“Πες μου γιατί είσαι σκεφτικός απόψε;”
“Μην ανησυχείς αγαπημένη μου,
σκέφτομαι τη ζωή που πέρασε σαν αστραπή από μπροστά μου,
τα χρόνια που σαν εφιάλτες με στοίχειωσαν
και να τα αναπαύω σε μια ζυγαριά”
“Ζυγαριά; Δηλαδή; Θέλεις να μου πεις;”
“Ξέρεις……αναρωτιέμαι για σένα γι αυτό με βλέπεις τωρα να χαμογελώ,
περήφανος να νιώθω σαν ένα παιδί,
που μόλις έχει τελειώσει το ποιήμα του και περιμένει το χειροκρότημα.
Γυρνάω τον χρόνο πίσω και νιώθω πως την ορφάνια
και πάλι από την αρχή θα άντεχα να αντικρύσω.
Τον γολγοθά της ψυχής μου και πάλι θα τον ανέβαινα ,
έστω και γονατιστός ξανά και ξανά.
Το ποτήρι και πάλι θα έπινα όσο πικρό και αν ήταν μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Θα δεχόμουν ξανά για τριάντα αργύρια να πουληθώ
σαν σκλάβος στα παζάρια της μοναξιάς.”
“Καρδιά μου βουρκώνω.Γιατί όλα αυτά;Και εγώ;που είμαι εγώ;Γιατί είσαι περήφανος για μένα;”
” Όλα αυτά τα χρόνια μάζευα σε ένα κομπόδεμα τις οικονομίες της καρδιάς μου μία μία.
Τις φυλούσα και σε καρτερούσα για να έρθεις.
Δεν είχα πολλές ……αυτές μόνο αλλά για σένα αρκούσαν ήταν ολάκερη περιουσία.
Γι αυτό Βασίλισσά μου χαμογελώ σαν σε βλέπω στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς
και αυτή γέρνει προς τα εσένα.
Όλα από την αρχή θα ξαναζούσα,
αρκεί και πάλι στη ζωή μου να ερχόσουν.
τώρα ξέρω πως όλα μπορώ να να αντέξω.
Το μακρυά σου απορώ πως μπόρεσα.”
“Αγαπημένε μου το μακρυά ήταν που άκουσα να με φωνάζει
και εγώ το ……κοντά μου έστειλα για να σε φέρει
στα γιορτινά ντυμένο να ερωτεύεται εμάς στην κάθε ημέρα
και να δοξάζει έναν έρωτα αγνό την κάθε νύχτα.
Άσε μου το σ αγαπώ σου και εγώ θα στο προσέχω σαν θεό γιατί πολύ το αγάπησα.”
Panagiotis Stylianopoulos