Συνέντευξη Τύπου, έδωσε η «Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη» εν όψει των απεργιακών διαδηλώσεων για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών στις 8 Μάρτη στην Αθήνα και όλη τη χώρα.
Τη συνέντευξη τύπου «άνοιξε» η Αργυρή Ερωτοκρίτου, από την «Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη», μέλος του ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων νοσοκομείου Γεννηματάς, η οποία τόνισε «αν θέλουμε να έχουμε μια εικόνα για το πια είναι η θέση της γυναίκας σήμερα, πρέπει να στρέψουμε τα βλέμματά μας στο τι γίνεται στα σύνορα του Έβρου και στα νησιά, στη Μυτιλήνη και στη Χίο, όπου υπάρχουν μωρομάνες με παιδιά στην αγκαλιά, που δέχονται το ρατσισμό και τη βαρβαρότητα από τη μεριά των κυβερνήσεων της ΕΕ. Στις 8 Μάρτη θα δώσουμε, ντόπιοι και μετανάστες, ενωτική απάντηση απέναντι σε μια κυβέρνηση λιτότητας, σεξισμού και ρατσισμού. Κεντρικό ρόλο σε αυτή τη μέρα έχουν τα σωματεία μας, δεκάδες εκ των οποίων έχουν πάρει αποφάσεις ανάμεσά τους και η ΑΔΕΔΥ. Πέρσι στις 8 Μάρτη έγινε για πρώτη φορά απεργιακή κινητοποίηση και είμαστε πολύ χαρούμενες που έχουμε παίξει βασικό ρόλο και συνεχίζουμε ξαναπιάνοντας το νήμα από τις παραδώσεις του εργατικού κινήματος του προηγούμενου αιώνα που στις πιο δύσκολες συνθήκες οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή».
Επόμενη ομιλήτρια ήταν η Κατερίνα Θωίδου, συμβασιούχος ΟΑΕΔ στην Υγεία: «η φετινή 8 Μάρτη είναι η απάντηση των γυναικών και όλης της εργατικής τάξης απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει βάλει στο στόχαστρο τα δικαιώματα των γυναικών με μια σειρά επιθέσεις τόσο οικονομικές όσο και ιδεολογικές, με τη διάλυση της δημόσιας υγείας, παιδείας και του κοινωνικού κράτους και την επιστροφή του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Έφερε το παράδειγμα της διάλυσης των νοσοκομείων που παρά τις διαβεβαιώσεις του Κικίλια, αυτή τη στιγμή έχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν σε συνθήκες ελαστικής εργασίας. Την ίδια στιγμή αποπειράθηκαν να κλείσουν το παιδιατρικό παράρτημα του Αγλ. Κυριακού στην Καλλιθέα και προσπαθούν να συγχωνεύσουν το ιατρείο μαστού στο γυναικολογικό νοσοκομείο Έλενας. Θέλουμε προσλήψεις, μονιμοποιήσεις και λεφτά για την υγεία για όλες τις γυναίκες, για ασφαλείς και νόμιμες εκτρώσεις. Για όλα αυτά οι εργαζόμενοι στην Υγεία απεργούμε και στις 5 Μάρτη και συνεχίζουμε στις 8 Μάρτη για να διεκδικήσουμε ψωμί και τριαντάφυλλα».
Στη συνέντευξη τύπου ανακοινώθηκε κάλεσμα των προσφυγισσών από το καμπ της Μόριας για τις 8 Μάρτη που ανέφερε: «Παρακαλώ ευρωπαϊκές χώρες, βάλτε τους εαυτούς σας στη θέση των προσφύγων και μέσα από τα μάτια των προσφύγων δείτε τη ζωή. Παρακαλώ δεχτείτε μας, όλους τους πρόσφυγες. Ξέρω ότι η επιστολή μου θα αναγνωστεί την Ημέρα της γυναίκας. Γι’ αυτό εύχομαι μια μέρα όλες οι γυναίκες της Μόριας να ζήσουν σε ένα άνετο μέρος, με ήρεμο μυαλό…Ελπίζω…Ελπίζω».
Η Ντίνα Καφτεράνη από τη θεατρική ομάδα δρόμου«Αδέσποτες Σκύλες» απηύθυνε το δικό της κάλεσμα: «ενώνουμε και εμείς τη φωνή μας με όλες τις γυναίκες του πλανήτη, παρουσιάζοντας ένα θεατρικό δρώμενο στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 8 Μάρτη, στέλνοντας το μήνυμα μέσα από τη δικιά μας γυναικεία ματιά ότι κάθε γυναίκα αξίζει να ζει όπως εκείνη επιλέγει (γι’ αυτό και ονομαζόμαστε αδέσποτες- χωρίς δεσμεύσεις) και αυτό είναι κάτι που θα το διεκδικήσουμε στο δρόμο μαζί με όλους και όλες εσάς».
Η συγκέντρωση της 8 Μάρτη στην Αθήνα θα γίνει στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος και θα ξεκινήσει με καλλιτεχνικά δρώμενα από τις «Αδέσποτες Σκύλες» με ένα νούμερο ειδικά αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών και στη συνέχεια θα ακολουθήσει συναυλία από τους Ορίζοντες, τους Stockholm Syndrome και τη Gingerella. Θα ακολουθήσει πορεία στο Σύνταγμα.
Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στις 8 Μάρτη θα γίνουν ακόμα σε:
Θεσσαλονίκη – Άγαλμα Βενιζέλου 12μ
Γιάννενα – Περιφέρεια 12μ
Ξάνθη – Κεντρική Πλατεία 12μ
Πάτρα – Πλατεία Γεωργίου 12μ
Βόλος – Άγιος Νικόλαος 12μ
Χανιά – Αγορά 12μ
Ηράκλειο – Λιοντάρια 12μ
Κάλεσμα ελευθερίας των προσφυγισσών από το καμπ της Μόριας
Χαιρετισμούς σε όλο τον κόσμο. Είμαι η Α. Μ. Είμαι 19 ετών. Είμαι από το Αφγανιστάν. Γεννήθηκα στην Χεράτ του Αφγανιστάν. Τώρα ζω με την οικογένειά μου στο καμπ της Μόριας, ως πρόσφυγας
Γράφω αυτό το γράμμα μια χειμωνιάτικη μέρα στη Μόρια. Θέλω να ξέρετε για τη φρικτή και αγχωτική κατάσταση του καμπ της Μόριας. Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε; Αλλά γιατί δε ζούμε σαν άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο;
Η Μόρια είναι πολύ συνωστισμένη. Όταν το δείτε, δε θα το πιστεύετε. “Πώς ζουν τόσοι άνθρωποι σε έναν τόσο μικρό χώρο;” θα αναρωτηθείτε.
Οι πρόσφυγες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν δημόσια λουτρά και τουαλέτες, αντί να χρησιμοποιούν προσωπικά. Τώρα, αυτή τη χειμωνιάτικη μέρα στη Μόρια οι πρόσφυγες αναγκάζονται να κάνουν μπάνιο με κρύο νερό. Μετά από αυτό αρρωσταίνουν.
Οι πρόσφυγες αναγκάζονται να αφήνουν τα μωρά και τα παιδιά τους μόνα στη σκηνή, απλά για να πάνε στην ουρά του συσσιτίου, και αφού περιμένουν για τρεις ή τέσσερις ώρες στην ουρά, οι μητέρες μπορούν να πάρουν το φαγητό και το νερό τους. Το μωρό κλαίει για 3-4 ώρες, γιατί η μητέρα του δεν είναι στη σκηνή. Οι πρόσφυγες (συμπεριλαμβανομένων των μανάδων) πρέπει να πάνε στην ουρά του συσσιτίου τρεις φορές τη μέρα – πρωί, μεσημέρι, απόγευμα. Τι πιστεύετε; Τι θα συμβεί σε αυτά τα μωρά ή τα παιδιά, αφού κλάψουν για 3-4 ώρες;
Όταν ένας πρόσφυγας αρρωσταίνει, αναγκάζεται να περιμένει στην ουρά για πολλή ώρα, περιμένοντας να πάει σε γιατρό. Οι περισσότεροι ασθενείς δε θα δουν ποτέ τους φάρμακα, επειδή τα φάρμακα είναι πολύ λίγα, για να δοθούν σε όλους τους ασθενείς. Τι θα απογίνουν αυτοί οι ασθενείς; Και κάποιες φορές, γυναίκες αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν άντρα μεταφραστή, για να εξηγήσουν το πρόβλημά τους στον γιατρό.
Ένα άλλο πράγμα που με ενοχλεί στη Μόρια είναι το εξής: Το ταλέντο παιδιών και εφήβων που χάνεται, επειδή δεν υπάρχουν αρκετά σχολεία για όλους. Τα παιδιά παίζουν όλη μέρα, αντί να είναι στο σχολείο, να μελετούν και να βελτιώνουν τις γνώσεις τους. Όχι μόνο παιδιά, αλλά και έφηβοι. Εννοώ πως έφηβοι δε μπορούν να πάνε σχολείο, δε μπορούν να μελετήσουν, δε μπορούν να βελτιώσουν τις γνώσεις τους, όπως και τα παιδιά. Ομοίως μερικές μητέρες θέλουν να σπουδάσουν, αλλά δε μπορούν.
Τον περισσότερο καιρό δεν έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα. Η σκηνή μας είναι πού κρύα, γιατί εμείς (όλοι οι πρόσφυγες) δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σόμπες χωρίς ρεύμα. Και δε μπορούμε να φτιάξουμε φαγητό χωρίς ρεύμα. Οι πρόσφυγες αναγκάζονται να ανάβουν φωτιές για να κρατήσουν τη σκηνή ζεστή και για να μαγειρέψουν. Μερικές φορές και το να βρεις νερό στη Μόρια είναι πολύ δύσκολο.
Η τελευταία μου πρόταση:
Παρακαλώ Ευρωπαϊκές χώρες, βάλτε τους εαυτούς σας στη θέση των προσφύγων, και μέσα από τα μάτια των προσφύγων δείτε τη ζωή. Παρακαλώ δεχτείτε μας, όλους τους πρόσφυγες. Ξέρω ότι η επιστολή μου αναγνωσθεί την Ημέρα της Γυναίκας. Γι’ αυτό εύχομαι μια μέρα όλες οι γυναίκες της Μόριας να ζήσουν σε ένα άνετο μέρος, με ήρεμο μυαλό.
Ελπίζω η επιστολή νου να αλλάξει κάτι στη ζωή όλων των προσφύγων. Είμαι αισιόδοξο άτομο. Πιστεύω ότι κάποια μέρα στο μέλλον, καλά πράγματα θα συμβούν στις ζωές μας, στις ζωές όλων των προσφύγων.
Ελπίζω. Ελπίζω…
Oι γυναίκες της Μόρια σας καλούμε στις 8 Μάρτη, την μέρα των γυναικών και στη διεθνή κινητοποίηση κατά του ρατσισμού και του φασισμού στις 21 Μάρτη.
