ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Κείνη η ώρα που στέλνω τα μηνύματα μου ..
Οταν οι μέρες του Χειμώνα, είναι γλυκές..
κάτι σάν Αλκυονίδες να πούμε..
Τότε, μ ‘αρέσει να πίνω το καφέ στη μπροστινή βεράντα ..
Κεί .. προφυλαγμένη απ το βοριά , απολαμβάνω γουλιά -γουλιά το γέρμα της μέρας..
Μια σιγαλιά αλλόκοτη απλώνεται με σεβασμό ..με δέος μπρός στα σκηνικά του Ουρανού..
Οι δυό αδελφές προβάρουν τις φορεσιές τους ..τοιμάζονται..
η κάθε μια για το δικό της λόγο..
η μιά για το ‘φευγα’ της , η άλλη για το ‘έλα ‘ ..
Tελικά και οι δυο , καταλήγουν στο ίδιο χρώμα ..το μαύρο..!
Ο μονότονος ήχος μιας μηχανής κόβει το ταξίδεμα του νου..
Τέτοια ώρα πάντα , βγαίνουν τα ψαροκάικα ..
Οι γλάροι τα ακολουθούν.. κράζοντας δυνατά..
Τερτίπια της ακόρεστης πείνας τους ή του καιρού γυρίσματα ..;
Πάντα , όταν τα κρωξίματα των γλάρων γίνονται επίμονα και αντηχούν χαρακτηριστικά ολόγυρα , προμηνύουν αλλαγή του καιρού ..
‘΄ Τήρα – [κοίταξε ] τη φύση, κορούλα μου..τα πουλιά , τη θάλασσα , τον ουρανό ..Μιλάνε ! Αφουγκράσου ..μάθε τη γλώσσα τους.. Πάντα έχουν κάτι να σου πούν ..Εχουν ένα μήνυμα για σένα .. ” έλεγε η νόνα ..
Οπως και ν’αναι τη Φύση – σε όλες τις μορφές της – πάντα τη σέβομαι ..τη παρατηρώ ..την εμπιστεύομαι…
Νοιώθω κάτι μαγικό συμβαίνει ..!
Δε μπορώ να το στριμώξω μέσ ΄τη κασέλα της Λογικής .. Μαα…απλά , το α.ι.σ.θ.ά.ν.ο.μα.ι…….!
Είναι κείνες οι στιγμές.. Κείνη η ώρα που στέλνω τα Μηνύματα μου ………..
Και σα κάτι ξεχάσω ..κάτι καθυστερήσω ..κάτι παραβλέψω..
Εχω τη μάννα Θ.ά.λ.α.σ.σ.α….
Κείνη μ΄ ένα ρυτίδιασμα της μόνο , προφτάνει όλες τις γραφές.. ολες τις πεθυμιές ..
Τις καταγράφει στα φιρμάνια του Ορίζοντα…
Κείνος με τη σειρά του μοιράζει στους παραλήπτες …!!!
– tarso-
2/2/2016