Ολοένα και κλιμακώνεται η ένταση στη Μέση Ανατολή, καθώς το Ισραήλ διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει οποιαδήποτε αλλαγή του status quo, που θα επηρεάσει τα συμφέροντά του σε μια από τις πιο «ευαίσθητες» περιοχές του πλανήτη.
Το όραμα για επέκταση των συνόρων προς Δυσμάς έως τον Ευφράτη και μέχρι τον Νείλο στην Ανατολή αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο στη χρόνια διαμάχη. Ειδικότερα, ο Σύλλογος Αραβο-Αμερικάνων αποφοίτων αμερικάνικων Πανεπιστημίων εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για την επανέκδοση και επαναδημοσίευση στο Kivunim (Οδηγίες), του Τμήματος Πληροφοριών, της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης (παραρτήματος του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών) του συγκεκριμένου οράματος, που συνεχίζει να έχει το Τελ Αβίβ.
Βάσει αυτού, που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις Μπέγκιν, Σαρόν, Εϊτάν και το οποίο το κυβερνητικό σχήμα του Νετανιάχου δεν κρύβει ότι ενστερνίζεται, θα πρέπει:
Το Ισραήλ να καταστεί αυτοκρατορική περιφερειακή δύναμη και
οι γειτονικές αραβικές χώρες να χάσουν εδάφη και να μετατραπούν σε μικρά ανίσχυρα κρατίδια.
Το πανίσχυρο παγκοσμίως εβραϊκό λόμπι, που έχει απλώσει το μακρύ του χέρι στα λεγόμενα διεθνή ΜΜΕ, κατορθώνει και περιορίζει τη σημασία των «υπόγειων» κινήσεων, οι οποίες αποδεικνύουν τον άσβεστο πόθο για απόλυτη κυριαρχία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Αυτήν την περίοδο τρεις είναι οι αντίπαλοι που βρίσκονται στο στόχαστρο του Τελ Αβίβ: Η Συρία, το Ιράν και η οργάνωση Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Πόλεμος με τον Λίβανο
Δεν είναι τυχαίο ότι -όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες- σημαντικό μέρος των συνομιλιών του (ακροδεξιού) Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Αβίγκντορ Λίμπερμαν στην Ουάσινγκτον, στις 7 Μαρτίου, ήταν αφιερωμένες στην προοπτική ενός νέου πολέμου στον Λίβανο, ο οποίος δεν αποκλείεται να ξεσπάσει οσονούπω.
Το al-Monitor.com μετέδωσε, επικαλούμενο ανώτερους αξιωματούχους άμυνας του Ισραήλ, ότι μια τέτοια ένοπλη σύρραξη θα πρέπει να είναι διαφορετική σε σχέση με αντίστοιχες του παρελθόντος. Όπως ανέφεραν οι πηγές αυτές, θα πρέπει να διαρκέσει μικρότερο χρονικό διάστημα και να έχει μεγαλύτερη καταστροφική δυνατότητα.
Στην αντεπίθεση η Συρία
Και ενώ ο πόλεμος με τον Λίβανο θα μπορούσε να συμβεί το επόμενο χρονικό διάστημα, η πολεμική αντιπαράθεση με τη Συρία είναι γεγονός.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο Λίμπερμαν απείλησε «να καταστρέψει τα συριακά αμυντικά συστήματα αν βάλουν εκ νέου κατά ισραηλινών μαχητικών». Παρέλειψε, όμως, να αναφέρει ότι αφορμή για τη δήλωσή του αυτή υπήρξε η εκτόξευση συριακών αντιαεροπορικών πυραύλων κατά μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, έπειτα από αεροπορική επιδρομή την Παρασκευή κατά στόχων σε συριακό έδαφος.
Στον απόηχο αυτού του γεγονότος, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας κάλεσε τον Ισραηλινό πρεσβευτή στη Μόσχα, προκειμένου να εκφράσει τη διαμαρτυρία του για την επιδρομή, που στόχο είχε -σύμφωνα με τη Δαμασκό (πιστός σύμμαχος του Κρεμλίνου)- κυβερνητικά στρατεύματα του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ κοντά στην Παλμύρα.
