ΑΛΛΟ 
Anna Xatzimixali Θάλεια-Μαρία Γεωργούλη
Έχοντας αποκτήσει πτυχίο οικονομικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε ανώτατες σπουδές αργυροχρυσοχοΐας στο Λονδίνο. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και έχει τιμηθεί στην Αγγλία με το βραβείο Wedgwood. Δημιουργεί ασημένια κουτάλια, χρησιμοποιώντας παλιά καλούπια, και εντυπωσιακά πιάτα που σφυρηλατεί η ίδια από ασήμι.
Μια καλλιτέχνης που αγαπάει το ασήμι και την ποιότητα της κάθε ημέρας.
Η Θάλεια-Μαρία Γεωργούλη είναι μια καλλιτέχνης με ξεκάθαρες επιλογές που της προσφέρουν την πολυτέλεια του να ζει με απλότητα στη φύση και σχεδόν αποκλειστικά με όσα αγαπάει και όλα όσα έχει αποφασίσει πως αξίζει να τους αφοσιωθεί: την τέχνη της, τα ζώα, τους ανθρώπους της.
Αυτή η δουλειά με το ασήμι ξεκίνησε στο Λονδίνο στο Royal College of Art. Σπούδασε σχέδιο Κοσμήματος στο Istituto Europeo di Design (Ιταλία). Από το 1990 έως το 1995 συνεργάστηκε με πολλούς έλληνες χρυσοχόους. Παράλληλα με την εμπορική προσέγγιση του κοσμήματος υπήρχε και η πιο προσωπική δουλειά, που ήταν περισσότερο γλυπτική και με λιγότερους πολύτιμους λ’ιθους.Τα ταξίδια, τα βιβλία, η συνεχής μελέτη και η επικοινωνία με ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν βοηθούν στό να αποθηκεύει στοιχεία , τα οποία σε δεδομένη στιγμή υλοποιούνται σε μορφή νέων έργων.
Με αποκαλούν designer αλλά στην ουσία αυτός είναι ένας άτοπος χαρακτηρισμός. Το design _ συνδυάζοντας και την τεχνολογία_ έχει προδιαγραφές για παραγωγή. Η δική μου δουλειά είναι ένα έργο ψυχής δουλεμένο στο χέρι, ένα και μοναδικό κάθε φορά !
‘Ακόμα ξαφνιάζομαι με την ψυχρή προσέγγιση των επιμελητών εκθέσεων και των ιδιοκτητών γκαλερί απέναντι στην δουλειά του καλλιτέχνη εφαρμοσμένης τέχνης. Οι εφαρμοσμένες τέχνες χαρακτηρίζονται ως art de la table και προσπερνιούνται με ταχύτητα και με τελικό προορισμό την ζωγραφική ή τη φωτογραφία. Αναρωτιέμαι πως γίνεται η ευαισθησία και η αντίληψη να μην λειτουργούν άρτια και απέναντι στα έργα εφαρμοσμένων τεχνών. Γι αυτό χαίρομαι και αισιοδοξώ όταν ένα μουσείο, όπως το Μουσείο Μπενάκη ξεκινά αυτόν τον κύκλο εκθέσεων αφιερωμένο στις εφαρμοσμένες τέχνες. Μια ευκαιρία για την ουσιαστική γνωριμία του κοινού με την εφαρμοσμένη τέχνη και _γιατί όχι_ την μετάδοση επιθυμίας σε όσους εμπνευστούν να ακολουθήσουν αυτό τον κλάδο. Αυτός είναι ένας καίριος τρόπος να διασωθούν εργαστήρια και τέχνες όπως η αργυροχοΐα που σιγά σιγά σβήνουν από τον χάρτη΄, υποστηρίζει η ίδια σε συνέντευξη της.
Στό ερώτημα τι χρειάζεται η Τέχνη ,γιά νά σωθεί, απάντησε.
<Οχι μόνο η Τέχνη αλλά όλες οι ιδέες για να σωθούν χρειάζονται ελεύθερους ανθρώπους>.