Tο ζήτημα με τις offshore εταιρείες απασχολεί πολλές κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, αφού χάνονται μεγάλα ποσά φόρων και δεν ασκείται αποτελεσματικός έλεγχος.
Τα τελευταία 30 χρόνια μειώνονται οι φόροι που πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, όπως τονίζει η διεθνής οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας Oxfam, καθώς οι κυβερνήσεις έχουν επιδοθεί σε ανταγωνισμό φορολογικών εκπτώσεων για να τις προσελκύσουν στις χώρες τους. Τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων έχουν υπερτριπλασιαστεί από 2 τρις δολλάρια το 1980 σε 7.2 τρις δολλάρια το 2013.
Σε αυτή την περίπτωση, όπως επισημαίνει η οργάνωση, οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο λύσεις: είτε να περικόψουν δαπάνες που προορίζονται για τη μείωση της ανισότητας είτε να αυξήσουν άλλους φόρους, όπως ο ΦΠΑ που και πάλι επιβαρύνουν δυσανάλογα τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα.
Οι εταιρείες δεν καταβάλλουν φόρους στην Ε.Ε. ύψους 40 ως 180 δις ευρώ χάρη στους φορολογικούς παράδεισους και στις ΗΠΑ τουλάχιστον 130 δις δολλάρια ετησίως.
Στους 10 πρώτους φορολογικούς παράδεισους παγκοσμίως συγκαταλέγονται η Ολλανδία η Ιρλανδία, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο. Αυτές οι χώρες επιβάλλουν από εξαιρετικά χαμηλούς ως μηδενικούς συντελεστές φορολογίας στις επιχειρήσεις, δεν παρακρατούν φόρους και δεν συμμετέχουν σε διεθνείς συμφωνίες κατά της φοροδιαφυγής.
Μάλιστα, η Ιρλανδία υφίσταται έντονες πιέσεις από την Κομισιόν για να εισπράξει 13 δισεκατομμύρια ευρώ μη καταβληθέντες φόρους από την Apple. Το 2014 ο κολοσσός της υψηλής τεχνολογίας εκμεταλλεύθηκε ειδική συμφωνία με το Δουβλίνο και φορολογήθηκε με 0,005%.
Μια νέα έρευνα η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports ρίχνει φως σε μια άλλη πτυχή: στις ενδιάμεσες χώρες.
Οι επιστήμονες υπολογιστών Javier Garcia-Bernando, Jan Fichtner, Frank Takes & Eelke Heemskerk από το πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ χρησιμοποίησαν αλγόριθμους, δημιούργησαν ένα δίκτυο ανάμεσα σε εταιρείες και τις θυγατρικές τους και αποκάλυψαν για πρώτη φορά πως οι ενδιάμεσες χώρες είναι η Ολλανδία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ελβετία, η Σιγκαπούρη και η Ιρλανδία.
Συγκεκριμένα, το 37% των κεφαλαίων που καταλήγουν στους φορολογικούς παράδεισους διοχετεύεται μέσω της Ολλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας. Η Ολλανδία έρχεται πρώτη με ένα ποσοστό κεφαλαίων ύψους 23% που κατέληξαν στους φορολογικούς παράδεισους, στην Βρετανία αντιστοιχεί το ποσοστό 14% , ακολουθεί η Ελβετία με 6%, η Σιγκαπούρη με 2% και η Ιρλανδία με μόλις 1%
Το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί βασικό κανάλι διοχέτευσης κεφαλαίων προς ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως πρώην μέλη της Βρετανικής αυτοκρατορίας όπως το Χονγκ Κονγκ και οι Βερμούδες. Η Ολλανδία λειτουργεί ως κανάλι για κεφάλαια που καταλήγουν στην Κύπρο, ενώ η Ιρλανδία ως γέφυρα ιαπωνικών και αμερικανικών εταιρειών με χώρες όπως το Λουξεμβούργο.
Στη νομοθεσία για τις υπεράκτιες εταιρείες υπάρχουν κενά, οπότε καθίσταται πολύ δύσκολος ο έλεγχος τους.
Χαρακτηριστικό είναι πως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ασφάλειας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δίνουν διαφορετικά κριτήρια για τον ορισμό των offshore εταιρειών.
Ορισμένοι εκτιμούν ότι αν μπουν στο στόχαστρο οι ενδιάμεσες χώρες, οι αρχές θα μπορέσουν τελικά να ελέγξουν τις υπεράκτιες εταιρείες.
