ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Ioanna X Παραβολή – Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
Περιγραφή:
Ο κόσμος ανήκει πρωτίστως στην σφαίρα του πιθανού. Παρότι πεπερασμένος, εκτείνεται πέρα από κάθε ανθρώπινη βεβαιότητα. Ο Χ. Α. Ρόντας αναρωτιέται συχνά για το νόημα αυτού του παράλογου μεγέθους. Αδειος από αγάπη, επιβεβαρημένος με υπερβολικά διαδεδομένες πεποιθήσεις και αδιαπραγμάτευτα κίνητρα, είναι αναγκασμένος να επικαλείται διαρκώς τις δικές του διαστάσεις, προκειμένου να αποδώσει μια κάποια σημασία στην ύπαρξή του… Ο ίδιος είναι βέβαιος πως τα όρια του κόσμου απλώνονται πολύ πέρα από τα δικά του. Γι αυτό όσα αποζητά να καταλάβει αφορούν ένα μικρό, ασήμαντο κομμάτι του. Ένα κάθε φορά. Είναι σημαντικό σ αυτή την διαδικασία να προσδιορίζει κανείς εκ των προτέρων τους στόχους του. Ακόμη σημαντικότερο είναι να θέτει έναν μόνο στόχο κάθε φορά.
Η “Παραβολή” μιλά για την ελπίδα, τον έρωτα, την ζωή και τον θάνατο, που φτωχαίνουν όταν απολέσουν την αλήθεια τους. Μια αλληγορία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μια ιστορία για την άνιση μάχη ανάμεσα σε ό,τι πραγματικά είμαστε και σε όσα θα θέλαμε να έχουμε υπάρξει.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Αν το φρικτότερο λάθος της ζωής είναι ο θάνατος, η διόρθωσή του ενδεχομένως να καταλήξει σε έναν απρόβλεπτο εφιάλτη, πολύ πιο δυσβάσταχτο από την οδύνη της απώλειας. Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης στο τέταρτο βιβλίο του στοχάζεται τις παρενέργειες μιας ανάλογης προοπτικής, μιας πραγματικότητας που θα επιδέχεται βελτίωση ως προς το μείζον δεινό της θνητότητας. Ο θάνατος αγαπημένων προσώπων, η πλέον επώδυνη έκφανση του τέλους, δεν τραυματίζει τα πρόσωπα της καινούριας του νουβέλας καθώς τους προσφέρεται η δυνατότητα της ψηφιακής αναπαράστασης των προσφιλών εκλιπόντων. Αρμόδιος για την παροχή αυτής της υπηρεσίας ο Χ. Α. Ρόντας, με την ιδιότητα του ειδικού παραλήπτη, παραλαμβάνει, όχι ψυχές, αλλά ιδιόμορφες διαθήκες. Προσωπικά αντικείμενα, ντοκουμέντα γραπτά, ηχητικά και φωτογραφικά, αντιπροσωπευτικά του εκλιπόντος, συλλεγμένα από τους ενδιαφερομένους προκειμένου να αποκτήσουν το ολόγραμμα του οικείου τους νεκρού. Με αφετηρία αυτό το έξοχο εύρημα ο Τζαμιώτης αποδύεται στο ξετύλιγμα εξαιρετικά κρίσιμων στοχασμών πάνω στη σημερινή καθημερινότητα, τις απονεκρωμένες σχέσεις, τη σεξουαλικότητα, τον απομονωτισμό και τον αυτοματισμό, σκέψεις που επανέρχονται σε όλα του τα βιβλία, υποστηριγμένες πάντα από ευφάνταστες συλλήψεις. Τα πεζογραφήματά του ισορροπούν δεξιοτεχνικά μεταξύ φιλοσοφικού δοκιμίου και μυθοπλασίας, χωρίς ουδέποτε να ξεπέφτουν σε στρυφνές, στεγνές θεωρητικολογίες ή κενές επινοήσεις. Οι μυθοπλαστικές ιδέες έρχονται να αναδείξουν συγκροτημένες θέσεις, συχνά πρωτότυπες, ενώ από τη μεταξύ τους συναρμογή προκύπτουν αποκαλυπτικές όψεις της σύγχρονης πραγματικότητας. Η εξαντλητική γλωσσική επεξεργασία προστίθεται σ ένα αρτιότατο και πολύ προσεκτικά δομημένο σύνολο.