ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΟΙΗΣΗ 
Anna Xatzimixali ‘Ομίχλη στο Παράθυρο’- City-Am Fenster
‘Ομίχλη στο Παράθυρο’ η City-Am Fenster , είναι το τραγούδι που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1974 και βασίζεται στο ποίημα της Γερμανίδας συγγραφέως, ποιήτριας, Hildegard Maria Rauchfuß απ’ το Leipzig της άλλοτε Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (γνωστότερη ως Ανατολική Γερμανία).
Το ποίημα πιθανότατα θα ήταν σήμερα άγνωστο, θαμμένο παρέα με δεκάδες παρόμοια στα ράφια κάποιας βιβλιοθήκης, αν δεν είχε μελοποιηθεί απ’ τους City, ροκ συγκρότημα επίσης απ’ την Ανατολική Γερμανία.
Ένα ποίημα για την βαθύτερη και αληθινή αγάπη, για το βάθος και την επιθυμία για κάτι, που όταν το βρεις πρέπει να το κρατήσεις σφιχτά να μην το χάσεις. Μια παρότρυνση, κραυγή προς την ελευθερία αλλά και ο φόβος και η αγωνία για το αύριο που καραδοκεί. Η σωματική και βαθιά συναισθηματική επαφή δύο ανθρώπων, και μέσω αυτής η απόλυτη ολοκλήρωση τους.
Το τραγούδι θεωρείται ένα κλασικό της ανατολικογερμανικής ροκ μουσικής και οι στίχοι του στη Γερμανική έχουν ως εξής:
Einmal wissen, dies bleibt für immer
Ist nicht Rausch, der schon die Nacht verklagt
Ist nicht Farbenschmelz noch Kerzenschimmer
Von dem Grau des Morgens längst verjagt
Einmal fassen, tief im Blute fühlen
Dies ist mein und es ist nur durch dich
Nicht die Stirne mehr am Fenster kühlen
Dran ein Nebel schwer vorüber strich
Einmal fassen tief im Blute fühlen
Dies ist mein und es ist nur durch dich
[original poem:
Einmal wirklich fassen und nie wieder
alles geben müssen, was man hält]
Klagt ein Vogel, ach auch mein Gefieder
Näßt der Regen flieg ich durch die Welt
Flieg ich durch die Welt
Am Fenster, by Hildegard Maria Rauchfuß
Ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά:
Το να μπορείς να ξέρεις, να γνωρίζεις, να μαθαίνεις
είναι κάτι που παραμένει για πάντα.
Δεν είναι μέθη, έκσταση, πάθος αυτό που νιώθω μέσα μου,
που ήδη κυνηγά την νύχτα.
Δεν είναι σμάλτο, μα κι ούτε η λάμψη κεριών
Που το πρωινό γκρίζο την έδιωξε μακρυά
Μια φορά αν το νιώσεις, παραμένει βαθιά μέσα στο αίμα.
Είναι δικό μου και υπάρχει μόνο επειδή υπάρχεις εσύ.
Μην δροσίζεις πια το μέτωπο στο παράθυρο,
Έξω μια βαθιά ομίχλη απλώνεται.
(Στο αυθεντικό: Μια φορά αν το βρεις πραγματικά, να μην αλλάξεις ποτέ αυτό που πιστεύεις).
Το παράπονο ενός πουλιού
αχ και το δικό μου φτέρωμα
μουσκεύει η βροχή
Πετώντας, ταξιδεύω στον κόσμο
Πετώντας, ταξιδεύω στον κόσμο.