Θεάματα επενδύσεων με δουλειές, ούτε για δείγμα. Εισοδήματα χωρίς νέα χαράτσια, ούτε σε όνειρο. Τι μένει; Τα υπόλοιπα για κατώτατο, ως τα 750 ευρώ.
Οι σοσιαλιστές με τα φιλελεύθερα χρώματα μίλησαν. Ό,τι είχαν να πουν για μισθούς και κατώτατους το είπαν. Αλλά για επενδύσεις, σαν αυτές που δίνουν δουλειές με γενναία κίνητρα επανόδου και Ελλήνων ιθαγενών, του εξωτερικού,” …νίπτουν τας χείρας των”.
Τι να προλάβουν άλλωστε ως τις εκλογές; Τι τους μένει να κάνουν μέσα σε ένα 10μηνο (τότε τις βλέπουμε εμείς…), όταν οι δανειστές επιβάλλουν μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις και φορολογία που θα φέρνει τα πάνω κάτω σε ό,τι ξέρουμε σήμερα.
Και (για να μη ξεχνιόμαστε…) δεν γεννήθηκε ακόμη, σε όλο τον πλανήτη, ο ηλίθιος εκείνος επενδυτής (πολυεθνικός ή όχι δεν έχει σημασία…) να επενδύσει κεφάλαια σε μια χώρα, όπως εμείς στο Ελλαδιστάν, που ζούμε από “ανακύκλωση φόρων” και μιλώντας για ανάπτυξη εννοούμε μεγάλωμα μόνο του κράτους και σε ό,τι έχει να κάνει με το κράτος και μόνο…
Συνεπώς πολύ σύντομα οι σοσιαλιστές (με το φιλελεύθερο χρώμα), θα ξεχάσουν (ως κόμμα εξουσίας) και φραστικά και στον πίνακα… τις επενδύσεις και τον ερχομό τους.
Έρχονται εκλογές άλλωστε… Και το 10μηνο δεν είναι τίποτε στο Ελλάδισταν. Αυτά δε που είχαν να κάνουν, ως κυβέρνηση, τα έκαναν…
Συνεπώς, θα σταματήσουν να περιγράφουν τις πολυεθνικές (αυτές που ξέρουμε όλοι μας από τις εκτός Ελλάδος επενδύσεις τους) και θα αποφεύγουν να αναλύουν τα επενδυτικά πλάνα στη χώρα μας.
Τα πολυδιαφημισμένα πλάνα με τις δήθεν εκατοντάδες χιλιάδες προνομιούχες (έτσι ακούμε…) θέσεις εργασίας προσφοράς των επενδύσεων των (άφαντων για εμάς) πολυεθνικών…
Από την άλλη, βέβαια, εμείς πιστεύουμε πως δεν θα αποφεύγονται οι στατιστικές αναφορές για μείωση της ανεργίας των 1.150.000 πρώην εργαζόμενων ιθαγενών (από τους οποίους το 40% μέχρι 30 ετών) μιας και το καλοκαίρι του 2022 θα διπλασιασθούν οι θέσεις σε γκαρσόνια, μεταφορείς αποσκευών και καθαρίστριες.
Να θυμίσουμε εδώ πως στα σουβλατζίδικα, φαστ- φουντ, και βενζινάδικα, απασχολούνται αποκλειστικά Αλβανοί, Ινδοί, Πακιστανοί, ενώ φουντώνει ο σκοτωμός πτυχιούχων και κατόχων μεταπτυχιακού για θέση στα ντελίβερι…
Η κυβέρνηση του πολύχρωμου φιλελεύθερου σοσιαλισμού έκανε ό,τι ήταν να κάνει.
Και, μέσα στα άλλα, και δύο γύρους “αγώνα” στο στάδιο πολιτικής “σκυταλοδρομίας”, για αύξηση του κατώτατου, στα 750 ευρώ.
Ο λόγος για τη “σκυταλοδρομία” (με τους εργαζόμενους στις κερκίδες…) που ξεκίνησε το 2012, κορυφώθηκε το 2014 και κατέληξε το 2022 στα 713 ευρώ, κλείνοντας την πρώτη φάση στα τρέχοντα οράματα στον χώρο της εργασίας και των αμοιβών.
Πάμε τώρα στη νέα φάση. Στην προεκλογική, που εγκαινιάσθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Και ο “άρτος” της πολιτικής αρένας, κατά τη διάρκεια προσφοράς θεαμάτων, όπως οι δήθεν επενδύσεις και οι θέσεις εργασίας (που έρχονται εδώ και 30 χρόνια αλλά κανείς δεν τις βλέπει…) έχει και άλλα περιθώρια.
Είναι τα 37 ευρώ που μένουν για τον κατώτατο για να ολοκληρωθεί το “όραμα” των 750 ευρώ (η σκυταλοδρομία το έφθασε στα 713 ευρώ…) που ανέτειλε… στη ΔΕΘ το 2014, από τα ροζ χρώματα των σοσιαλιστών (της προόδου… αυτή τη φορά) αλλά έδυσε το 2019, μαζί με την αριστερή κυβέρνηση της προόδου…
Έχετε την εντύπωση ότι θα το αφήσουν μόνο στα 713 ευρώ οι άλλοι σοσιαλιστές;
Και γιατί έδωσαν προτεραιότητα στον “πράσινο ήλιο” πριν από όλα τα κακά της μοίρας μας που συμβαίνουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στην οικονομία της χώρας μας;
Δεν θα αργήσουν οι “πολιτικές δημοπρασίες” κατώτατου από τα 713 ευρώ και πάνω αλλά όχι ως τα 1.500 που προσφέρει το ΚΚΕ και κάποια πολιτικά δεκανίκια κυβερνήσεων, της Βουλής, που όμως δεν πείθουν και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους…
Ποιο όμως θα είναι το ζητούμενο στην κοινωνία και την οικονομία του κρατισμού, στο Ελλαδιστάν, που παραμένει πιστό στον δικό του ψευτοσοσιαλισμό 45 χρόνια και συνεχίζει; Δουλειές. Δουλειές με ανθρώπινες συνθήκες. Και αμοιβές που να δικαιολογούν και τις απαιτήσεις για δεξιότητες και εξειδικεύσεις στην αγορά εργασίας.
Αλλά πού θα βρεθούν οι δουλειές όταν οι επενδύσεις που ακούμε είναι ακόμη στα χαρτιά και για να τις δούμε επιβάλλεται, με κάθε τρόπο, να προηγηθούν μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες όμως είναι έντονη και η πολιτική αντίδραση;
Του Γιώργου Κράλογλου
