Ο Θοδωρής Αθερίδης έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα “Ορθόδοξη αλήθεια”, απόσπασμα της οποίας δημοσιεύθηκε και στην Espresso, και μίλησε μεταξύ άλλων για την βοήθεια του Θεού στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τον αλκοολισμό.
Για τον γνωστό πρωταγωνιστή τα προβλήματα άρχισαν νωρίς, καθώς από την εφηβεία του αντιμετωπίζει κρίσεις πανικού. Τις ξεπερνά, όμως, χάρη στην πίστη του και τη συνεχή προσευχή.
«Απέφυγα να επισκεφτώ κάποιον ψυχίατρο και να πάρω φάρμακα. Ξέρετε, βασανίστηκα και δεν έχει τελειώσει αυτό! Κάθε άνθρωπος διαθέτει μια πνοή, είναι φτιαγμένος με κάποιον τρόπο και δεν αλλάζει αυτό το πράγμα. Ο αγώνας είναι διαρκής και δίνεις εξετάσεις! Με εμένα συμβαίνει το εξής περίεργο: Οταν είμαι πολύ χάλια, κλείνομαι στον εαυτό μου. Ο φόβος δεν σε αφήνει να αγαπάς, εκείνη την ώρα δεν λειτουργεί τίποτα. Αλλά όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε μια μεσαία έως καλή κατάσταση, τότε πλημμυρίζει ο Θεός μέσα μου! Τότε τα βλέπω τα πράγματα μέσα από τη θεϊκή πνοή Του! Η πίστη μου στον Θεό λειτουργεί καλύτερα όταν είμαι χαλαρός και όταν τα βλέπω σύμφωνα πάντα με τη σοφία που Αυτός τα εποίησε».
Η βοήθεια του Θεού ήταν, όπως αποκαλύπτει ο Θοδωρής Αθερίδης, αυτή που τον έσωσε όταν βούλιαζε στην κινούμενη άμμο του αλκοολισμού: «Δέχτηκα μεγάλη βοήθεια από τον Θεό στην αντιμετώπιση του προβλήματος που είχα με τον αλκοολισμό! Στο πρόγραμμα με τους Ανώνυμους Αλκοολικούς -όπου πήγαινα για έξι μήνες- υπάρχει εκεί μέσα η “προσευχή της γαλήνης”. Με αυτή ζητάμε από τον Θεό να μας δώσει δύναμη και κουράγιο. Με τη βοήθεια της “προσευχής της γαλήνης” αλλά και τη δική μου προσωπική προσευχή στον Θεό από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως σήμερα έχω παραμείνει καθαρός και νηφάλιος!»
Η προσευχή έκανε τον γνωστό πρωταγωνιστή να πάρει τις σωστές αποφάσεις, όταν η ζωή έφερε ξαφνικά στον «άγουρο» ακόμη κόσμο του την κόρη του αιφνιδιάζοντάς τον, καθώς δεν είχε ιδέα πώς να μεγαλώσει ένα παιδί: «Την κόρη μου την έκανα πολύ μικρός, στην ηλικία των 25 χρόνων, όταν η γυναίκα μου έμεινε έγκυος, αν και δεν ήμασταν ακόμη παντρεμένοι, ενώ το μόνο πράγμα που δεν ήθελα τότε ήταν ένα παιδί! Δεν μπορούσα να διανοηθώ τον εαυτό μου στον ρόλο του πατέρα. Δοκιμάστηκα πάρα πολύ έως ότου να πάρω την απόφαση να κάνω το παιδί, για το οποίο είμαι απόλυτα υπερήφανος. Είναι αυτό ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου! Μέσω της προσευχής και της πίστης μου στον Θεό πήρα τη σωστή απόφαση. Διαφορετικά το παιδί θα το “ρίχναμε”! Και θα ήταν τεράστια αμαρτία να αρνηθώ το δώρο ενός μεγάλου έρωτα που ένιωθα για τη γυναίκα μου, που μας δόθηκε απλόχερα από τον Θεό. Να έχω την αχαριστία να “ρίξουμε” το παιδί για να βολέψω έτσι τον εαυτό μου!» αποκαλύπτει
