Μιλάς με την καρδιά
Δεν είναι λίγες οι φορές
, που μας λυτρώνει η μοναξιά,
γίνεται βάλσαμο γλυκό
και κρύβει μέσα ουσία!
Τότε μιλάς με την καρδιά,
κι όλα της λες τα μυστικά,
που είχαν για σένα αξία…!
Γιατί, ήταν όνειρα γλυκά,
που σου ’διναν μόνο χαρά
και τόσο πολύ σ’ αρέσαν…!
Μα, πνίγηκαν σε μια βραδιά,
μες στης ντροπής το ρέμα
κι η αγάπη έφυγε μακριά,
βρήκε αλλού παρηγοριά,
δεν άντεξε στο ψέμα…!
Κι από τότε…μόνος τριγυρνάς
και τη σκιά σου κυνηγάς,
ψάχνεις χέρι να πιαστείς,
ένα παράθυρο να βρεις,
να δεις, μες απ’ το σκούρο τζάμι,
να ξετρυπώσει λίγο φως,
για ν’ απαλύνει στην καρδιά,
τον πόνο απ’ τη μοναξιά,
να φύγει η πίκρα κι ο καημός
και να στερέψει ο στεναγμός.
Σιγά σιγά… η αγάπη φτάνει,
και η ελπίδα… θ’ ανασάνει!
—————————-
Γιωργος Καραγιαννης