ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Απ΄τον ανθό…στο τρατάρισμα !
Ο ανθός
Λοιπόν , χθές σηκώθηκα πολύ νωρίς -πράμα σπάνιο για μένα – κ’ πήρα το δρόμο κατά το κάτω παρτέρι που μοσχοβολούσαν τα άνθη μιας δίφορης νεραντζιάς …
Ρούφηξα με δύναμη το φίνο άρωμα τους …
Aπλωσα τα χέρια ανάμεσα στα κλαδιά – προσέχοντας, μη μπλέξω σαν τον Αβεσσαλώμ – και χάζευα το υπέροχο .. αγνό -λευκό που τόσο έντεχνα η μάννα Φύση μετατρέπει από ένα ντελικάτο μικρό άνθος σε ζουμερό όμορφο καρπό …………….
Ο καρπός
Ζουμερά ,πορτοκαλί νεράντζια κρέμονταν απ’ τα κλαδιά…
Αμέσως μου ήρθε ο πειρασμός… Θα τα κόψω να φτιάξω γλυκό..! Λατρεύω τα γλυκά του κουταλιού…!!!
Προτιμώ να με τρατάρουν ένα σπιτικό ,’ντεμοντέ’ , γλυκό μέ ένα ποτήρι δροσερό νερό –πάντα λιγώνομαι απ’ τη γλύκα τους! – παρά ένα ‘ετοιματζίδικο’ ,που λένε…
Αν ,μη τί άλλο θα ξέρω ότι ,αυτό που θα γευθώ θάχει τη πιστοποιημένη σφραγίδα της αγάπης και φροντίδας της νοικοκυρας που τόφτιαξε..
Ναί ..κολλάω σ’ αυτές τις μικρές -ισως ξεπερασμένες λεπτομέρειες…..
Λεπτομέρειες της ζωής – ανεπαίσθητα ..ομως α.π.α,ρ.α.ί.τ.η.τ.α …δείγματα Αγάπης και Φροντίδας στις σχέσεις μας…
Μικρά ‘tips’ …ζωογόνα φίλτρα Ψυχής …’.θύματα ‘ μιάς ισοπεδωτικής καθημερινότητας, κι αυτά ………….
……………….
Η συγκομιδή
Αρχισα -λοιπόν να κόβω τα νεράτζια κ΄να τά βάζω ενα -ένα στη γραμμή πάνω στό πρεβάζι να μη πέσουν κ’ χαθούν μέσα στα αγριόχορτα…Πολύ υγρασία φέτος ..το χορτάρι κόπηκε ήδη μία φορά κ’ πάλι το μπόι του εφτανε ίσαμε με τη μέση…η μοσχοβολιά απ΄ τα φρεσκοκομμένα νεράντζια και η νότια απ’ τα πατημένα χόρτα απλωνόταν ολόγυρα..
Μιά γνώριμη φωνή ακούστηκε κάτω απ’ το πορτόνι του δρόμου ………
Ε! κυρούλα μου ..μπονόρα -μπονόρα [νωρίς] σηκώθηκες να μαζώξεις τα νεράντζια ;; …τόμου κ’ τα σιάξεις θα σού κάμω επίσκεψη να με τρατάρεις , ψυχή μου !…..
Καλώς να ορίσεις ,θειά μετά χαράς θα σε περιμένω..
Απάντησα σχεδόν μηχανικά…..καθώς καμάρωνα τη ‘σοδειά μου …
Μιά ολόισια γραμμή από πορτοκαλί ‘στρατιωτάκια !
Αρχισα να ζεσταίνομαι….ο ήλιος είχε ανέβει αρκετά πάνω απο τη πλαγιά του βουνού ,εκεί που κάθε πρωί ξεμυτάει….εξάλλου το δένδρο αλάφρωσε απ’ τον ώριμο καρπό και καμάρωνε μέσα στ’ ασπρα άνθη του ,απλώνοντας νωχελικά τα κλαδιά του……….
…Επρεπε να βιαστώ…η μέρα έτρεχε…είχα τόσα πολλά να κάμω και συνάμα να προκάνω κ΄ το τρατάρισμα της θειάς -οπως υποσχέθηκα……..
Τό αποτέλεσμα ….
—————————————————–
..Ενα δροσερό ποτήρι νερό , ένα καιμακλίδικο καφεδάκι και το παραδοσιακό γλυκό – νεράντζι – τού κουταλιού από τα χεράκια μου .. σερβιρισμένο πάνω στο κοφτό κεντίδι της νόνας..
μαζί με τη καλή διάθεση και την όμορφη κουβεντούλα ….
δικαίωσε ολο το κόπο της μέρας….
Καί ..όλα αυτά ..;;
Για να ξυπνήσω …μπονόρα [νωρίς ] ψυχή τσί ψυχής μου !
Νέσκε [ναί] σου λέγω , μα τον αφέντη Αγιο………..!!!
…………………………….
”το βλέμμα της ψυχής μου , σε ψάχνει πάντα στο ηλιοβασίλεμα..”
.-tarso-.
14/7/2016