10/05,2019 - ΑΛΛΟ   

Δύσκολε μου χαρακτήρα!

 

Πολλές φορές στην ζωή μας όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά αποδίνουμε την ευθύνη στον εαυτό μας. Θεωρούμε ότι για όλα αυτά φταίει ο τρόπος που λειτουργούμε ή πιο απλά ο χαρακτήρας μας, ο οποίος ευθύνεται για την καλή ή την κακή έκβαση των πραγμάτων. Αρκετές φορές μάλιστα χαρακτηρίζουμε ένα άνθρωπο λέγοντας ότι αυτός είναι καλός ή κακός χαρακτήρας.
Ο χαρακτήρας μας εννοιολογικά είναι το σύνολο των βασικών ιδιοτήτων μας(πνευματικών αλλά και ιδιοσυγκρασιακών) που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τους άλλους. Συνήθως καθορίζεται από τα γονίδια, την ανατροφή μας, τις περιβαλλοντικές επιρροές αλλά και τα βιώματα μας. Όπως καταλαβαίνεται ο χαρακτήρας δεν είναι ένας αλλά ένα κράμα από ιδιότητες και μορφές συμπεριφοράς Π.χ λέμε «αυτός είναι καλός άνθρωπος αλλά λίγο ιδιόμορφος σαν χαρακτήρας» ή «αυτός είναι κυκλοθυμικός και κακός χαρακτήρας» κτλ.
Τα βασικά μας χαρακτηριστικά φαίνονται αρχικά με την πρώτη μας επαφή με κάποιον ενώ τα επιμέρους χαρακτηριστικά είναι αυτά που τα γνωρίζουμε μόνο όταν περάσουμε αρκετό χρόνο μαζί του. Μέσα από τα χαρακτηριστικά αυτά εκφράζουμε στους γύρω μας τον τρόπο ύπαρξη μας ο οποίος σχετίζεται ανάλογα τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε. Έτσι την λέξη χαρακτήρας την συνοδεύουν επίθετα όπως εξωστρεφής, εσωστρεφής, ψυχρός, πράος, ευγενικός, αγενής, δυνατός, αδύνατος κτλ.

Χαρακτήρας και προσωπικότητα.

Με την λέξη προσωπικότητα εννοούμε τα χαρακτηριστικά του ατόμου που μας δίνουν συναισθήματα σκέψεις και συμπεριφορές δηλαδή το σύνολο των ιδιαίτερων ψυχικών αλλά και νοητικών χαρακτηριστικών μας. Η ανάπτυξη της προσωπικότητας μας ξεκινά από την γέννηση μέχρι την ωριμότητα μας και είναι στενά συνδεδεμένη με την ιδιοσυγκρασία μας δηλαδή τον ιδιαίτερο τρόπο που εκδηλώνουμε τα συναισθήματα μας προς τα έξω. Ορμώμενοι λοιπόν από αυτά καταλαβαίνουμε ότι η συμπεριφορά κάθε ανθρώπου εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους αλλά φυσικά και από τις καταστάσεις που βιώνει.

Μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας;

Αν δεχτούμε ότι ο χαρακτήρας είναι ένα σύνθετο κουβάρι συναισθημάτων, νόησης, ηθικής και κληρονομικότητας θα πρέπει να εντοπίσουμε σε ποιο από αυτά τα κομμάτια θέλουμε να επέμβουμε. Αν δηλαδή θεωρούμε έμφυτο κομμάτι την ξεροκεφαλιά μας , και πούμε έτσι ήταν και ο πατέρας μου, αυτομάτως κλειδώνουμε την συνθήκη αυτή και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε. Τι νόημα θα είχε αφού έτσι είναι ο πατέρας μου να μην είμαι έτσι και εγώ; Αν λοιπόν δεχόμαστε ευλαβικά καθετί που έρχεται από το παρελθόν και γίνεται συνήθεια (συνήθως αρνητική) τότε φυσικά και δεν έχουμε καμία διάθεση αλλαγής αλλά ίσα ίσα έχουμε αποδεχτεί το «πεπρωμένο» μας.

Το γεγονός βέβαια ν αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας δεν είναι και τόσο εύκολο γιατί μιλάμε για χρόνιες και ισχυρές άμυνες που χτιζόταν μέρα με την μέρα και χρόνο με τον χρόνο. Μια σημαντική όμως πληροφορία που μπορεί να διαφοροποιήσει τα καταστατικά ενός ανθρώπου που θέλει ν αλλάξει, είναι ότι η γενική πεποίθηση «έτσι είμαι φτιαγμένος» δεν στοιχειοθετείτε και ούτε λειτουργεί σαν συνθήκη ζωής, οπότε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.

Η ενδοσκόπηση και μια καλύτερη κατανόηση του «ποιος πραγματικά είμαι, και ποιος θέλω να γίνω» είναι μια βοηθητική γνώση για να καταπολεμήσει το κομμάτι που τον ενοχλεί. Μην ξεχνάτε ότι ο άνθρωπος καθημερινά εκπαιδεύεται, μαθαίνει, προσθέτει και αφαιρεί πληροφορίες για την φύση του, έρχεται σε επαφή με σημαντικούς ανθρώπους, αντιμετωπίζει γεγονότα που τον καθορίζουν και μοιράζεται συναισθήματα που τον βοηθούν για να γίνεται πάντα εξελικτικά..ένας καλύτερος άνθρωπος!

Κατερίνα Μαλλιωτάκη

 

Σχόλια

σχόλια