Το νέο ναυάγιο στο Eurogroup έρχεται σε συνέχεια των προηγούμενων αποτυχιών της σημερινής Κυβέρνησης, να κλείσει την υποχρέωση της προς τους δανειστές και δημιουργεί νέα αυξημένα προβλήματα στην οικονομία και τη χώρα.
Το πραγματικά «περίεργο» σε αυτή την ιστορία είναι η συνεχόμενη διάψευση των εκτιμήσεων – όπως έχουν καταγραφεί μέσα από τις δηλώσεις τους – των κυβερνητικών στελεχών.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού τον περασμένο Οκτώβριο :«Τέλη Οκτωβρίου η β΄ αξιολόγηση, τέλη του 2016 τα μέτρα για το χρέος»;
Τη δήλωση του ιδίου στις 6 Νοεμβρίου: «Κλείνουμε λοιπόν έγκαιρα και χωρίς εκπτώσεις, αλλά και χωρίς άσκοπες κωλυσιεργίες τη δεύτερη αξιολόγηση. Ξεκινά στην ώρα της στο Eurogroup στις 5 Δεκέμβρη η συζήτηση για τα απαραίτητα μέτρα για το χρέος»;
Τη δήλωση επίσης του ιδίου, την 1η Φεβρουαρίου: «Η αξιολόγηση θα κλείσει και το κυριότερο θα κλείσει χωρίς υποχωρήσεις σε θέματα αρχών».
Τις δηλώσεις Σταθάκη ότι : «Η β’ αξιολόγηση θα κλείσει μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου»;
Τις δηλώσεις Τσακαλώτου τον περασμένο Δεκέμβριο ότι : «Η β΄ αξιολόγηση σχεδόν έχει κλείσει»;
Θα μπορούσε κάποιος να καταγράψει δεκάδες εκτιμήσεις στον αέρα, των στελεχών της Κυβέρνησης, για να καταλήξει σε ένα λογικό – υποθέτω – ερώτημα:
Γιατί αυτό; Δεν ήξεραν; Δεν εκτίμησαν σωστά τα δεδομένα;
Προφανώς και ήξεραν , προφανέστατα προσπάθησαν να καθησυχάσουν τους πάντες και προφανέστατα απέτυχαν παταγωδώς στο να πείσουν τους συνομιλητές τους, καθώς η αξιοπιστία τους βρίσκεται στο ναδίρ!
Έτσι επανέρχονται σενάρια τύπου Ιουνίου 2015, έτσι η ρευστότητα μιας ήδη προβληματικής οικονομίας στερεύει, έτσι εξαφανίζονται από τις τράπεζες τεράστια ποσά που είχαν μαζευτεί με πολύ κόπο, έτσι η πληρωμή των ομολόγων του καλοκαιριού μετατρέπεται σε βουνό και έτσι οι επιλογές των κυβερνόντων περιορίζονται σε δύο: Υποχώρηση και υπογραφή νέων μέτρων ( η μείωση του αφορολόγητου για δεύτερη φορά σε ένα χρόνο, στα 5.600 € φαίνεται ότι έχει ήδη συμφωνηθεί, που σημαίνει αφαίμαξη περίπου 1,7 δις από τους διαλυμένους από τη φορολογία πολίτες) ή εκλογές και απόδραση από τις ευθύνες τους!
Αν και η δεύτερη επιλογή μπορεί να είναι εξίσου καταστροφική με την πρώτη, καθώς είναι ηλίου φαεινότερο πως και η νέα κυβέρνηση θα οδηγηθεί στις ίδιες ή και χειρότερες επιλογές με τη νυν, εμπεριέχει ένα ελάχιστο ποσοστό πολιτικής και ηθικής αξιοπρέπειας.
Στο «δυστυχώς απέτυχα και φεύγω», μπορεί κάποιος να ανακαλύψει ίχνη αξιοπρέπειας.
Στο «επιμένω με κάθε τρόπο στη διαχείριση της εξουσίας», ακόμα και αν αυτό απαιτεί νέες υποχωρήσεις από παλιότερες κόκκινες γραμμές, ευθεία σύγκρουση με την κοινωνία, συντριβή κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, το μόνο που μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει είναι αυξημένα ποσοστά πολιτικής αθλιότητας, καιροσκοπισμού και εξουσιολαγνείας, που παραπέμπουν στις χειρότερες σελίδες της πολιτικής μας ιστορίας.
ΥΓ
Δεν ξέρω τι έγινε με τα αντίμετρα στα μέτρα (άλλη μια παραμυθένια αφήγηση της Κυβέρνησης), αλλά το αντίμετρο στην πορεία καταστροφής προφανώς δεν είναι η πιο original εφαρμογή αυτών των πολιτικών από την original συντηρητική παράταξη της χώρας.
Η διέξοδος από το ατελείωτο σπιράλ της κρίσης και της υποανάπτυξης απαιτεί πολιτικές που να συγκρούονται με τα αίτια της, αλλά δυστυχώς και αυτές υποχωρούν μπροστά σε είτε λανθασμένες αναγνώσεις της κοινωνικής κινητικότητας είτε μπροστά σε ατελείωτες προσωπικές, μωροφιλόδοξες τακτικές, που κρατούν τις πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις του τόπου σε μόνιμη ακινησία.
