Αν η κυβέρνηση δεν δράσει γρήγορα, εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία και τις όποιες συμμαχίες τής έχουν απομείνει, στο τέλος το Grexit θα έλθει αναπόφευκτα. Ισως και χωρίς να προλάβουμε να το καταλάβουμε
Εκτός από τη άγνοια που βασιλεύει μεταξύ όσων πιστεύουν ότι με τη δραχμή θα… μεγαλουργήσουμε (μιλάμε για τους καλοπροαίρετους, όχι για τους δραχμιστές με τα λεφτά στο εξωτερικό), επικρατεί η εντύπωση ότι κάποια στιγμή ο Σόιμπλε θα μας διώξει από το ευρώ.
Αυτός είναι ο ένας από τους κυρίαρχους μύθους των εφτά ετών της κρίσης. Ο άλλος, που ήταν πιο εύπεπτος μέχρι πριν από δύο χρόνια, έλεγε ότι για την κρίση φταίνε τα Μνημόνια. Αυτός κατέρρευσε με την έλευση στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ , που θα τα έσκιζαν, ενώ υποχρεώθηκαν να υπογράψουν το δικό τους «στα τέσσερα», που θα ΄λεγε κι ο ρέκτης Πάνος Καμμένος.
Μέχρι να συμβεί αυτό ήταν τέτοια η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που οδήγησε πολλούς καλοπροαίρετους ανθρώπους να μη μπορούν να σκεφθούν λογικά: αν τα Μνημόνια έφεραν την κρίση, γιατί μέχρι το 2010 δεν είχαμε Μνημόνια; Η απάντηση δεν είναι «διότι δεν είχαμε κρίση», αλλά ότι δεν θέλαμε να βλέπουμε την κρίση και όσοι την έβλεπαν την έκρυβαν. Τέτοια ήταν η διακυβέρνηση Καραμανλή, ιδιαίτερα την περίοδο 2007-2009, η οποία έκρυβε το θηριώδες έλλειμμα και οι Ευρωπαίοι (έκαναν ότι) δεν έβλεπαν. Μόλις ο Καραμανλής είδε τη χρεοκοπία να έρχεται, την κοπάνησε και άφησε τη διαχείριση της χιονοστιβάδας στους επόμενους.
Αυτός, λοιπόν, ο πρώτος μύθος της κρίσης κατέρρευσε οριστικά μόλις ανέλαβαν τη διακυβέρνηση οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι οποίοι, άλλωστε, κατά κόρον τον είχαν καλλιεργήσει. Αν για την κρίση έφταιγε το Μνημόνιο, η λύση ήταν απλή. Θα καταργούσαν το Μνημόνιο και κρίση τέλος.
Ο δεύτερος μύθος, που καλλιεργείται ακόμα, συνοψίζεται στη φράση «ο Σόιμπλε θα μας διώξει από το ευρώ». Σε αντίθεση με την τρέχουσα φιλολογία, αυτό δεν θα συμβεί. Δεν θα μας διώξουν. Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να φύγει μόνη της. Αυτό έλεγε πάντα ο Σόιμπλε, τώρα το λένε και οι Αμερικανοί. Πόσοι το καταλαβαίνουν εδώ; Σε αντίθεση με την αντι-Σόιμπλε υστερία, μια μεγάλη αλήθεια είναι ότι ο Σόιμπλε είναι πολιτικός ευεργέτης της σημερινής κυβέρνησης. Διότι εκείνο το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2015, φέρνοντας στο τραπέζι την έκθεση για το Grexit, άνοιξε τα μάτια του Τσίπρα (βοηθούντων του Ολάντ, του Γιούνκερ και ελάχιστων περί τον Τσίπρα) και η έξοδος τότε αποφεύχθηκε. Τότε το καταλάβαμ(ν)ε.
Τι συμβαίνει σήμερα; Ο Σόιμπλε λέει σταθερά το ίδιο. Οτι αν η Ελλάδα δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα, θα αναγκαστεί να φύγει μόνη της. Ο κ. Τσιπρας και οι συν αυτώ το έχουν συνειδητοποιήσει, εξ ου και οι συνεχείς κωλοτούμπες: από το «δεν θα μειωθεί καμιά σύνταξη» στον κόφτη και στην «προσωπική διαφορά», από το «αν μειωθεί το αφορολόγητο δεν θα είμαι εγώ υπουργός» του Τσακαλώτου, στη δεύτερη (έρχεται) μείωση κ.ο.κ.
Το κακό σήμερα είναι με τον Σόιμπλε ταυτίζονται και οι Αμερικανοί υπό τον Τράμπ, αν τους εκφράζει ο προοριζόμενος για πρεσβευτής τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση (εδώ), που προβλέπει ελληνική (εκούσια) έξοδο από το ευρώ.
Το δεύτερο κακό είναι ότι στο σημερινό κυβερνητικό συνονθύλευμα επικρατεί μεγάλη σύγχυση. Ο εταίρος του κ. Τσίπρα πιστεύει ότι ο Τράμπ θα μας πάρει υπό την προστασία του, αλλά οι ενδείξεις τον διαψεύδουν (εδώ). Ευτυχώς άλλοι παράγοντες της σημερινής σημερινής εξουσίας φαίνεται να έχουν καταλάβει περισσότερα (εδώ).
Πού καταλήγουμε; Στο προφανέστατο. Οτι, αν η κυβέρνηση δεν δράσει γρήγορα, εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία και τις όποιες συμμαχίες τής έχουν απομείνει, στο τέλος το Grexit θα έλθει αναπόφευκτα. Ισως και χωρίς να προλάβουμε να το καταλάβουμε. Οπως κάποιοι δεν κατάλαβαν (ή έκρυβαν) τον ερχομό της κρίσης το 2008.
