*** «Ναι, αλλά για το ΣΥΡΙΖΑ δε γράφεις»…
η μόνιμη επωδός, το επιχείρημα του απελπισμένου, το τελευταίο καταφύγιο! Εδώ, στο facebook, στο twitter, έξω στην πραγματική ζωή… παντού! Όποτε ακούς αυτή τη φράση, να ξέρεις πως μάλλον έχεις χτυπήσει φλέβα, κάτι σωστό έχεις πει!
*** Αδυνατούν τα έρμα τα ζωντανά να καταλάβουν ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που μπορούν να εκφέρουν γνώμη χωρίς «οδηγίες» από τα «αφεντικά»… και που μπορούν να γράφουν αυτά που δεν ακούγονται από τα συστημικά media!
*** Οι ίδιοι που κάθε Κυριακή αγοράζουν το Πρώτο Ψέμα για τα dvd και τα cd! Οι ίδιοι που καταπίνουν αμάσητo propaganden των 500mg κάθε βράδυ, παπαγαλίζοντας –εν είδει δικής τους άποψης- στα γραφεία και στις παρέες τους Πορτοσάλτε, Μπογδάνο και Πρετεντέρη! Οι ίδιοι που όταν μιλούσες πριν 6 χρόνια για πολιτική σου έλεγαν «έλα μωρέ, που θα ασχολούμαστε με την πολιτική τώρα.. που θα πας διακοπές το καλοκαίρι;»! Οι ίδιοι που πριν το δημοψήφισμα λέγανε «υπογράψτε ό,τι να ναι»… τώρα είναι στα κάγγελα…
*** Να γράψουμε για το ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν (ξανά). Όχι γιατί το απαιτεί μωρουδίστικα η απύθμενη νοητική παράλυση των νεοφιλελέ “Mένουμε Ευρώπη” και ο λούμπεν αστικός συρφετός που βλέπει τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια του, περιμένοντας να μακιγιάρουν τον Κυριάκο (σ)τα παρασκήνια. Όχι! Γράφουμε και για το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ακόμα και αν δεν έχει ακόμα την εξουσία, έκανε παιδαριώδη λάθη και η κριτική στην κυβέρνηση επιβάλλεται, όποια και αν είναι η κυβέρνηση.
*** Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε κατά κράτος. Μάλλον όχι… δεν ηττήθηκε απλά, σύρθηκε σε ολοκληρωτική ταπείνωση. Να εφαρμόσει ένα πρόγραμμά που οι αντίπαλοί του -όσο και αν θέλουν να φαίνεται ότι το πολεμούν- το λατρεύουν. Ένα πρόγραμμα που είναι η ονείρωξη κάθε νεοφιλελεύθερου και που είναι εκτός κάθε αριστερού πλαισίου.
*** Το να υλοποιεί μια αριστερή κυβέρνηση ένα μνημόνιο με μισάνθρωπα μέτρα είναι βαθιά μαχαιριά και θανάσιμος τραυματισμός στα πιστεύω της. Ναι, και πριν είχαμε μνημόνιο, αλλά τουλάχιστον οι προηγούμενες κυβερνήσεις το πίστευαν, ήταν πάνω-κάτω συναφές με τον ιδεολογικό προσανατολισμό τους!Ήθελαν να μην τους παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν για τις απολύσεις…
*** Η εφιαλτική σκέψη που μπορεί να γίνει εδώ είναι ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε αυτή τη στιγμή να περάσει αυτά τα μέτρα! Η εξ” αριστερών αυτή κριτική έχει βάση, είναι αλλοτρίωση για την αριστερά και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν… ακόμα και αν αυτή η πολιτική δεν ασκείται απολύτως ηθελημένα!
