Ορίζοντες Τέχνης

Άνθρωποι που έχουν ψηλά το κεφάλι αλλά σκυφτή την καρδιά.

Σκυφτή και τσαλακωμένη, είτε από κακή μεταχείριση είτε από κακή συμπεριφορά της τύχης.

Υπάρχουν ανάμεσά μας, κυκλοφορούν αλλά δεν ζουν.
Έχουν κάνει μια παύση στο φιλμ της ζωής τους, αφότου τους έκλεψαν τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.

Τα όνειρά τους φάροι σβηστοί στο πέλαγος του χρόνου δεν ρίχνουν πια φως προς την σωστή κατεύθυνση.

Κι εκείνοι πλέουν χωρίς πυξίδα.
Ταξιδεύουν χωρίς προορισμό.

Διότι λείπει απ’ τη ζωή τους η αγάπη.
Λείπει η στοργή, το χάδι, η τρυφερότητα.

Αδέσποτες ψυχές που δεν βρήκαν ένα σπιτικό να καταφύγουν.

Δεν βρήκαν κάπου να τρυπώσουν και να ριζώσουν.
Να ξεκουμπώσουν τις ανασφάλειες και τους φόβους τους.

Να χαλαρώσουν και να νιώσουν ότι αγαπιούνται αληθινά γι’ αυτό που είναι.

Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι μονάχοι.
Άνθρωποι που περιμένουν ένα μήνυμα, μια κλήση, μια λέξη για να ζεσταθεί το μέσα τους.

Ν’ αφρατέψει η ψυχή τους που σκλήρυνε από την απουσία της αγάπης.

Να μαλακώσουν τα δάχτυλά τους που αγρίεψαν από την έλλειψη του έρωτα.
Να γλυκάνει το στόμα τους που έμεινε πικρό, γιατί ξέχασε τι θα πει φιλί καμωμένο από αγνό συναίσθημα.

Οι αδέσποτες αυτές ψυχές δεν ζητιανεύουν την προσοχή.
Δεν ικετεύουν το ενδιαφέρον.
Δεν πωλούνται φθηνά για ν΄αγαπηθούν.
Περιφέρουν την ανάγκη τους γι’ αγάπη με αξιοπρέπεια.

Κι αν δεν το λένε, τις άγιες μέρες που διανύουμε, σηκώνουν λίγο πιο ψηλά τους ώμους, για να μην προκαλέσουν τον οίκτο.

Η νεογέννητη αγάπη είναι η φάτνη που θέλουν να ανακαλύψουν και να προσκυνήσουν.
Το αστέρι της αναζητούν ψηλά στον ουρανό.
Στο θαύμα αυτό λαχταρούν να πιστέψουν.

​Μόνο σ’ αυτήν οφείλουν και θέλουν να υποταχθούν.

Σαντίνα Δεναξά ( Λίκνον)