Τρεις φράσεις να θυμάστε:–Γέλιο μέσα.–Φόβος πιο μέσα.–Εγκατάλειψη απ’ έξω…
Αυτές οι τρείς φράσεις μπορούν να σηματοδοτήσουν το ναδήρ μιας κυβέρνησης. Αρκεί ο συνδυασμός δύο από αυτές! Και οι τρείς μαζί είναι το αναπόφευκτο τέλος…
Το γέλιο – δηλαδή η γελοιοποίηση – είναι το πιο φαρμακερό όπλο εναντίον μιας αυταρχικής κυβέρνησης. Ό,τι δεν επιτυγχάνουν τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης και οι διαμαρτυρίες του κόσμου – η βουβή ή η κραυγαλέα αντίθεση του εκλογικού σώματος – μπορεί να το επιτύχει η γελοιοποίηση.
Με τον αυταρχικό κυβερνήτη κάποιοι μπορούν ακόμα να ταυτίζονται είτε από φόβο της οργής του, είτε από το φόβο των πιθανών «αντιποίνων» όταν έλθουν οι αντίπαλοί του…
Είτε ακόμα από εκδικητικότητα σε βάρος των θυμάτων του αυταρχισμού του. Πάντα υπάρχουν κακοήθεις που επιχαίρουν όταν κάποιοι ταλαιπωρούνται άδικα από μια αυταρχική κυβέρνηση…
Αλλά με όποιον γελοιοποιείται κανείς δεν ταυτίζεται!
Ο «ανασχηματισμός… Κουβέλη» γελοιοποίησε πλήρως και την κυβέρνηση! Και τον Τσίπρα και τον ίδιο τον Κουβέλη.
Το «πάρτι» που ακολούθησε στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν έχει προηγούμενο…
Στο πιο κρίσιμο υπουργείο (το Άμυνας), την πιο κρίσιμη στιγμή (όταν ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο πια οι τουρκικές πολεμικές προκλήσεις), συνυπάρχουν αυτή τη στιγμή δύο πολιτικοί που δεν μιλιούνταν μεταξύ τους για πολλά χρόνια! Που είχαν καθυβρίσει ο ένας τον άλλο…
Και που ο καθένας χωριστά είναι ακατάλληλος για τη διαχείριση πολεμικών προκλήσεων: Ο ένας είναι υπερφίαλος, αμετροεπής, ρηχός, επηρμένος και θρασύδειλος. Ο άλλος είναι κουτοπόνηρος, φύσει αντιπολεμικός, χαμηλού επιπέδου αποτυχημένος κομματάρχης και ανερμάτιστος.
Σε άλλες θέσεις θα μπορούσαν και οι δύο να σταδιοδρομήσουν μάλλον ανώδυνα. Αλλά στο Άμυνας και οι δύο είναι απολύτως ακατάλληλοι και μεταξύ τους απολύτως ασύμβατοι.
Και πάμε, με αυτούς «επικεφαλής», σε αντιμετώπιση πιθανού «θερμού επεισοδίου». Δράμα…
Αλλά πέρα από την ακαταλληλότητά τους, το κωμικό του πράγματος σκοτώνει. Ο ένας πετάει στεφάνια στη θάλασσα, αλλά από… μακριά, γιατί δεν τολμάει να πλησιάσει! Κι ο άλλος προτείνει παγίως… «καλόπιστο διάλογο» για πάσα νόσον και πάσαν… κλπ. κλπ.
Με τον Ερντογάν απέναντι να έχει «απασφαλίσει»!
Επιθεωρησιακό νούμερο δεν θα είχε πετύχει πιο γελοίο συνδυασμό για το Άμυνας. Μόνο που δεν βγαίνουν από επιθεωρησιακό νούμερο. Το ζούμε πραγματικά.
Χοντρός και Λιγνος. Μπόμπεκ και Λόλεκ. Άμποτ και Καστέλο. Βεληγκέκας και Χατζηαβάτης. Γαργαντούας και Μαθουσαλίξ!
Όλα τα κωμικά δίδυμα σε καρτούν ή σε φιγούρες του βωβού κινηματογράφου, παρήλασαν στο διαδίκτυο με τις φάτσες των δύο… «αρχιστρατήγων»!
Το γέλιο μπορεί να βγήκε από τον Παράδεισο, αλλά το γελοίο πάει κατευθείαν στην Κόλαση…
–Κι ύστερα έχουμε το φόβο που αρχίζει να φωλιάζει μέσα στις ψυχές των κυβερνώντων. Για πρώτη φορά…
Με αφετηρία τις δραματικές στιγμές που έζησαν στη Βουλή όταν ο Σαμαράς τους απήγγειλε το κατηγορητήριο για τις Εξεταστικές που θα ακολουθήσουν – και τις Προανακριτικές και τα Ειδικά Δικαστήρια. Και ξέρουν ότι το εννοεί. Κι ότι θα το πάει ως το τέλος.