Παράλληλα, σε ανακοίνωσή της, την Παρασκευή, η διοίκηση του Συριακού Στρατού ισχυρίζεται ότι κατέρριψε ένα από τέσσερα ισραηλινά μαχητικά, το οποίο φέρεται να παραβίασε τον εναέριο χώρο της και να έπληξε στρατιωτικούς στόχους κοντά στην Παλμύρα. Στο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα γίνεται λόγος για «επιθετική ενέργεια» που στόχευε στην ενίσχυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Από τη μεριά τους οι «Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις» (IDF) δήλωσαν στο πρακτορείο ειδήσεων Sputnik ότι δεν κατερρίφθη κάποιο μαχητικό τους.
Κατά τη διάρκεια της συριακής κρίσης, που εισέρχεται πλέον στον έβδομο χρόνο (Μάρτιος 2011 η έναρξη), το Ισραήλ έχει κατά καιρούς εξαπολύσει επιθέσεις κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη Συρία, με το πρόσχημα ότι εμποδίζει τη μεταφορά όπλων από το Ιράν στον Λίβανο (με τελικό αποδέκτη τους εξτρεμιστές της Χεζμπολάχ).
Νο 1 «εχθρός» το Ιράν
Η απόφαση της Ρωσίας να εμπλακεί στον συριακό εμφύλιο ενίσχυσε τις πιθανότητες του Άσαντ να παραμείνει στην εξουσία προς απογοήτευση των ΗΠΑ που επιθυμούν διακαώς την ανατροπή του και την αποσταθεροποίηση της Συρίας. Ο πρόεδρος της πολύπαθους χώρας έχει και τη σταθερή υποστήριξη μαχητών της Χεζμπολάχ και του Ιράν (μέσω της πολιτοφυλακής που πολεμά στο πεδίο της μάχης ενάντια στους εξτρεμιστές του Χαλιφάτου και τους αντικαθεστωτικούς).
Η ενεργή συμμετοχή του Ιράν στον αποκαλούμενο «εμφύλιο» της Συρίας (με τη συμμετοχή μισθοφόρων αντικαθεστωτικών ανταρτών, τζιχαντιστών και άλλων χρηματοδοτούμενων από τη Σαουδική Αραβία και άλλων εμιράτων του Κόλπου), αποτελεί την πρώτη παρέμβαση στο εξωτερικό της Τεχεράνης εδώ και πολλές δεκαετίες. Κάτι που ορισμένοι Ιρανοί ιδεολόγοι ονόμασαν «πόλεμο ύπαρξης», αλλά και αποτροπή μιας εκτεταμένης πολεμικής σύρραξης στα σύνορα της χώρας.
Ιρανός αμυντικός αξιωματούχος -που ζήτησε να διατηρηθεί η ανωνυμία του- δήλωσε στο Al-Monitor πως «η διαμάχη στη Συρία δεν είχε σχέση με τους παραδοσιακούς πολέμους». «Καθημερινά τα δεδομένα αλλάζουν. Όταν η Τεχεράνη έσπευσε να λάβει μέρος στον εμφύλιο, ενισχύοντας το καθεστώς Άσαντ, κατά 70% είχε θεωρηθεί ότι η Δαμασκός θα ηττηθεί. Πλέον, ο Άσαντ έχει το επάνω χέρι» πρόσθεσε.
Το μαντρόσκυλο που ακούει στο όνομα… Ισραήλ
Η εμπλοκή του Ιράν συνεχίζει να προκαλεί την οργή της Ουάσινγκτον, η οποία βλέπει τα σχέδιά της για τη «νέα τάξη πραγμάτων» στη Συρία να ματαιώνονται.
