Δημοτικό θέατρο Πάτρας «Απόλλων»: Η μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνο
Το παλαιότερο σωζόμενο κλειστό θέατρο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ βρίσκεται στην αχαϊκή πόλη και θυμίζει Ιταλία…
Ταξιδεύουμε νοερά μέχρι την Ιταλία και συγκεκριμένα στο Μιλάνο. Τι κι αν βρισκόμαστε σε ελληνικό έδαφος, η αχαϊκή πρωτεύουσα έχει ένα μυστικό για τους λάτρες της αρχιτεκτονικής, της τέχνης αλλά και της Ιταλίας. Το δημοτικό θέατρο Πάτρας «Απόλλων» αποτελεί το παλαιότερο σωζόμενο κλειστό θέατρο. Σε σχέδια Έρνεστ Τσίλερ, το θέατρο «Απόλλων» αποτελεί πιστή αντιγραφή, μια μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνο.
Η ιστορία πίσω από την ανέγερση του δημοτικού θεάτρου «Απόλλων»
Το θέατρο ξεκινά να χτίζεται στις 11 Φεβρουαρίου του 1871 συνοδεία στρατιωτικής μουσικής. Ο τότε δήμαρχος της πόλης, Γεώργιος Ρούφος, ανέθεσε την ανέγερση του θεάτρου στην Επιτροπή Ευπόρων Πατρινών, η οποία σαν μόνο αντάλλαγμα ζήτησε να της δοθεί ένα θεωρείο ώστε να παρακολουθούν τις παραστάσεις.
Τα έργα για την ανέγερση του θεάτρου δεν άργησαν να ολοκληρωθούν και στις 10 Οκτωβρίου του 1872 το θέατρο «Απόλλων» πήρε υπόσταση. Σε σχέδια του αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ – ο οποίος εκείνη την εποχή είχει αναβαθμίσει και ανεγείρει πολλά κτίρια στην Ελλάδα- δημιούργησε μια μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνο.
Το εσωτερικό του θεάτρου «Απόλλων»
Το θέατρο «Απόλλων» διατηρεί τα χαρακτηριστικά ενός κλασσικού θεατρικού χώρου. Διαθέτει μία πλατεία, τρεις σειρές θεωρεία και υπερώον. Στο χώρο του μπορεί να φιλοξενήσει έως 450 άτομα. Όσον αφορά τη σκηνή του, έχει 13.5 μ. πλάτος και 17,5 μ. βάθος. Τα σχέδια του θεάτρου μπορεί αρχικά να βρέθηκαν στη Ζάκυνθο το 1960, όμως αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Πάτρα.
Το κόστος της ανέγερσης του θεάτρου «Απόλλων» όσο και η διακόσμησή του κόστισε συνολικά 148.542 δραχμές. Μάλιστα, υπήρχε και οικονομική συμμετοχή του Δήμου Πατρέων κατά 33.61%.
Για την ανέγερση του θεάτρου χρησιμοποιήθηκαν τα ακριβότερα και πιο πολύτιμα υλικά της εποχής: πέτρα από την Τεργέστη, κάγκελα από την Αγγλία, αγάλματα από τη Βιέννη, μάρμαρα από το Λιβόρνο, πέτρα από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και διάφορα άλλα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Στο εσωτερικό της οροφής υπάρχουν εντυπωσιακές οροφογραφίες. Αν και ο φωτισμός αρχικά ήταν βασισμένος στα κεριά, το 1878 φωτίστηκε με φωταέριο και το 1899 με ηλεκτρικό ρεύμα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί το απαύγασμα της αρχιτεκτονικής του νεοκλασικού ρυθμού, όσον αφορά τουλάχιστον την πόλη της Πάτρας.
Παραστάσεις του θεάτρου
Με την έναρξη λειτουργίας του θεάτρου, τον Οκτώβριο του 1872, η όπερα του Βέρντι, το ιταλικό μελόδραμα «Ο χορός των μεταμφιεσμένων» έκανε ποδαρικό και συγκίνησε τους θεατές του τόσο για το ταλέντο των καλλιτεχνών, όσο και την άψογη ακουστική και αισθητική του χώρου.
Στη συνέχεια ακολούθησαν πολλές παραστάσεις ιταλικού μελοδράματος, όμως με την σταφιδική κρίση, στις αρχές του 20ου αιώνα, ήρθε και το τέλος των παραστάσεων. Από το 1910 στη σκηνή του θεάτρου κυριαρχούν ελληνικοί θίασοι.
Το θέατρο «Απόλλων» έχει ανακαταστευαστεί αρκετές φορές με πιο πρόσφατη το 2006.
Σήμερα στεγάζει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας και πολλές από τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της Πόλης