Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν εδώ κι εκεί την ευτυχία,
σαν αφηρημένου που γυρεύουν το καπέλο τους,
το οποίο ήδη βαστάνε ή φορούν.’
James Sharp (1613-1679)
Είσαι άραγε ευτυχισμένος ή γκρινιάζεις για αυτά που θέλεις και δεν έχεις ακόμα; Βιώνεις την ευτυχία σου κάθε στιγμή, νιώθωντας πληρότητα και ευλογία ή απλά κατηγορείς τους πάντες και τα πάντα επειδή δεν έχεις αυτό που θες, ή να πω καλύτερα, αυτό που νομίζεις πως θες;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ευτυχία είναι μία κατάσταση, δεν είναι απόκτημα. Η ευτυχία έχει να κάνει με το ‘είμαι’ κι όχι με το ‘έχω’. Πρωτίστως, λοιπόν, χρειάζεται να ‘είμαι’ και μετά να ‘έχω’. Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με το πόσα υλικά αγαθά έχεις, με το πόσους τίτλους κατακτάς, με το πόσα ακριβά σπίτια ή αυτοκίνητα έχεις. Η ευτυχία είναι αλήθεια, είναι αγάπη, είναι φως, είναι αποδοχή, είναι γαλήνη, είναι πληρότητα.
Είσαι αληθινός με τον εαυτό σου, τα ‘θέλω’ σου, τα δύσκολα σημεία του χαρακτήρα σου. Είσαι αληθινός και με τους άλλους. Με αυτό τον τρόπο είσαι ευτυχισμένος, γιατί ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Ξέρεις τι χρειάζεσαι και προσπαθείς να πετύχεις το στόχο σου. Κι αυτή η αλήθεια φέρνει αυτόματα αποδοχή του εαυτού σου, που είναι η σημαντικότερη βάση για να χτίσεις μία υγιή προσωπικότητα. Με τη σειρά της η αποδοχή θα φέρει την αγάπη. Και πραγματικά ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του.
Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, τον φροντίζεις, τον προσέχεις. Δεν τον αφήνεις να γίνει έρμαιο των επιλογών των άλλων, βάζεις όρια, χωρίς να κάνεις συναισθηματικές εκπτώσεις.
Όταν αγαπάς τον εαυτό σου αναπτύσεσσαι. Δίνεις το χρόνο και το χώρο στον εαυτό σου να δοκιμάσει, να βιώσει, να αισθανθεί, να μάθει. Έτσι η ψυχή σου γεμίζει φως, γιατί η αγάπη κι η αλήθεια φωτίζουν τον άνθρωπο. Κι όταν η ψυχή λούζεται από το φως δε μπορεί παρά να νιώθει πληρότητα και ηρεμία. Όταν βιώνεις την πραγματική ευτυχία νιώθεις γαλήνη γιατί η ψυχή έχει ακριβώς όσα χρειάζεται.Η ευτυχία είναι μία υπαρκτή πραγματικότητα. Είναι το δώρο που οφείλει καθένας στον εαυτό του. Δεν είναι δύσκολο να φτάσουμε και να κατακτήσουμε την ευτυχία μας. Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα δύσκολα, στα σύνθετα, στα ακριβά. Την ευτυχία θα την βρούμε στα απλά, τα καθημερινά. Πολλές φορές βρίσκεται δίπλα μας, μέσα στα χέρια μας και το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε καλύτερα μέσα μας και θα την βρούμε.
Ο φόβος, η ανασφάλεια, η αδράνεια κι η αναποφασιστηκότητα θολώνουν την καθαρή μας σκέψη, μας βάζουν εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν και τελικά καταλήγουμε να κυνηγάμε την ευτυχία σε καταστάσεις άδειες, σε σχέσεις επιφανειακές, σε περιστάσεις που δε μας αρμόζουν και δε μας ικανοποιούν. Και κάποιες λίγες φορές, ενώ συνειδητά γνωρίζουομε τι θα μας κάνει ευτυχισμένους, το αποφεύγουμε γιατί φοβόμαστε την αλλαγή ή θεωρούμε πως το ρίσκο που θα πάρουμε θα μας οδηγήσει σε μονοπάτια που δε μπορούμε να διαχειριστούμε.
Κι έτσι παραμένουμε αδρανείς, σε μια βαλτωμένη καθημερινότητα, στη μιζέρια μιας άγκυρας που μας ρίχνει όλο και πιο βαθειά στο βυθό της απραξίας. Είναι, όμως, κι εκείνες οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να κυνηγά καταστάσεις που νομίζει πως χρειάζεται, που εσφαλμένα θεωρεί πως θα του εξασφαλίσουν ευτυχία. Όσο πασχίζουμε, τόσο η ευτυχία απομακρύνεται, γιατί πολύ σοφά μας περνάει το μήνυμα πως η ίδια, η ευτυχία δηλαδή, θα έρθει κοντά μας χωρίς δυσκολία, έτσι απλά. Κι όταν δεν έρχεται είναι γιατί χρειάζεται να δούμε κάτι καθαρά, χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, χρειάζεται να επουλώσουμε μία πληγή μας, χρειάζεται να κοιτάξουμε μπορστά και να προχωρήσουμε. Όταν αυτό που θεωρούμε ευτυχία, δεν έρχεται, τότε σημαίνει πως αυτή η ευτυχία δεν είναι κατάλληλη για μας.
Η καρδιά γνωρίζει και η ψυχή λαχταρά την ευτυχία που αρμόζει στον καθένα μας. Φτάνει να νιώσει ο καθένας μας το χτύπο της καρδιάς, ν’ακούσει το κελάηδισμα της ψυχής, να αφουγκραστεί τη μελωδία της. Η ευτυχία είναι μέσα μας, δίπλα μας, μπροστά μας.
