31 Αυγούστου 1922 οι ορδές του Κεμάλ θέλησαν να εξαφανίσουν καθετί ελληνικό που υπήρχε στην πρωτεύουσα της Ιωνίας. Η Σμύρνη καίγεται.
Η πυρπόληση της Ιωνικής πρωτεύουσας είναι ένα από τα πολλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού που διέπραξαν οι Τούρκοι κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους.
Ο ρόλος του κορυφαίου της μικρασιατικής τραγωδίας έμελλε να πέσει στους ώμους ενός σεβάσμιου αρχιερέα από την Τρίγλια της Βιθυνίας. Μέσα από τις στάχτες της Σμύρνης ξεπροβάλλει η μορφή του Μητροπολίτη της. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι θα είναι το πρώτο θύμα της εκδικητικής μανίας των Τούρκων τσέτων αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του. Στον Καθολικό Αρχιεπίσκοπο Σμύρνης, που τον επισκέφθηκε και του εισηγήθηκε να τον φυγαδεύσει από την ιωνική πρωτεύουσα απάντησε με τα λόγια τούτα:
«Παράδοσις του ελληνικού κλήρου αλλά και υποχρέωσις του καλού ποιμένος είνε να παραμείνη μαζί με το ποίμνιον του. Αδυνατώ να σας ακολουθήσω». Εξίσου τραγικό τέλος είχαν και άλλοι Μικρασιάτες ιεράρχες: ο Γρηγόριος Κυδωνιών, τον οποίο οι Τούρκοι έθαψαν ζωντανό και ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος που πεταλώθηκε.
