ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Είμαι εγώ αυτή…
Είμαι εγώ αυτή…
Αυτή η σκιά, που τυλίγει τις σκέψεις σου
τις ώρες της μεγάλης αγρύπνιας
και φωτίζει τα σκοτάδια σου.
Η χαμένη πανσέληνος εγώ,
η άνοιξη που απαρνήθηκες
το όνειρο που άφησες μισό
η αγάπη που δεν άντεξες.
Είμαι εγώ αυτή που σκόρπισες στους πέντε ανέμους.
Ο αντίλαλος της υπαρξιακής σου αντάρας.
Εφιάλτης μιας μακρινής ευτυχίας
να στοιχειώνει για πάντα το είναι σου , εγώ.
Η μεγάλη ανάμνηση. Η μεγάλη πληγή.
Η μεγάλη απουσία που βαστά η ψυχή αγκαλιά
τις τύψεις της να ξεγελάσει.
Είμαι εγώ αυτή η ρυτίδα
πλάι στο σβησμένο σου χαμόγελο.
Χαραγμένη με όσα σπατάλησες,
να καμώνεται τάχα, πως ακόμα κρατάς αισθήματα.
Η γρήγορη ανάσα που φωνάζει ‘’φταις’’ .
Το απλανές βλέμμα που αναμετρά λάθη και ψέματα.
Ο κρυφός εαυτός σου εγώ
μόνος με τα τόσα γιατί
να ξεσκονίζει μια άχρηστη συγνώμη
τη γύμνια της ψυχής να ντύσει.
Δεν αλλάζει ο άνεμος όχι, δε γυρίζει πίσω η στιγμή.
Ότι περνάει σβήνει, χάνεται, σωπαίνει.
Είμαι εγώ αυτή η σιωπή.
Αφόρητη, μα η απόφαση έχει παρθεί.
Χωρίς άλλη αναβολή
Δίχως την υπερτιμημένη σου άβυσσο.
Με μένα, χωρίς εμένα, ανώνυμη
ξημερώνει η καινούρια μέρα.
Σμαρώ Νότου
Γεννήθηκα στο Σιτοχώρι, ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών.. Νοσηλεύτρια στο επάγγελμα, αν έμαθα κάτι καλά στη ζωή είναι να συνυπάρχω με τον πόνο. Εκ φύσεως και πεποιθήσεως ρεαλίστρια, εξωστρεφής, αισιόδοξη και αμετανόητα ρομαντική. Πνεύμα αθεράπευτα ανήσυχο και μια μεγάλη καρδιά, που μπορεί και αντέχει να δίνει. Λατρεύω τα παιδιά μου, τα ταξίδια, τη θάλασσα, τους δοτικούς ανθρώπους, το καλοπροαίρετο χαμόγελο και κάθε τι που με κάνει να υπάρχω και να εξελίσσομαι. Το να γράφω είναι τα φτερά και το καταφύγιό μου. Είναι η ανάγκη μου να βγάλω, να πω, να φωνάξω όσα κρύβω μέσα μου κι όσα γύρω μου με πονούν. Αρνούμαι πεισματικά να στριμώχνομαι στο περιθώριο, να ζω με αυταπάτες και να αγοράζω με »εκπτώσεις». Μoto μου το ‘’Ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό’’