Το 2012 η Ουάσινγκτον είχε εμποδίσει το Τελ Αβίβ να προχωρήσει σε βομβαρδισμό πυρηνικών εγκαταστάσεων στο ιρανικό έδαφος
Ερώτημα, ωστόσο, παραμένει η στάση της κυβέρνησης Τραμπ. Μετά τις πρώτες εβδομάδες δριμύτατων επιθέσεων κατά της Τεχεράνης («Το Ιράν αποτελεί Νο1 τρομοκρατικό κράτος»), η διακυβέρνηση Τραμπ έχει αμβλύνει τη ρητορική της. Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, όλες οι προοπτικές της νέας αδιευκρίνιστης αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής παραμένουν στο τραπέζι, ωστόσο το… μαντρόσκυλο της περιοχής εξακολουθεί να ακούει στο όνομα… Ισραήλ.
Και αυτό, παρόλο που το 2012 η Ουάσινγκτον είχε εμποδίσει το Τελ Αβίβ να προχωρήσει σε βομβαρδισμό πυρηνικών εγκαταστάσεων στο ιρανικό έδαφος, όταν ο… πόλεμος σε διπλωματικό επίπεδο είχε κορυφωθεί, η Ευρώπη προχωρούσε σε εμπάργκο πετρελαίου και ο τότε πρόεδρος Αχμαντινετζάντ εμφανιζόταν ως ένας επικίνδυνος ηγέτης που απειλεί με πυρηνικό ολοκαύτωμα το Ισραήλ.
Τον Ιούλιο του 2015, η ισραηλινή «Haaretz» έγραφε -επικαλούμενη “ενοχλημένη” ισραηλινή πηγή αντικατασκοπίας- πόσο δυσαρεστημένη είναι η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ, μετά τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί για τα πυρηνικά του Ιράν.
Ο αμερικάνικος παράγων
Η νέα ένταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή δεν είναι άσχετη με την απόφαση της Ουάσινγκτον να σταλούν εκ νέου 5.000 αμερικανικές μπότες στο Ιράκ, για να στηρίξουν το παραπαίον καθεστώς. Ένα καθεστώς που επέβαλε η ίδια μετά την αμερικανική εισβολή στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», τον οποίο είχε κηρύξει ο τότε πρόεδρος Μπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Η παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στη Συρία δεν στοχεύει στην καταπολέμηση του Χαλιφάτου αλλά στην αποδυνάμωση της Δαμασκού και τη διάλυση της χώρας
Εδώ επίσης εντάσσεται η αυθαίρετη ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας σε συριακό έδαφος, χωρίς η αμερικανική κυβέρνηση να έχει ζητήσει τη σχετική άδεια και χωρίς, φυσικά, η Δαμασκός να έχει συναινέσει σε κάτι τέτοιο. Προ ημερών η συριακή κυβέρνηση προσέφυγε για πολλοστή φορά στον ΟΗΕ για να καταγγείλει την παράνομη παρουσία των Αμερικανών στο έδαφός της. Στις 17 Μαρτίου προσέφυγε εκ νέου στον διεθνή οργανισμό, ζητώντας του να παρέμβει για να σταματήσει η αμερικανική επεκτατική πολιτική με το πρόσχημα της μάχης κατά των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου.
Στην πραγματικότητα η παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων συνδέεται με τα φράγματα του Ευφράτη και του Τισρίν και την καταστροφή βασικών υποδομών στην ευρύτερη περιοχή. Βομβαρδίζοντας τα φράγματα και τις γέφυρες, οι Αμερικανοί δεν στοχεύουν τους τζιχαντιστές αλλά τη Συρία, εξυπηρετώντας τα σχέδια του Ισραήλ για αποδυνάμωση της Δαμασκού, με απώτερο στόχο τον κατακερματισμό της ασιατικής χώρας.
Έχουμε δηλαδή περάσει στο Νέο Κεφάλαιο της «Λεβαντίνικης τρέλας» στην περιοχή που επί μισό και πλέον αιώνα βρίσκεται σε συνεχή αναταραχή. Με κερδισμένο πάντοτε, το Ισραήλ.
