Από τη ”Χώρα των θαυμάτων” στη Χώρα της αιωνιότητας..
Η παιδική λογοτεχνία φτωχότερη από σήμερα.Πέθανε ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, η συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Βούλα Μάστορη, η οποία γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1945 από Μικρασιάτες γονείς.
Η Βούλα Μάστορη έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Άμφισσα και σε ηλικία 12 ετών πήγε στην Αθήνα. Με την παιδική λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται το 1974. Επίσης, ασχολήθηκε με τη μετάφραση και συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το περιοδικό «Το Ρόδι». Ανήκει στους συγγραφείς που ανανέωσαν τη θεματολογία της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Τα έργα της διακρίνονται από το ρεαλιστικό στοιχείο και από μία φεμινιστική διάθεση. Βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, το υπουργείο Πολιτισμού, ενώ έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας 2005 και με αναγραφή στον Διεθνή Τιμητικό Πίνακα IBBY.
Αποσπάσματα βιβλίων της διδάσκονται στα αναγνωστικά και τα ανθολόγια της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Δημοσίευσε περισσότερα από 40 βιβλία για παιδιά και δύο για ενήλικες («Το παραμύθι των ψυχών» και «Γυναίκα μπονσάι»). Το τελευταίο παιδικό βιβλίο της κυκλοφόρησε φέτος με τίτλο «Στη χώρα των θαυμάτων» (εκδόσεις Πατάκη).Υπήρξε υποψήφια για το διεθνές Βραβείο Άντερσεν 2008.
Περιγραφή |
Κοίτα, η Μελίνα δεν ξέρει ότι βρίσκεται στη Χώρα των Θαυµάτων. Προσωπικά πιστεύω στα θαύµατα, άσε που, όταν πάψεις να πιστεύεις σε αυτά, θυµώνουν και δεν σου συµβαίνουν – δεν θυµάµαι ποιος το έχει πει αυτό, αλλά δεν έχω κανέναν λόγο να µην τον/την πιστεύω, αφού και σε µένα έχουν συµβεί τα ίδια θαύµατα που έζησε η Μελίνα, η οποία, επαναλαµβάνω, για την ώρα δεν ξέρει ότι θα της συµβούν στον δρόµο… Ούτε συνειδητοποιεί ότι είναι τυχερή που βιώνει την απώλεια του Ανδρέα – όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Για να ζήσουµε σωστά, θα πρέπει πρώτα να ζήσουµε και την απώλεια κάποιου αγαπηµένου µας. Δύο άνθρωποι που θα γίνουν ένα, µέχρι ο θάνατος να τους χωρίσει. Όχι µια ρηχή, εξιδανικευµένη ιστορία αγάπης, αλλά µια διαδροµή µισού αιώνα, δοσµένη µε ειλικρίνεια και παρατηρητικότητα, µε θυµό και λατρεία, µε κυνισµό αλλά κι εφηβική αθωότητα. Όχι µια ζωή σαν µυθιστόρηµα, αλλά ένα µυθιστόρηµα που αποστάζει τη ζωή. |