Χρώμα .. πράσινο
Στη σκοτεινιά τούτου του καιρού ..
όλα κλειστά ..μαβιά ..
Μυρίζει ο αγέρας θάνατο …………….
Τα ουρανοθέμελα σιωπούν .. σκύβουν συνένοχα ..
Με κείνη τη βουβή , εύγλωττη σιωπή της καταιγίδας..
Κι ο αγέρας μυρίζει θάνατο …………….
Θάνατο ψυχής..!
Απέλπιδα η ματιά ψάχνει τη μορφή σε έρημο..στέρφο τοπίο ..
Ο χρόνος καταλύτης ,αδυσώπητος………….
Ολα σκούρα ..δίχως φώς ..δίχως χρώμα..
Μόνο το γκρί και οι ΄αποχρώσεις του ……………
Το μόνο με χρώμα .. ο λόγος σου ..
Σκληρός ..αγκαθωτός ..γήινος..
Απόσταγμα, όλου του δικού σου ‘γκρί ..ίσως…..
Μα ,με χρώμα ..πράσινο…
παραπλανητικό ..
Χρώμα της ελπίδας ..της ουτοπίας ..
του εφικτού ..η ..του κατ΄ ανάγκην φανταστικού ……..;;
Ποιός ξέρει …………………………………
Από κεί θα πιαστώ ..
Μη τύχει και σε κάποια χαραμάδα της ζωής ,φωτιστεί η ματιά..
Ναί απ’ αυτό το χρώμα θα πιαστεί η ψυχή μου ..
έστω και αν ματώσει απ’ τα αγκάθια τα πράσινα……………………
Εστω…………………………….
-νινέτ-
28/11/2018