*** Ελπίζω κάπου εδώ, να συμφωνήσουμε επίσης πως και οι “θριαμβευτές” δανειστές δεν είναι τίποτα παραπάνω από ντίλερ συμφερόντων με πρακτικές που κάνουν τον Αλ Καπόνε και τον Μάκη Ψωμιάδη να μοιάζουν Ουρσουλίνες καλόγριες… τι, όχι;
*** Να συμφωνήσουμε πως πλέον πολύ περισσότερος κόσμος, εντός και εκτός, γνωρίζει πλέον πως παίζεται το παιχνίδι. Αυτή ήταν και η μεγάλη –ίσως η μοναδική μεγάλη- νίκη της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Η πλοήγηση δηλαδή της διαδρομής: από την υποψία στην συνειδητοποίηση πως το όραμα της Ευρώπης των λαών έχει γίνει εφιάλτης… ψιλά γράμματα στον ισολογισμό κάποιας πολυεθνικής και τάφος σε μια βραχονησίδα της Μεσογείου.
*** Υπάρχει επίσης μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ μια φράξια “σημιτικότερη του σημιτέως”… και αυτή η Κερκόπορτα δεν κλείνει ούτε με τον πιο δυνατό στόκο… με ψηφοφόρο του Κυριάκου για παράδειγμα!
*** Σημίτης (ο), επιθετικός προσδιορισμός: ο πρωθυπουργός που “θεσμοθέτησε” την παρανομία, την εκσυγχρόνισε και την έκανε φοτοσοπαρισμένο εξώφυλλο σε περιοδικά του Κωστόπουλου! Σημίτης, ο μόνος τόσο αδίστακτος όσο η οικογένεια Μητσοτάκη!
*** Ο ΣΥΡΙΖΑ το τερμάτισε με τις υποσχέσεις, πριν γίνει κυβέρνηση. Αλήθεια είναι αυτό! Όπως αλήθεια είναι και πως υπήρξε (και είναι ακόμα) ο στόχος επίθεσης της πιο έντονης και μακρόσυρτης προπαγάνδας μεταπολεμικά! Όσο αυτή η προπαγάνδα συνεχίζεται (που συνεχίζεται πιο αδίστακτα και απροκάλυπτα από ποτέ) τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκει αηδιασμένους από την προπαγάνδα ψηφοφόρους!
*** Αλήθεια είναι επίσης ότι τα ανθρώπινα σκουπίδια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να φύγουν με οποιονδήποτε τρόπο και δεν πρέπει να ξανακυβερνήσουν… ποτέ! Ούτε να γίνουν ανακύκλωση για να τα ξαναφάμε με άλλη συσκευασία.
*** Δε ξέρω τι πρέπει να γίνει, αλλά όπως στον έρωτα έτσι και στην πολιτική, όποιος περιμένει ένα πρόσωπο (ή κόμμα) να του αλλάξει τη ζωή χωρίς ο ίδιος να πολεμήσει… η ζωή του δεν αξίζει καμία αλλαγή!
*** Θα γράφουμε συνέχεια για το ΣΥΡΙΖΑ… ειδικά όταν –και αν- έρθει η ώρα που θα πάρει και την εξουσία από την τις μικρές αλλά πανίσχυρες φράξιες δυνάμεων ασφαλείας και δικαιοσύνης, εφοπλιστές και καναλάρχες και τις στρατιές στελεχών της δημόσιας διοίκησης που παλεύουν ακόμα για τα παλιά(;) αφεντικά τους! Εδώ είμαστε και τότε θα τους τσακίσουμε ξανά στην κριτική…
*** H επικοινωνιακή διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είναι case study και πρέπει να διδάσκεται σε σχολές πολιτικής επικοινωνίας & ΜΜΕ… ως «Τι να μην κάνετε όταν γίνετε κυβέρνηση»
*** Αν κάτι λοιπόν απέδειξε μέχρι στιγμής το «1 χρόνος ΣΥΡΙΖΑ» είναι ότι αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι δραματικά στον συσχετισμό δυνάμεων, θα ήταν παράνομες!
Μην «τσιμπάς» φίλε, δεν έχει να κάνει με κόμματα… η διαφορά μεταξύ ανθρώπων και νεοφιλελεύθερων δεν είναι θέμα κομμάτων, είναι θέμα επιβίωσης σε αυτόν τον πλανήτη… και είναι άκρως πολιτική! Η αναπάντεχα αριστερή και ενθουσιώδης, υποψηφιότητα του Bernie Sanders στην καρδιά του κτήνους, το αποδεικνύει!
