Το ΔΝΤ αναφέρει ότι η οικονομική κρίση περιόρισε σημαντικά τον δείκτη γονιμότητας. Στην έκθεσή του ΔΝΤ για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές περιλαμβάνονται οι προβληματισμοί αυτοί.
Σημειώνεται ότι το ΔΝΤ έχει συνδέσει την γήρανση του πληθυσμού τις επόμενες 10ετίες με τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που αναμένει στην Ελλάδα (1,5%) αλλά και με την πίεση που συνεχίζει να ασκεί η γήρανση του πληθυσμού για παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό και τις οποίες επιχειρεί να αντικρούσει η κυβέρνηση.
Σύμφωνα με την έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, στα ευρωπαϊκά κράτη που υπέστησαν διπλή ύφεση, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, ο δείκτης γονιμότητας (δηλαδή, ο μέσος αριθμός παιδιών που φέρνει στη ζωή κάθε γυναίκα) μειώθηκε από το 1,5 το 2008 στο 1,3 περίπου το 2016.
“Αυτά τα σταθερά χαμηλά ποσοστά γονιμότητας κατά την τελευταία δεκαετία μπορεί να επηρεάσουν τη μελλοντική εισροή εργατικού δυναμικού και έτσι να αποδυναμώσουν την πιθανή ανάπτυξη μακροπρόθεσμα” αναφέρει το ΔΝΤ.
Την ίδια στιγμή ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης έφθανε το 1,6 το 2016. Μάλιστα, όπως προκύπτει από την έκθεση, ενώ ο δείκτης είχε σταθερά ανοδική πορεία από το 2000 έως το 2008, φθάνοντας το 1,5, στη συνέχεια έκανε κάθετη πτώση, καταλήγοντας στο 1,29 το 2013. Εκτοτε παρουσιάζει ισχνή μόνο ανάκαμψη.
Ακόμα πιο απογοητευτική είναι η εικόνα που προκύπτει από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τον αριθμό των γεννήσεων στη χώρα μας: Απο τις 118.302 γεννήσεις το 2008, κατρακυλήσαμε στις 88.553 πέρυσι, δηλαδή 25% χαμηλότερα. Μόλις προχθές τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έδειξαν ότι οι γεννήσεις υποχώρησαν κατά 4,7% σε σχέση με το 2016, ενώ αντιθέτως οι θάνατοι αυξήθηκαν κατά 4,8%, φθάνοντας τους 124.501.
Διαπιστώνεται ότι «τη δεκαετία πριν από την κρίση, ο συνολικός δείκτης γονιμότητας αυξήθηκε σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες, για να υποχωρήσει αργότερα», κυρίως εξαιτίας της εκτίναξης της ανεργίας που προκάλεσε η κρίση. Οι αναλυτές του Ταμείου εκτιμούν ότι ο περιορισμός του δείκτη οφείλεται και σε κοινωνιολογικούς παράγοντες, όπως η μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και η επιθυμία για οικογένειες μικρότερου μεγέθους
