Ορίζοντες Τέχνης

Αυτή η Κυριακή, είναι αφιερωμένη στο Σταυρό, όχι σαν σύμβολο του πόνου της μαρτυρίας του Ιησού Χριστού, αλλά σαν σύμβολο της νίκης και της χαράς.
Ένα σύμβολο το οποίο θα δώσει δύναμη, θάρρος και θα ενθαρρύνει όλους μας, να συνεχίζουμε τη φυσική και την πνευματική μας προσπάθεια της Μεγάλης Νηστείας, για να καταφέρουμε να αντέξουμε ως το τέλος, το Πάσχα.
«Η σταύρωση» του εαυτού μας, τις ημέρες αυτές, πρόκειται για μια εμπειρία που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού, που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, της Ημέρα αυτής: «όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί»

Ο καθένας μας σηκώνει λοιπόν, το δικό του σταυρό. Ένα σταυρό που θα μπορεί να τον αντέξει, ούτε μικρότερο, ούτε μεγαλύτερο για τις αντοχές του.
Την ημέρα αυτή, ο Σταυρός Του, μας δίνει τη δύναμη, την πίστη και την υπομονή, να αντέξουμε το δικό μας σταυρό.
Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι’ αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί.. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας στην έρημο έως ότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του.
Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλο Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο, γι’ αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσο της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε.