ΘΕΑΤΡΟ 
Anna Xatzimixali «Οι εγκληματικές παραστάσεις» του θεάτρου «Grand Guignol»
Οι θεατές έκαναν εμετό ή λιποθυμούσαν, ενώ άλλοι διεγείρονταν ερωτικά. «Οι εγκληματικές παραστάσεις» του θεάτρου «Grand Guignol». Αποκεφαλισμοί και splatter επί σκηνής, που κράτησαν τη φήμη του θεάτρου για 65 χρόνια.
Η φρίκη, το αίμα και ο τρόμος πάντα προκαλούσαν το ενδιαφέρον αρκετού κόσμου. Για 65 χρόνια, όσοι κάτοικοι και επισκέπτες του Παρισίου το επιθυμούσαν μπορούσαν να απολαύσουν μακάβριες εικόνες στο ξακουστό θέατρο “Grand Guignol”.
«Έγκλημα στο Τρελάδικο». Μία από τις δημοφιλέστερες παραστάσεις. Δύο τρόφιμοι «τιμωρούν» την όμορφη ασθενή που ετοιμαζόταν πάρει εξιτήριο.
Ο σύζυγος εκδικείται την άπιστη γυναίκα του, κόβωντας το λαρύγγι της. Το αίμα βρισκόταν στη λαβή του μαχαιριού και έτσι έδειχνε πιο ρεαλιστικό.
Οι παραστάσεις που ανέβαιναν αφορούσαν αποκλειστικά φόνους, βασανιστήρια, φρικικαστικά τέρατα και άλυτα μυστήρια. Ήταν τέτοια η φήμη του, που το όνομά του έγινε συνώνυμο με τη φρίκη. “Γραν γκινιόλ έγκλημα”, έγραφαν οι εφημερίδες, ακόμα και στην Ελλάδα.
Απ” την παράσταση «Έγκλημα στο Τρελάδικο». Οι δύο γυναίκες μαλώνουν και η μία καίει το πρόσωπο της άλλης στο καυτό σίδερο.
Μια μάνα αντικρίζει το λιωμένο πτώμα του δολοφόνου της κόρης της, στην παράσταση «Έμπορος Πτωμάτων».
Ήταν το πιο μικρό θέατρο στο Παρίσι, με μόλις 293 θέσεις. Πριν γίνει η πιο τρομακτική σκηνή στον κόσμο ήταν εκκλησία με αγάλματα αγγέλων και εξομολογητήρια. Ο νέος ιδιοκτήτης, Όσκαρ Μετενιέ, εκμεταλλεύτηκε αυτά τα στοιχεία για να προσδώσει μία υπερφυσική ατμόσφαιρα. Στόχος του ήταν να προκαλέσει έντονα συναισθήματα στους θεατές, από τρόμο μέχρι και σεξουαλική διέγερση. Υπήρχαν μάλιστα και δωμάτια, στα οποία μπορούσε να απομονωθεί όποιο ζευγάρι ένιωθε “συνεπαρμένο” απ’ τον έρωτα.
Το πρόσωπό του έχει καταστραφεί από βιτριόλη, την οποία έριξε η πρώην ερωμένη του. Επέστρεψε να ζητήσει συγχώρεση, αλλά ο παραμορφωμένος άντρας θα τη στραγγαλίσει.
Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που δεν άντεχαν τη φρίκη που αντίκρυζαν και λιποθυμούσαν ή έκαναν εμετό. Δεν ήταν λίγες φορές που οι ηθοποιοί είχε χρειαστεί να διακόψουν την παράσταση για να ηρεμήσουν το κοινό ή για να προσφέρουν τις «πρώτες βοήθειες».
Ο Γιαπωνέζος «εχθρός» σκοτώνει μια γυναίκα.
Η δημοτικότητά του παρέμεινε ψηλά για δεκαετίες, μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το θέατρο έκλεισε το 1962. Μετά τους θανάτους και τα απάνθρωπα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο κόσμος δεν ήταν το ίδιο πρόθυμος να παρακολουθήσει ψεύτικα βασανιστήρια και εκτελέσεις στη σκηνή του θεάτρου. Μέχρι και το 1940, απολάμβαναν τη φρίκη γιατί δεν πίστευαν ότι θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα, αλλά ο πόλεμος απέδειξε ότι οι χειρότεροι εφιάλτες τους δεν μπορούσαν να συγκριθούν με την πραγματικότητα!