Ορίζοντες Τέχνης

Μαγικά τα συναισθήματα της Αγάπης και του Έρωτα! Μπορούν να σε ανεβάσουν στον έβδομο ουρανό, αλλά να σε κατεβάσουν και στα τάρταρα. Υπάρχουν άνθρωποι, που τα διεκδικούν με μεγάλη επιμονή και κάποιοι άλλοι που τα έχουν φοβηθεί και τα αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι. Οι τελευταίοι είναι αυτοί, που τα έχουν νιώσει στο παρελθόν και στο τέλος πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα. Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι που παρόλο που έχουν προδοθεί, δεν το βάζουν κάτω και επιδιώκουν συνεχώς να τα ξανανιώσουν με την ελπίδα κάποια στιγμή να δικαιωθούν. Όπως και να έχει και στις δύο περιπτώσεις η ταλαιπωρία είναι μεγάλη και το κόστος τεράστιο. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί, εάν ξέρουμε να αγαπάμε; Εάν ο έρωτας, που έχουμε στο μυαλό μας μπορεί να μας οδηγήσει σε χαρά; Μπορούμε να διαχειριστούμε κατάλληλα τα όμορφα συναισθήματα του ερωτικού πόθου και της αγάπης;

Κατά τον Erich Fromm ( Γερμανός Ψυχολόγος-Ψυχαναλυτής) η Αγάπη είναι μία Τέχνη, όπως είναι και η ίδια η ζωή. Εάν θέλουμε να μάθουμε πώς να αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωράμε, όταν θέλουμε να μάθουμε μία οποιαδήποτε άλλη τέχνη, όπως η μουσική, η ζωγραφική ή η επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής. “Εάν αγαπάμε, χωρίς να ξέρουμε τον τρόπο να αγαπάμε πληγώνουμε και τον εαυτό μας και τους άλλους” συμβουλεύει ο μεγάλος δάσκαλος του Zen, Thich Nhat Hahn. Η αποτυχία μας να αναγνωρίσουμε αυτή την πτυχή της ικανότητας του να αγαπάμε είναι ίσως ο πρωταρχικός λόγος, που αυτό το υπέροχο συναίσθημα συνδέεται με την απογοήτευση. Ο Erich Fromm θεωρεί, ότι οι περισσότεροι εστιάζουμε στο πως και εάν θα αγαπηθούμε και όχι τόσο στο αν εμείς μπορούμε να αγαπήσουμε. Μπερδεύουμε την αρχική εμπειρία του Έρωτα με την μόνιμη κατάσταση της Αγάπης και η εμμονή μας εστιάζεται στο ποιο θα είναι το υποκείμενο, που θα μας αγαπήσει. Δύο άνθρωποι συναντιούνται στην ζωή, ρίχνουν το τοίχος που πιθανότατα υπήρχε μέσα στην καρδιά τους και γίνονται “ένα”. Μιλάμε για ένα αξιοθαύμαστο γεγονός, ειδικά όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι υπήρξαν απομονωμένοι και στερημένοι. Νιώθουν μία απίστευτη οικειότητα και έναν υπέρμετρο ενθουσιασμό, κάτι που δυναμιτίζεται και από την σεξουαλική έλξη. Στην πορεία καθώς γνωρίζονται περισσότερο και η παραπάνω οικειότητα φθείρει τον μαγικό χαρακτήρα του Έρωτα, έρχoνται κοντά με πτυχές του χαρακτήρα του άλλου που τους δυσκολεύουν και σιγά σιγά μπορεί να έρθει η απογοήτευση και η αμοιβαία πλήξη. Στην αρχή δεν μπορεί να τα γνωρίζεις όλα αυτά. Η αρχή είναι το ξεκίνημα ενός μαγικού παραμυθιού, ο ένας είναι “τρελός” για τον άλλο και αυτό θεωρείς, ότι είναι και η απόδειξη της έντασης, που έχει η αγάπη.

Κατά τον Erich Fromm, για να μάθεις την Τέχνη της Αγάπης, πρέπει να ακολουθήσεις δύο στάδια:
α) Την κατάκτηση της Θεωρίας και β) Την κατάκτηση της Πρακτικής
Για να μάθεις Ιατρική θα πρέπει να εντρυφήσεις αρχικά στις αρχές, που διέπουν το ανθρώπινο σώμα και τις ασθένειες γύρω από αυτό. Στην πορεία καμία θεωρητική γνώση δεν έχει αξία από μόνη της, εάν δεν τις εφαρμόσεις και στην πράξη. Όλα αυτά, όμως, για να έχουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα θα πρέπει να σε ενδιαφέρει απόλυτα η Τέχνη της Αγάπης. Χωρίς αυτό το ενδιαφέρον όλα τα προηγούμενα θα είναι στείρα. Και εδώ βρίσκεται η απάντηση στο γεγονός, ότι οι άνθρωποι στην κοινωνία μας, ενώ εκφράζουν την επιθυμία για Αγάπη, αποτυγχάνουν συνεχώς σε κάθε τους εγχείρημα. Δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στο να βελτιώσουν και να αυξήσουν άλλα πράγματα, όπως την δύναμη, την εξουσία, το χρήμα, την εξωτερική εμφάνιση, κ.ο.κ. και ασχολούνται πολύ λιγότερο στο να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό μας και τους γύρω τους.

Ποια είναι η Αληθινή Ενήλικη Αγάπη;

Το παράδοξο, ισχυρίζεται ο Fromm, είναι ότι η ικανότητα να νιώθεις καλά μόνος είναι που θα σε οδηγήσει στην ικανότητα να αγαπήσεις αληθινά. Η ενήλικη αγάπη πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό της ελευθερίας και της ατομικότητας της προσωπικής μας και του άλλου. Δύο άνθρωποι ενώνουν τις ζωές τους, γίνονται “ένα” αλλά εξακολουθούν να παραμένουν δύο ξεχωριστοί. Στην αληθινή αγάπη το κίνητρο είναι να προσφέρεις και να μοιραστείς, όχι να καλύψεις κενά δικά σου ή του άλλου. Απαιτείται ουσιαστική δέσμευση και αφοσίωση, ταπεινότητα, δύναμη, επιμονή και υπομονή. Τα βασικά χαρακτηριστικά, όπως τα περιγράφει ο Fromm είναι:

1) Η Φροντίδα: Επιθυμία να ανταποκριθείς στις ανάγκες του άλλου, κάτι που ζητά αφοσίωση χρόνου και υπευθυνότητα. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να λέει μία γυναίκα ότι αγαπάει τα λουλούδια και ο κήπος της να είναι απεριποίητος και μαραμένος.
2) Η Υπευθυνότητα: Δεν γίνεται να μην μπορείς να στέκεσαι υπεύθυνα απέναντι σε όσα λες και κάνεις. Μιλάμε για μία οικειοθελή επιλογή να αγαπήσεις. Κανένας δεν στο έχει επιβάλει. Άρα θα ήταν σωστό να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου και όσες υπάρχουν μέσα σε μία σχέση.
3) Ο Σεβασμός: Σέβεσαι αυτό που είσαι εσύ, αλλά και αυτό που είναι ο άλλος. Δεν επιλέγεις μόνο κάποια κομμάτια του και τα υπόλοιπα τα πετάς. Σέβεσαι την ατομικότητα του άλλου, την ιστορία του και σε αυτό δεν χωρά η κτητικότητα και η κυριαρχία.
4) Η Γνώση: Είναι σημαντικό να γνωρίσεις τον άλλο. Να ξέρεις πράγματα για εκείνον και αυτό γίνεται έχοντας ενδιαφέρον προς εκείνον. Δεν τον μαθαίνεις, για να προφυλάξεις μόνο εσένα, αλλά για να έχεις την γνώση του πως να τον φροντίσεις και να τον προσεγγίσεις.

Που βασίζεται η Πρακτική για να μάθεις την Αληθινή Αγάπη;

Βασίζεται σε τρία συγκεκριμένα στοιχεία: Πειθαρχία, Συγκέντρωση και Υπομονή.

Αθανασιάδου Μαρία – Ψυχολόγος

πηγή-psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr

Σχόλια

σχόλια