Ορίζοντες Τέχνης

Ιταλός συγγραφέας και πολιτικός ηγέτης.
O Gabriele D’Annunzio, (γεννήθηκε 12 του Μαρτίου, 1863, Πεσκάρα – Ιταλία-πέθανε 1 Μαρ 1938, Gardone Riviera- Ιταλία),ήταν Ιταλός ποιητής, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, συγγραφέας διηγημάτων, δημοσιογράφος, στρατιωτικός ήρωας και πολιτικός ηγέτης, στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα.
Ο γιος, ενός πολιτικά εμφανούς και πλούσιου γαιοκτήμονας της Πεσκάρα,ο D’Annunzio εκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Στα 16 του δημοσιεύτηκαν τα πρώτα του ποιήματα ‘Primo Vere’ [στις αρχές της Ανοιξης-1879].Τό ποίημα του ‘Canto novo'[New Song -1882?]είχε περισσότερη ατομικότητα,γεμάτο πάθος και αισθησιασμό.Ακολουθούν το αυτοβιογραφικό ‘il piacere'[το παιδί της ευχαρίστησης] ‘οπου εισάγει κατά πρώτο,το πάθος του γιά τους νιτσεικούς ήρωες.Το 1892 ακολουθεί ο Έισβολέας'[L’innocente].Είναι ήδη διάσημος, όταν κυκλοφορεί το γνωστό του ‘ο θρίαμβος του Θανάτου’.Ο D’Annunzio συνέχισε τεράστια λογοτεχνική παραγωγή μέχρι το Α’Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΜεγάλΟ ποιητικό έργο του είναι η λυρική συλλογή Laudi del cielo del mare della Terra e degli EROI ( 1899 ? In Praise of ουρανό,τη θάλασσα,τη Γη, και Heroes’].
Αλκυόνη (1904), η εκ νέου δημιουργία των μυρωδιές, γεύσεις, ήχους και τις εμπειρίες του καλοκαιριού Τοσκάνης, θεωρείται από πολλούς μεγαλύτερους ποιητικό του έργο.Τό τρίτο βιβλίο αυτής της σειράς ‘Αλκυόνη-1904’γεμάτο από μυρωδιές,γεύσεις,ήχους και εμπειρίες του καλοκαιριού της Τοσκάνης,θεωρείται από πολλούς το μεγαλύτερο ποιητικό του έργο.

Τό 1894,σε συνεργασία με την ηθοποιό Ελεωνόρα Duse,στράφηκε στό γράψιμο έργων γι’αυτήν,κυρίως τραγωδίες.’La Gioconda-1899′ και’ Francesca da Riminι-1901′.
Διέκοψε τη σχέση και ακολούθησε το ερωτικό μυθιστόρημα,’Il fuoco -1900′.
Τό 1904, La figlia di Iorio,ένα ισχυρό ποιητικό δράμα γιά τους φόβους και τίς προληψεις των χωρικών Αbruzzi.
Ο εξωφρενικός τρόπος ζωής και τα χρέη του, τόν ανάγκασαν να φύγει στη Γαλλία.

Επέστρεψε όμως με το Α΄Παγκόσμιο για να παροτρύνει τη πατρίδα του στό πόλεμο.
Αναζητώντας ο ίδιος επικίνδυνες αποστολές,καταλήγει στη Πολεμική Αεροπορία , όπου έχασε και το ένα του μάτι.Λάτρης στίς μεμονωμένες στρατιωτικές ενέργειες,έριξε χιλιάδες φυλλάδια προπαγάνδας,με τη πτήση του πάνω απ΄τη Βιέννη[1918] και έκανε φάρσα με τολμηρή επίθεση-έκπληξη με βάρκες στόν Αυστριακό στόλο στό κόλπο του Buccari.

Το 1919 ο D’Annunzio και περίπου 300 υποστηρικτές, σε πείσμα της Συνθήκης των Βερσαλλιών, κατέλαβαν το Δαλματίας λιμάνι του Fiume (Rijeka στη σημερινή Κροατία), που η ιταλική κυβέρνηση και οι Σύμμαχοι είχαν προτείνει να ενσωματωθούν στο νέο γιουγκοσλαβικό κράτος, αλλά που D’Annunzio πίστευε ότι δικαίως ανήκει στην Ιταλία.Μέ τη τολμηρή δράση του είχε κινήσει το ενδιαφέρον και το λιμάκι έγινε ιταλικό το 1924.Στη συνέχεια ο D’ Annunzio έγινε ένας ένθερμος φασιστας και ανταμείφθηκε από το Μπενίτο Μουσολίνι με έναν τίτλο και μια εθνική έκδοση των έργων του , αλλά δεν άσκησε καμία περαιτέρω επιρροή στην ιταλική πολιτική.

Αποσύρθηκε στο Gardone Riviera στη Λομβαρδία και έγραψε μερικά απομνημονεύματα και εξομολογήσεις. Εχτισε ένα γήπεδο,πού εμφανίζεται ένα πλοίο μισό θαμμένο στη πλαγιά του λόφου. Μετά το θάνατό του, ένα μεγάλο μαυσωλείο κατασκευάστηκε εκείκαι τοποθετήθηκαν τα λείψανά του.

Η Gardone Riviera έγινε όχι μόνο μνημείο του, αλλά ένα μνημείο για τόν ιταλικό εθνικισμό και ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα της Ιταλίας.

Η πολύχρωμη καριέρα τού D’Annunzio, οι σκανδαλώδεις ερωτοδουλειές του,η τόλμη του στη διάρκεια του πολέμου, η ευγλωττία του και η πολιτική ηγεσία του σε δύο εθνικές κρίσεις, συνέβαλαν όλα στό να θεωρείται , μία από τις πιο εντυπωσιακές προσωπικότητες της εποχής του.

Τα λογοτεχνικά έργα του χαρακτηρίζονται από τήν εγωκεντρική σκοπιά τους ,το ομαλό και μελωδικό ύφος τους και τήν επιτακτική έμφαση τής ικανοποίησης τών αισθήσεων,είτε μέσα από την αγάπη τών γυναικών ,είτε της Φύσης.

Ως ποιητής,ο Gabriele D’Annunzio,αντλούσε τή δημιουργική δύναμη του από τή μεγάλη συναισθηματική ευαισθησία του.

Σχόλια

σχόλια