ΑΛΛΟ, ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Πέθανε ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος
Πέθανε σε ηλικία 103 ετών ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους μελετητές και διανοητές της φιλοσοφίας, μια μεγάλη προσωπικότητα του νεότερου ελληνισμού.
Ο Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος πέρασε στην δικαιοδοσία της Ιστορίας, που με τόσο έλλογο πάθος υπηρέτησε, σήμερα 7 Φεβρουαρίου 2016, μία ημέρα πριν να κλείσει τα 103 του χρόνια. Δίδυμος αδελφός του Αλέξανδρου Ι Δεσποτόπουλου, υπήρξε σοφός, αλλά και γενναίος. Σε κάθε έπαλξη που στάθηκε, πνευματική, επιστημονική, πολιτική την υπερασπίστηκε –στον καιρό της- με ζέση και τόλμη νοός και σώματος μέχρι το τέλος του βίου του.
Ο Κ. Δεσποτόπουλος γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1913 και με την καταστροφή της εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Αθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα, ενώ ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος. H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί.
Δίδαξε Φιλοσοφία του Δικαίου και Φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Νανσί (Nancy) της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας. Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην κυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην κυβέρνηση Zολώτα. Έχει τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας. Έγινε πρόεδρος της Aκαδημίας Αθηνών το 1993.
Έχει συγγράψει 32 βιβλία φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής, με κορυφαίο τη Φιλοσοφία του Δικαίου, όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου. Eξαίρετα είναι και τα έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τα Eλληνικά (1998), Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα (1987).
Οι επιστημονικές του ενασχολήσεις δεν απέτρεψαν –αυτόν τον κραταιό της πολιτικής φιλοσοφίας του Πλάτωνα- από την ενεργό δράση του ως πολίτη. Φίλος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του Γεωργίου Καρτάλη, του Κωνσταντίνου Τσάτσου, εντάχθηκε στο ΕΑΜ και αναδείχθηκε στέλεχός του. Το 1945 ανέλαβε την προεδρία του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων με άμεσο συνεργάτη τον Κώστα Κύρκο, με τον οποίο εκτοπίστηκαν στην Μακρόνησο.
Διετέλεσε δύο φορές υπουργός Παιδείας σε κυβερνήσεις του 1989 και το 1990 προτάθηκε από τον ενιαίο Συνασπισμό για την προεδρία της Δημοκρατίας. Ανάμεσα στα 30 και πλέον έργα του ξεχωρίζουν: ‘’Φιλοσοφία του Δικαίου’’, ‘’Η Φιλοσοφία της Ιστορίας κατά Δημόκριτον’’, ‘’La Philosophie politique de Platon’’ και ‘’Philosophy of History in Ancient Greece’’.
Γνήσιος εκπρόσωπος και εκφραστής του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος υπηρέτησε, με απαράμιλλη συνέπεια και με παράδειγμα τον ίδιο τον βίο του, τις βασικές του σύγχρονες παρακαταθήκες, δηλαδή τον Πολιτισμό και την Δημοκρατία.
O θάνατος του , μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα των γραμμάτων και του πολιτισμού αλλά το πλούσιο επιστημονικό του έργο, μένει παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ένα δημιουργικό μυαλό δεν περιορίζεται από τη βιολογική ηλικία.