ότι η κυβέρνηση αξιολογεί ορθά τις γεωπολιτικές παραμέτρους του μεταναστευτικού και αντιδρά με ψυχραιμία και γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Σ’ αυτή τη φάση και με δεδομένο ότι η Τουρκία κρατάει τη στρόφιγγα, με εκατομμύρια ανθρώπους έτοιμους να φύγουν απ’ τη μιζέρια, θα ήταν τραγικό λάθος να μετατραπεί ένα διεθνές και κατ΄εξοχή ευρωπαϊκό θέμα σε διμερές. Προφανώς η Ελλάδα έχει λόγο να αντιδρά, έχει υποχρέωση να προετοιμάζει την άμυνά της, αλλά τον πρώτο λόγο τον έχει η Ευρώπη. Προς τα εκεί πρέπει να πιέσει περισσότερο η Ελλάδα, με τη λογική Μητσοτάκη που δεν ζητά αλλά προτείνει λύσεις που διασφαλίζουν όλες τις πλευρές. Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι η περιοχή προσφέρεται, κυρίως λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων, για σχέδια αποσταθεροποίησης που δεν εξυφαίνονται κατ’ ανάγκη στη Τουρκία. Συνεπώς η κυβέρνηση κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού η αντιμετώπιση του προσφυγικού και οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι δύο διαφορετικά θέματα μεταξύ τους, τα οποία όποιος επιχειρήσει να τα συνδέσει θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά και στα δύο.
