Ορίζοντες Τέχνης

Δεν φοβάμαι την απουσία σου πια…
η παρουσία σου είναι που με τρομάζει, που μου θυμίζει πόσο ανάγκη την έχω…
Δεν φοβάμαι τις νύχτες που δεν είσαι εδώ…αυτό έγινε κιόλας συνήθεια…
οι νύχτες που περάσαμε μαζί με στοιχειώνουν…
απ’ τις σιωπές μου τρέχω να ξεφύγω που κάθε βράδυ πριν κλείσω τα μάτια μου,ουρλιάζουν τις μεγαλύτερες αλήθειες…
Δεν φοβάμαι καθόλου πια αν θα φύγεις και δεν ξαναφανείς ποτέ…
Εμένα φοβάμαι…
που μένω εδώ…
μα δεν ανήκω πουθενα…

Σχόλια

σχόλια