ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali ” Η ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ “
Ένα βράδυ κοιμήθηκα με την κούκλα μου αγκαλιά και το επόμενο πρωί ξύπνησα γυναίκα.
Ένα βράδυ κοιμήθηκα με την ποδιά μου από το σχολείο και το επόμενο πρωί ξύπνησα και είχα ξεχάσει πως είναι να σε συγχωρούνε.
Δεν είχα κανέναν να με συγχωρέσει.
Μονάχα να συγχώρεσω μπορούσα τώρα πιά.
Έτσι κατάλαβα οτι μεγάλωσα.
Ένα βράδυ κοιμήθηκα κοριτσάκι με κοτσίδες στα μαλλιά και το επόμενο πρωί ξύπνησα σύζυγος, μητέρα και κουρασμένη.
Το γραφείο μου δεν είχε πάνω του το χρωματιστό μου λεύκωμα αλλά απλήρωτους λογαριασμούς.
Η τσάντα μου δεν είχε πιά την μυρωδιά των τετραδίων μου, αλλά καπνό από τσιγάρα και παλιούς αναπτήρες.
Ένα βράδυ κοιμήθηκα παιδί με όνειρα και ελπίδες στα βλέφαρα μου και το επόμενο πρωί ξύπνησα με μάσκαρα και μια μαύρη σκιά στα μάτια.
Εκείνο το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα κορίτσι, θυμάμαι οτι άνοιγα την καρδιά μου για να αγαπηθώ και να αγαπήσω.
Δεν φοβόμουνα ούτε έτρεμα μήπως πληγωθώ.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ήμουνα μόνη μου.
Όλοι οι έρωτες μου είχαν εξαφανιστεί.
Κουράστηκαν εκείνοι και έφυγαν.
Κουράστηκα και εγώ να τους περιμένω.
Κουράστηκαν εκείνοι να ζητάνε, κουράστηκα και εγώ να δίνω.
Ένα βράδυ κοιμήθηκα με την μυρωδιά από το κέικ της μαμάς μου και ξάφνου ένα πρωί ξύπνησα με το τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα και άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου.
Απο τότε σιχαίνομαι τα βράδια.
Φοβάμαι να κοιμηθώ.
Νομίζω πως μια μέρα θα ξυπνήσω θα κοιτάξω έξω και ακόμα θα είναι νύχτα.
Εύχομαι μονάχα μια μέρα να ξυπνήσω και να έχω αγαπηθεί.
Μπέττυ Κούτσιου
“Μεγαλώνουμε την στιγμή που δεν έχουμε κάποιον να μας συγχωρέσει αλλά μόνο να συγχωρούμε μπορούμε.”