Ορίζοντες Τέχνης

Η Μαρία Ζαχαριά μεγάλωσε στο μαγικό βουνό του Πηλίου αλλά ζει και εργάζεται στο Βόλο. Σπούδασε συντήρηση αρχαιοτήτων και έργων τέχνης και ασχολήθηκε και με την κατασκευή θεατρικών σκηνικών. Η πένα την πολιορκούσε από τα μαθητικά της ακόμα χρόνια. Οι «Μαινάδες» είναι το πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα. Ονειρό της είναι να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με το γράψιμο.

Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται σε ένα χωριό της ορεινής Ελλάδας του προηγούμενου αιώνα, όπου οι κάτοικοι γεννιούνται και ζουν με τις παράλογες προλήψεις τους.

Μια αστή, η Ολυμπία, βρίσκεται νύφη στο χωριό, ως σύζυγος του Καραπάνου και ξετυλίγεται ο γολγοθάς της γεννώντας ένα διανοητικά καθυστερημένο παιδί. Ο άντρας της στέκεται κατώτερος των περιστάσεων και στην ουσία δραπετεύει απ’ την κοινή τους καθημερινότητα και την αφήνει μόνη να παλεύει με ένα παιδί που ήταν γραφτό του να μη μεγαλώσει ποτέ, με μνήμες που την στοιχειώνουν, με νέα πρόσωπα και νέες αντιλήψεις που την καταπιέζουν.

Η τραγική ιστορία ξεκινά όταν ο Καραπάνος κρατώντας τα προσχήματα καλεί σε δείπνο κάποια σημαντικά πρόσωπα που θα του εξασφάλιζαν ένα αξιοσέβαστο χρηματικό ποσό. Το δείπνο το καταστρέφει ο γιός του. Εκείνος ταράζεται και βρίσκει αφορμή να επιτεθεί στο αθώο πλάσμα που το σκάει απ’ το σπίτι. Κρύβεται στη κουφάλα ενός αιωνόβιου πλατάνου για να γλιτώσει απ’ το μένος του πατέρα του.

Την επόμενη μέρα μαθαίνεται ότι η αγαπημένη βαφτιστήρα του Καραπάνου εξαφανίστηκε. Το ένα κακό διαδέχεται το άλλο στη μικρή κοινωνία που συγκλονίζεται απ’ τα γεγονότα. Ενας ξυλοδαρμός, μια εξαφάνιση, πολλά ερωτηματικά. Τελικά αποκαλύπτονται όλα συν τω χρόνω.

Η Ολυμπία κατόρθωσε να χειραγωγήσει τις μανάδες που βρίσκονταν στο κύκλο της και ήταν υποχρεωμένες στον άντρα της να τη βοηθήσουν να σώσει το παιδί της αλλά να συγκαλύψουν και ένα φόνο.

«Το δίκιο ή η ζωή του παιδιού σου;» Αυτό έθετε ως ερώτημα η Ολυμπία στις μανάδες που είχε ως συνεργούς και η απάντηση για κάθε μάνα είναι αυτονόητη.

Το τραγικό τέλος σφραγίζεται με αυτοκτονίες εκείνων που υποστήριξαν το άδικο και οι ερινύες είναι αυτές που πρωταγωνιστούν ως το τέλος. Αυτό που πραγματεύεται το βιβλίο είναι το αρχέγονο ένστικτο της μάνας που την θέλει να λέει:

«Για το παιδί μου, είμαι ικανή για όλα. Είμαι ικανή να γίνω ακόμα και δολοφόνος».

Οι μανάδες της ιστορίας γίνονται μαινάδες. Οταν οσφρήζονται την απειλή πάνω απ’ τα κεφάλια των παιδιών τους, παγώνουν τα μάτια τους και στραγγίζει το αίμα απ’ το κορμί τους. Μεταμορφώνονται σε λύκαινες, σε πρωτόγονα ζώα που ενστικτωδώς θέλουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους με κάθε κόστος. Ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.

Η δύναμη της φύσης, η δύναμη της μάνας, αποκαλύπτεται μέσα από τη γέννα. Τη δημιουργία της ζωής. Τα γεννήματα και όλοι οι νόμοι υπακούουν, υποστηρίζουν και καταρρίπτονται συγχρόνως απ ’αυτή τη μία και μοναδική δύναμη που μας ενώνει με το σύμπαν.

Μερικά  σχόλια -αποσπασματικά

…Με ταξίδεψε !!! Με γέμισε εικόνες, αλλά και αλλόκοτα συναισθήματα!!! Μου σύστησε χαρακτήρες και μέσα από μια εξαιρετική πλοκή μου έδειξε τα πάθη και τις αδυναμίες τους!!! Τους απογύμνωσε, τους τιμώρησε, τους θεοποίησε!!!….

…ο  λόγος:  απίστευτος  ,δωρικός, ουσιαστικός, απέριττος, κατευθείαν στην καρδιά…..

…Το βιβλίο είναι ένα λαϊκό ψυχογραφικό θρίλερ, ένα φολκλοριστικό δράμα. Γράφεις Όμορφα και Ουσιαστικά!

Και έτσι οι «Μαινάδες» μας στοιχειώνουν όλους περίτεχνα… με γνώμονα τη λογοτεχνική και δραματουργική και ψυχογραφική τέχνη της συγγραφέως. Απολαυστικό (αν όχι εντυπωσιακό) ντεμπούτο! Αξίζει να διαβαστεί…

Σχόλια

σχόλια