Κι ύστερα υποχρεώθηκαν να κάνουν ανασχηματισμό από ένα μικρο-ατύχημα: δύο υπουργούς τους, ζάπλουτους, που έπαιρναν νομίμως… «επίδομα ενοικίου»! (Πιθανόν, βέβαια, όχι και τόσο «νομίμως», γιατί η μία είχε ιδιόκτητο σπίτι στην Αττική…).
Εν πάση περιπτώσει, πρόκειται για δικαίωμα που η κυβέρνηση Τσίπρα είχε θεσμοθετήσει για εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς! Και αφού τους το παραχώρησε – χωρίς εισοδηματικά κριτήρια – τελικά τους… παραίτησε γιατί το έπαιρναν!
Μύλος…
Κι όταν πήγε να κάνει ανασχηματισμό ο Τσίπρας διαπίστωσε πως κανείς από τους άλλοτε «πρόθυμους συνοδοιπόρους» του δεν θέλει πια να ταυτιστεί μαζί του και να μπει στην κυβέρνησή του. Και κάποια «ηχηρά ονόματα» που (νόμιζε πως) είχε «στον πάγκο», όλοι του έκλεισαν την πόρτα. Κι αυτό τον φόβισε περισσότερο.
Στο μεταξύ, οι κουκουλοφόροι τα κάνουν λίμπα σε αστικές περιοχές της χώρας, με συγχρονισμένες επιχειρήσεις σε διάφορες πόλεις και η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτε…
Γιατί δεν την αφήνουν να κάνει τίποτε! Κι αυτή είναι η αλήθεια…
Τα «τάγματα εφόδου» που επωάζει ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια, και που έγιναν ασύδοτα επί της διακυβέρνησής του, τώρα μετατράπηκαν σε αυτό που γίνεται πάντα το παρακράτος:
Σε ανεξέλεγκτες ομάδες κρούσης που στρέφονται τελικά εναντίον των προστατών τους! Κι όταν το παρακράτος αυτονομηθεί, δεν μαζεύεται…
Κι αυτός είναι ο τρίτος λόγος που φοβάται πια η κυβέρνηση…
Χώρια που όπως προειδοποίησε ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ελεγχθεί προσεχώς και για το παρακράτος που δημιούργησε. Κι ας χάνει τώρα τον έλεγχό του.
–Όμως υπάρχει κι ένας λόγος ακόμα: Η διαφαινόμενη πια εγκατάλειψή τους απ’ έξω: Από τους ξένους «προστάτες» τους…
Ο Γερμανός Βίζερ επανήλθε – επί Ελληνικού εδάφους αυτή τη φορά – και επανέλαβε πως το πρώτο εξάμηνο Τσίπρα-Βαρουφάκη στοίχισε στην Ελλάδα τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια! «Κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς», όπως τόνισε ο ίδιος…
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Αμερικανός Πρέσβης – ο οποίος εμφανιζόταν ως το καλύτερο «στήριγμα» της κυβέρνησης Τσίπρα(!) – την άδειασε μεγαλοπρεπώς στον ισχυρισμό της πως τάχα υπάρχουν στοιχεία του FBI για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων της Ελλάδας στο σκάνδαλο Novartis…
Όχι, δεν υπάρχουν! δήλωσε ο Πρέσβης προχθές…
Πήγε να το διαψεύσει η κυβέρνηση. Τη διέψευσε ο ίδιος ο Πρέσβης!
Η «σκευωρία» του Τσίπρα υπέστη ένα ακόμα θανάσιμο πλήγμα. Και τώρα δεν ξέρουν πώς να το μαζέψουν. Γιατί όπως τα ’καναν δεν μαζεύεται…
Πρόκειται για μια μοναδική κυβέρνηση ακραίων, αντι-συστημικών και ασυνάρτητων, που αφού προκάλεσαν τη μεγαλύτερη ζημιά που έκανε ποτέ εκλεγμένη κυβέρνηση στη χώρα, προσπάθησαν να εμφανιστούν ως «μετριοπαθείς», αλλά δεν τους βγαίνει, γελοιποιούνται ακόμα και για απλές επιλογές ρουτίνας όπως ένας μίνι ανασχηματισμός, «πανηγυρίζουν» που κατάφεραν μετά από τρία χρόνια εγκληματικών πολιτικών και υπερφορολόγησης να βρεθούν εκεί που… είχε ήδη φτάσει η προηγούμενη κυβέρνηση, χωρίς υπέρ-φορολόγηση, στο μεταξύ τα ’χουν κάνει μπάχαλο μέσα στη χώρα, έχουν χάσει τον έλεγχο, τους «αδειάζουν» οι απ’ έξω και αρχίζουν να φοβούνται για τα χειρότερα μέσα.
