Ανθοδετική τέχνη Ικεμπάνα .
Η τεχνική κατασκευής ανθοδέσμης, από νωπά ή αποξηραμένα άνθη και μέρη φυτών ακολουθώντας σχέδια, αρμονία χρωμάτων και ρυθμούς παρουσίασης.
Η Ικεμπάνα η Τέχνη της Ανθοδετικής , μια από τις αρχαιότερες του κόσμου. Ίσως γεννήθηκε όταν ο άνθρωπος παρατήρησε για πρώτη φορά την ομορφιά της φύσης, ίσως όταν συνειδητοποίησε την έννοια της προσφοράς και της θυσίας. Ίσως γεννήθηκε όταν γεννήθηκε ο άνθρωπος, όταν γεννήθηκαν τα άνθη όταν γεννήθηκε η τέχνη.Πάντως, σε όλους τους πολιτισμούς η ανθοδετική τέχνη γεννήθηκε σαν μια προσφορά στους θεούς και οι πρώτες συνθέσεις τοποθετήθηκαν σαν θυσία στους βωμούς. Είναι η θυσία του ωραίου, η προσφορά της ζωής που ανανεώνεται κυκλικά και συνεχόμενα. Είναι το σύμβολο του εύθραυστου και του εφήμερου που, όμως, έχει μέσα του τη δύναμη της ανανέωσης, όπως είναι η ίδια η ζωή και η ανθρώπινη ύπαρξη.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η τέχνη της Ιkebana έχει τις ρίζες της στην Ινδία, από την οποία πέρασε στην Κίνα και από κει στην Ιαπωνία. Όμως, στην αρχαιότατη Ιαπωνική θρησκεία του Shinto πρόσφεραν λουλούδια και κλαδιά στους βωμούς των Kami, των θεών. Και ήδη αναφέραμε πως, στην αρχή, λέγεται ότι οι μοναχοί μάζευαν με συμπόνια τα ταλαιπωρημένα από τις θύελλες του χειμώνα λουλούδια ή από τις ζέστες του καλοκαιριού για να παρατείνουν τη ζωή τους και να τους προσφέρουν ένα ένδοξο θάνατο.
Τον 6ο αιώνα, με τον ερχομό του Βουδισμού στην Ιαπωνία, καθιερώνονται οι προσφορές λουλουδιών (tabetana) στα αγάλματα του Βούδα. Τα λουλούδια ήταν μια από τις τρεις προσφορές στο Βούδα, μαζί με λιβάνι (άρωμα) και φωτιά ή κεριά.
Ένας θρύλος λέει , ένας μοναχός σε ένα ξακουστό μοναστήρι της μακρινής Ιαπωνίας, λέει ένας θρύλος, στέκει παράμερα και παρατηρεί τους πιστούς, που προσφέρουν άνθη πάνω στο βωμό του Βούδα. Κρίνει ότι ο τρόπος που εναποθέτουν τα λουλούδια οι πιστοί στη θεότητα, δεν είναι ο πρέπων. Δεν του αρέσει η εικόνα των πεταμένων άτακτα λουλουδιών πάνω στον βωμό. Σκέφτεται ότι θα πρέπει να βρεθεί μια διαφορετική τοποθέτηση, που να δηλώνει τάξη και σεβασμό.
Μετά από στοχασμό, ο μοναχός Ono – No – Imoko , αυτό ήταν το όνομά του, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα στυλ σύνθεσης, το οποίο αποτελείτο από τρία άνθη. Τα άνθη αυτά τοποθετημένα στο βάζο, σε όρθια στάση, σχημάτιζαν ένα τρίγωνο. Για τον Imoko συμβόλιζαν τον Ουρανό, τη γη και τον άνθρωπο. Το στυλ αυτό της σύνθεσης ονομάστηκε “Kuge”, το πρώτο στυλ σύνθεσης της τέχνης της Ικεμπάνα, και ήταν για πολλά χρόνια ο καθιερωμένος τρόπος για να προσφέρουν στους βωμούς άνθη.
Ιστορικά γνωρίζουμε ότι την τέχνη της Ικεμπάνα, την τέχνη για την αναζωογόνηση των λουλουδιών, αυτό σημαίνει η λέξη, τη δίδαξε στους ιερείς ο διάδοχος του Ιαπωνικού θρόνου πρίγκιπας Σότοκου Τούσι (572 – 621) μ. Χ., ο οποίος ήταν σπουδαίος λόγιος και ιδρυτής πολλών βουδιστικών ναών.
Η προσφορά λουλουδιών στην θεότητα άρχισε σιγά- σιγά να γίνεται μια μυστική τέχνη για τους ιερείς, με τελετουργικό και λατρευτικό χαρακτήρα, την οποία ασκούσαν με σεβασμό. Αυτή η ενασχόληση, τους έδωσε την ευκαιρία να μελετήσουν τις ευεργετικές ιδιότητες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των λουλουδιών.
Μυστική ιερή τέχνη για 900 χρόνια η Ικεμπάνα το 1500 μ. Χ. γίνεται γνωστή στους Αυτοκρατορικούς κύκλους και στις τάξεις των ευγενών “Shogun”. Η επιρροή των κύκλων αυτών θα διαμορφώσει διαφορετικά στυλ Ικεμπάνα. Η τεχνική της “tatebana”, του εντυπωσιακού “rikka” είναι συνθέσεις αυτής της περιόδου. Από τους ευγενείς η Ικεμπάνα πέρασε στους πολεμιστές “samurai”, οι οποίοι δημιούργησαν και καθιέρωσαν το στυλ “shoka”, μια τεχνοτροπία αυστηρή και μεγαλοπρεπή. Αργότερα η τέχνη θα γίνει γνωστή στους εμπόρους για να καταλήξει στον απλό λαό, ο οποίος την αγάπησε και την ασκούσε με θέρμη.
Σήμερα η τέχνη της Ικεμπάνα έχει απλωθεί σ’ ολόκληρο τον κόσμο και υπολογίζεται ότι υπάρχουν τρεις χιλιάδες σχολές που ασκούν την τέχνη της, βασισμένες πάνω στις γραμμές που έχουν υιοθετήσει οι τέσσερις κύριες σχολές της Ιαπωνίας. Η σχολή Ikenobo, η σχολή Ohara, η σχολή Ko-ryu και η Sogetsu.