Όπως το είχαμε προβλέψει. Η κλήρωση για τη σημαία είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το σχέδιο εκθεμελίωσης παραδόσεων δεκαετιών είναι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση της Αριστεράς η οποία προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα απευθυνόμενη σε ένα περιορισμένο ακροατήριο που όμως έχει μάθει να κυριαρχεί.
Έτσι, η κυβέρνηση προωθεί στα δημοτικά σχολεία να ακολουθείται το τελετουργικό της έπαρσης που τηρείται για τα δημόσια κτίρια της χώρας, και όχι το έως τώρα τελετουργικό βάσει του οποίου τα παιδιά τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο με το βλέμμα στη γαλανόλευκη.
Στο άρθρο 13 παράγραφος 5 β του Π.Δ. 201/98, (υπουργός Παιδείας ήταν ο Γεράσιμος Αρσένης) προβλεπόταν πως «η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες κατά τις εργάσιμες ημέρες.
Υποστολή της σημαίας γίνεται όταν αυτό κριθεί σκόπιμο από τον σύλλογο διδασκόντων.
Επίσημη έπαρση της σημαίας γίνεται:
(1) την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα (από το σχολείο της πρωινής βάρδιας),
(2) στις εθνικές επετείους και στις τοπικές εορτές,
(3) όταν κρίνεται σκόπιμο από τον σύλλογο διδασκόντων ή ορίζεται από τις αρμόδιες αρχές».
Η πρόβλεψη αυτή έγινε στο πλαίσιο του Συντάγματος για την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης.
Η έπαρση γινόταν με τους μαθητές να λένε τον εθνικό μας ύμνο, ενώ σε αρκετά σχολεία, με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων η έπαρση γινόταν κάθε Δευτέρα.
Στο Π.Δ. Γαβρόγλου, στο άρθρο 3 παράγραφος 7 ορίζεται μόνο ότι «η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως προβλέπεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες».
Επίσης, για το πρόγραμμα του σχολείου ορίζεται στο άρθρο 18 ότι «πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπαιδευτικών που εφημερεύουν.
Η συμμετοχή των μαθητών άλλου δόγματος στην κοινή προσευχή δεν είναι υποχρεωτική.
Ο διευθυντής του σχολείου προβαίνει σε πιθανές ανακοινώσεις-οδηγίες που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και τη μαθητική ζωή της συγκεκριμένης μέρας ή και σε γενικότερα θέματα». Και αυτό το άρθρο δεν έχει πρόβλεψη για έπαρση της σημαίας.
Το υπουργείο Παιδείας βάζει τέλος και στη διαγωγή των μαθητών, καθώς στο νομοσχέδιο του υπουργείου που ψηφίστηκε το πρωί της Πέμπτης αναφέρεται ότι «κανένας χαρακτηρισμός που αφορά τη διαγωγή των µαθητών δεν αναγράφεται στους τίτλους σπουδών, ιδίως στα απολυτήρια, καθώς και τα αποδεικτικά απόλυσης, τα αποδεικτικά και πιστοποιητικά σπουδών», ενώ για μαθητές που φοίτησαν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου, τα πιστοποιητικά αυτά θα εκδίδονται εφεξής χωρίς την αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής.
Καταργείται, λοιπόν, η έπαρση της σημαίας, καταργείται ο εθνικός ύμνος στα σχολεία, τη σημαία θα την παίρνουν οι μαθητές στη λοταρία και φυσικά η διαγωγή δεν θα υπάρχει πουθενά.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για όλα όσα καταργεί η κυβέρνηση. Ας μη μείνουμε σε αυτά που θα γίνουν ασφαλώς αντικείμενο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι περισσότεροι έχουν μια άποψη, κάποιοι λιγότεροι μια άλλοι, επομένως σίγουρα θα υπάρξει αντιπαράθεση.
Το μείζον σε όλη αυτήν την υπόθεση είναι το μήνυμα που εκπέμπει η κυβέρνηση της αριστεράς. Ένα μήνυμα που λέει «ξεχάστε τις παραδόσεις, είναι αναχρονιστικά ζητήματα που δεν έχουν κανένα νόημα». Επίσης, λέει στους νέους της Ελλάδας «δεν έγινε και τίποτε με τα εθνικά σύμβολα, χαλαρώστε δεν είναι ανάγκη ούτε τον εθνικό ύμνο να γνωρίζετε».
Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη και μηδενιστική άποψη η οποία επί της ουσίας απομακρύνει τη νεολαία από το έθνος, από την πατρίδα. Δημιουργεί ανθρώπους απολιτίκ και ταυτόχρονα απάτριδες. Ισοπεδώνει τα πάντα, ρίχνει φυσικά και ηθικά σύνορα και είναι αυτό που λέμε «τα κάνει όλα μια ιδεολογική σούπα».
Οι νέοι μαθαίνουν να μην πιστεύουν, μαθαίνουν να μην πονάνε για την πατρίδα τους, μαθαίνουν ότι είναι περιττή η ελληνική ιστορία, συνηθίζουν στην έλλειψη ελληνικής παιδείας και αντιμετωπίζουν τα πάντα στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης παγκοσμιοποίησης.
Αν κάποιος επιθυμεί να μην είναι Χριστιανός ορθόδοξος είναι δικαίωμά του. Δικαίωμά του να είναι οτιδήποτε και άθεος. Αν θέλει κάποιος που γεννήθηκε Έλληνας να μην είναι Έλληνας ας μην είναι. Γούστο του και καπέλο του.
Όμως, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει τις απόψεις της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να προσηλυτίζει με τη βία αλλά… με το γράμμα του νόμου τους πάντες και στη συνέχεια να κατηγορεί όσους έχουν αντίθετη άποψη ως αναχρονιστές, ακροδεξιούς κ.λπ.
Η προσπάθεια να κυριαρχήσει, να επιβληθεί αυτή η εθνομηδενιστική αντίληψη της αριστεράς είναι προκλητική γιατί προσκρούει στις πεποιθήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Κάτι που η κυβέρνηση δεν λαμβάνει υπόψη. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα.
