Μιά κορδέλα μοναχή στό μανταλάκι ..
Ετσι καθώς κοιτώ μια παλιά μου φωτογραφία..
[αλήθεια ,τι μ’ έκανε να προσέξω δυό παλιομανταλάκια..και μάλιστα ξύλινα !]
Μού ‘ρχεται στο νού ο στίχος του τραγουδιού ..
”μια κορδέλα μοναχή στο μανταλάκι
και στον ουρανό κλαίει , κλαίει το φεγγαράκι..”
Ειλικρινά – ψάχνω μέσα μου να βρώ.. πως άρχισε —
γιατί συχνά μόλις βλέπω απλωτό , βγάζω πάντα πανομοιότυπες φωτογραφίες !
Αν ακούγοντας το τραγούδι φωτογραφίζω τα μανταλάκια
‘η…….αν βλέποντας τις φωτό μου , θυμάμαι το τραγούδι ..
Το σίγουρο όμως είναι πως στη θέα τους
αμέσως τ’ αυτιά μου χαιδεύει
η βελούδινη , κορυφαία φωνή της
Με ‘ παίρνει …με ταξιδεύει ..δραπετεύω νοερά ..κεί..
στα φτωχόσπιτα της προσφυγιάς ..της φτώχεας..της αδικίας ..
και η εκπληκτική μελωδία του τραγουδιού ,πλημμυρίζει τη καρδιά μου μια ολόγλυκη – οξύμωρη μελαγχολία !!!
Σίγουρα τα δώματα του Παραδείσου φωτίζονται από το ηχόχρωμα της αγαπημένης σου –χαρακτηριστικής φωνής τώρα ,πιά ..
.-tarso-. /14-10-2017
ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ – η κορδέλα
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Στίχοι: Γιάννης Λογοθέτης
Πρωτοακούστηκε από την Πέτρη Σαλπέα στο θεατρικό ανέβασμα του έργου των Π. Παπαδούκα, Κ. Καραγιάννη, Ν. Καμπάνη, 50 ΧΡΟΝΙΑ ΔΑΚΡΥΑ – 50 ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΛΙΟ, το καλοκαίρι του 1972, καθώς συμπληρώνονταν 50 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, στο θέατρο Άννας και Μαρίας Καλουτά και περιέγραφε την ιστορία μιας οικογένειας από τη Μικρά Ασία, ξεκινώντας από το ’22 και φτάνοντας μέχρι τότε.