ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Οι τίγρεις της λησμονιάς – Λεμονιά Γεμουρτζίδου
Έπειτα από μία εφιαλτική πορεία ζωής και μετά από μία ειλικρινή κατάθεση ψυχής, κατόρθωσε, όπως ο Φοίνικας, το δυνατό πλάσμα του ήλιου και της φωτιάς, να ξαναγεννηθεί πιο δυνατή και πιο αληθινή μέσα από τις στάχτες της.
Η Λεμονιά Γεμουρτζίδου, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια του Ν. Ημαθίας. Σπούδασε αισθητική και επαγγελματικό μακιγιάζ στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκε εκεί. Χρόνια αργότερα, επέστρεψε στη γενέτειρά της και μένει εκεί. Οι τίγρεις της λησμονιάς, είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα.
Εκδόσεις Fylatos
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία
Σε μια μεγαλούπολη του κόσμου, ένας ζητιάνος περιδιάβαινε κάποιο βράδυ στους δρόμους της. Ψάχνοντας στον κάδο των απορριμμάτων, να βρει κάτι να φάει, έμεινε το βλέμμα του για λίγο σε κάτι που λαμπύρισε.
Με έκδηλη περιέργεια, άρχισε να ανακατεύει τα σκουπίδια. Έπειτα από λίγα λεπτά, βρήκε ένα μικρό, χοντροκομμένο γυαλί. Διάπλατα άνοιξε τα μάτια του από έκπληξη και χαρά, ένιωσε τυχερός για πρώτη φορά στη ζωή του, ξέχασε την πείνα του, προσεκτικά το φύλαξε στην τσέπη του και προχώρησε.
Περπατώντας, κάθε λίγο και λιγάκι το έβγαζε από την τσέπη του, το κρατούσε στα ακροδάχτυλά του και, εκστασιασμένος, κοίταζε τις χρωματιστές ακτίνες που τρεμόπαιζαν στον πυρήνα του, από τις αντανακλάσεις που δημιουργούσαν τα δυνατά φώτα του δρόμου, χτυπώντας στο διαφανές κρύσταλλο. Ο κεντρικός δρόμος έσφυζε από ζωή.
Καθώς βάδιζε και γελούσε, οι επαναλαμβανόμενες, παιδιάστικες κινήσεις του τράβηξαν την προσοχή και το ενδιαφέρον ενός άνδρα.
Ο άγνωστος τον πλησίασε και τον ρώτησε τι κάνει.
«Παίζω μ’ ένα μαγικό γυαλί», του απάντησε ο ζητιάνος.
Άστραψε στο βλέμμα του ξένου το κρύσταλλο που κρατούσε στα χέρια του ο κουρελής· μισόκλεισε τα μάτια του γιατί η λάμψη του τον ζάλισε και του ζήτησε να το αγοράσει.
Έπειτα από πολλές προσφορές, ο ζητιάνος δέχτηκε και πούλησε στον άγνωστο άνδρα το γυαλί, που είχε στη χούφτα του, για εκατό δολάρια.
Το κρύσταλλο ήταν ένα από τα μεγαλύτερα διαμάντια στον κόσμο.
Βρέθηκε στα σκουπίδια…
Απόσπασμα από το βιβλίο – α’
Ηλικιωμένη η μάνα του Άγγελου. Αγράμματη, δύστροπη και στερημένη γυναίκα• πολλά χρόνια χήρα. Στεγνή μέσα της από τα μεγαλειώδη ανθρώπινα αισθήματα της προσφοράς, της κατανόησης, της ειλικρίνειας, της αποδοχής. Έδωσε ανελέητη φωτιά στο καμίνι της ψυχής της και έβραζαν στο μαντεμένιο καζάνι του, η κακία, ο εγωισμός, η ζήλεια, η υποκρισία, η ανέχεια, η πίκρα, η κολακεία, η πονηριά.
Aπόσπασμα από το βιβλίο -β’
Περπατούσαν την ίδια ακριβώς ώρα, σαν να έδιναν μυστικά ραντεβού, λες και μία ακατανίκητη δύναμη κινούσε τα αόρατα νήματά της, σαν να ήθελε να τους ενώσει στο Ταγκό του απαγορευμένου Έρωτα.
Απόσπασμα από το βιβλίο -γ’
Έζεψε τα άγρια, αδάμαστα άλογά της στο φλογερό άρμα της και πήρε το στρατί της αποπλάνησης. Στην πρώτη στροφή της στράτας, της είχαν στήσει καρτέρι οι μοίρες της. Την κοίταξαν με διεισδυτική ματιά και χαμογέλασαν ειρωνικά.