Και ψάχνουν γύρω τους να βρουν «στηρίγματα» που ήδη τους εγκαταλείπουν.
Ποτέ Πρωθυπουργός δεν έφαγε τόσες «πόρτες» στην προσπάθειά του να κάνει ανασχηματισμό. Έστω και περιορισμένο…
Κι έχουν ακόμα μεγάλες προκλήσεις και δοκιμασίες μπροστά τους…
–Την τελευταία αξιολόγηση που έχει όσα δύσκολα «κλώτσαγαν πιο πέρα» μέχρι σήμερα. Μόνο που τώρα πια δεν υπάρχει «πιο πέρα». Όλα θα κλείσουν τους επόμενους μήνες…
–Την «έξοδο στις αγορές» ενώ τα διεθνή επιτόκια ανεβαίνουν ξανά. Άρα την ανάγκη να υπογράψουν νέο μνημόνιο, έστω και «υβριδικό». Πράγμα που εξαερώνει και τα τελευταία «φύλλα συκής» του Τσίπρα.
–Τα οδυνηρά «προαπαιτούμενα» που έχουν ήδη υπογράψει – μείωση συντάξεων και αύξηση φόρων – αλλά δεν έχουν εφαρμόσει ακόμα. Και μάλλον τους τα φέρνουν πιο κοντά! Άμεσα…
–Την νέα ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Αχρείαστη κι αυτή, γιατί από το Νοέμβριο του 2014 οι ελληνικές τράπεζες ήταν πλήρως ανεκαφαλαιοποιημένες – και τότε μάλιστα, χωρίς πρόσθετα κεφάλαια από τον Έλληνα φορολογούμενο!
Μετά ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ κι έγιναν κεραμειδαριό…
–Τον Ερντογάν απέναντι, να απειλεί με θερμά επεισόδια κάθε μέρα…
–Τη Γερμανία με αδύναμη κυβέρνηση, την Ιταλία -με Κύριος οίδε τι θα βγάλουν οι κάλπες μεθαύριο-, τη Γαλλία να ψάχνεται με ποιόν θα συνεργαστεί στο Βερολίνο, την Βρετανία να θαλασσοδέρνεται στα «αντιμάμαλα» του Brexit και την Αμερική να πελαγοδρομεί…
Και μέσα σε όλα τα άλλα, βγαίνει και το Intelligence Report του Economist – το πιο σοβαρό και αξιόπιστο αναλυτικό δελτίο διεθνώς – και προειδοποιεί πως μετά το τέλος του τρέχοντος Προγράμματος, δηλαδή του Τρίτου Μνημονίου το ερχόμενο καλοκαίρι, ο κίνδυνος του Grexit είναι πιθανό να επιστρέψει!
Όλες οι διεθνείς αναλύσεις για την Ελλάδα έχουν μόνο μια πηγή αισιοδοξίας: Ότι η επόμενη κυβέρνηση της χώρας μπορεί να είναι πολύ πιο σοβαρή.
Και να γίνουν μαζεμένα, όλα αυτά που δρομολογήθηκαν πριν το 2015, αλλά ματαιώθηκαν ή βάλτωσαν έκτοτε: Μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις, επενδύσεις, επιστροφή στην κανονικότητα.
Η μόνη πηγή αισιοδοξίας για τη χώρα, είναι ότι τα ψωμιά της κυβέρνησης Τσίπρα είναι πια μετρημένα. Αυτό είναι καλό νέο για την Ελλάδα, αλλά πολύ κακό νέο για τον Τσίπρα.
Το μεγάλο ερωτηματικό ωστόσο, είναι πόσο θα μας στοιχίσει ακόμα μέχρι να φύγει.
Το μόνο βέβαιο είναι πως όταν συμπίπτουν: η γελοιοποίηση μέσα στη χώρα, ο φόβος μέσα στις γραμμές του και η εγκατάλειψη απ’ έξω, τότε το τέλος είναι πια κοντά.
Ο Τσίπρας το βλέπει: Το καράβι του μπάζει νερά από παντού, ο ουρανός από πάνω βαραίνει, η θάλασσα μπροστά του αγριεύει, το πλήρωμα αρχίζει να φοβάται και τα ποντίκια εγκαταλείπουν το σκάφος. Η αρνούνται να μπουν στον «ανασχηματισμό»…
Κάπως έτσι ξέμεινε με τον Κουβέλη και τη Μερόπη…
Εδώ δεν μιλάμε για «ποντίκια». Μιλάμε για σαβούρα.
Που ποτέ δεν εγκαταλείπει το βυθιζόμενο σκάφος.
Πάει στον πάτο μαζί του…
