Το ζούμε κι αυτό. Τα πράγματα είναι πρωτόγνωρα όχι για τους απλούς ανθρώπους αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
• Μπορεί να υπήρξαν πανδημίες στο παρελθόν αλλά ποτέ υπό τις παρούσες συνθήκες.
• Πλέον είμαστε σε θέση να αναλύσουμε δεδομένα, να κατανοήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, να αντιληφθούμε τα ενδεχόμενα, τους κινδύνους, τα διλήμματα.
• Είναι η πρώτη φορά που σε δυτικές δημοκρατίες λαμβάνονται τέτοια μέτρα περιορισμού των ατομικών ελευθεριών.
• Δεν υπάρχει αντίδραση γιατί ο σκοπός είναι να επιβιώσουμε. Βιολογικά, οικονομικά και πολιτισμικά.
• Αυτό είναι το στοίχημα στη μάχη ενάντια στον ιό.
• Φυσικά δεν λείπουν οι αντικοινωνικές συμπεριφορές. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;
• Σε περιόδους κρίσης, πόσο μάλλον τέτοιου είδους κρίσης, αποκαλύπτονται τα καλύτερα και τα χειρότερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων.
• Συνυπάρχουν αυτοί που λόγω της φύσης της δουλειάς τους ρισκάρουν την υγεία τους για να βοηθήσουν το σύνολο με αυτούς που εξαφανίζουν είδη πρώτης ανάγκης σπεύδοντας να αγοράσουν δίχως να υπάρχει αύριο.
• Υπάρχουν οι γιατροί που δίνουν μάχη άνευ ωραρίου, υπάρχει και η εκκλησία που ενάντια σε κάθε λογική τραβάει όσο μπορεί το σχοινί.
• Ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε μετά τη γενική κατακραυγή να ανακοινώσει πως οι εκκλησίες περίπου κλείνουν.
• Δεν κλείνουν δηλαδή αλλά παραμένουν ανοιχτές για «ατομική προσευχή», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
• Αλλά και οι διαφημίσεις ή τα telemarketing που διαφημίζουν μάσκες και αντισηπτικά σε ακραία
υπερκοστολογημένες τιμές τι άλλο είναι αν όχι η χειρότερη μορφή εκμετάλλευσης;
• Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα προσπαθούν να βγάλουν κέρδος από τον ανθρώπινο πόνο ή την αγωνία συνανθρώπων τους.
• Το πόσοι είναι και κατά πόσο θα αφεθούν να κυριαρχήσουν θα καθορίσει την πορεία μας ως κοινωνίας.
• Τώρα εν μέσω της κρίσης που βιώνουμε δεν υπάρχει μάλλον η πολυτέλεια για ανάλυση όλων αυτών των καταστάσεων σε βάθος.
• Η ώρα γι’ αυτό θα έρθει όταν ξεπεράσουμε την κρίση. Τότε θα έχουμε πολλά να πούμε και να αξιολογήσουμε.
• Αυτό που φαίνεται από τώρα είναι η αξία και η ανάγκη της δημόσιας υγείας.
• Επί σειρά ετών βομβαρδιστήκαμε με αναλύσεις και απόψεις υπέρ της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Αλλοτε ανοιχτά, άλλοτε πιο διακριτικά και η
υγεία βρέθηκε στο στόχαστρο. • Τώρα γίνεται αντιληπτό πως η ύπαρξη ισχυρού συστήματος δημόσιας υγείας δεν είναι απλώς πολιτική θέση. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
• Ακόμη και χώρες με έντονα στοιχεία νεοφιλελευθερισμού σε αυτήν τη συγκυρία αρχίζουν να συζητούν το ενδεχόμενο επανεθνικοποίησης κλάδων και επιχειρήσεων.
• Αποδεικνύεται πως η άνευ ελέγχου ελεύθερη αγορά και η περίφημη αυτορρύθμισή της μπορεί να λειτουργήσουν μόνο όταν όλα πηγαίνουν καλά.
• Μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα γυρίζουν στο κράτος για βοήθεια. Κι όταν λέμε στο κράτος εννοούμε στα χρήματα των φορολογουμένων, δηλαδή των πολιτών.
• Το μοντέλο αυτό που στα κέρδη οι επιχειρηματίες είναι μόνοι να τα μοιράζουν όπως θέλουν αλλά στις ζημιές ζητούν να βάλουν όλοι πλάτη έχει φτάσει σε τέλμα.
