ΑΛΛΟ 
Anna Xatzimixali Πειθαρχείν πατρί (Να υπακούεις στον πατέρα σου) – Σοφοκλής
Πάμπολλα θα μπορούσαμε να αποδώσουμε προς τιμή του προσώπου τού Πατέρα και τη μέγιστη συμβολή του και τόν αναντικατάστατο ρόλο του μέσα στήν Οικογένεια..
Σήμερα , ημέρα παγκοσμίως αφιερωμένη στον Πατέρα ,αποδίδουμε το δικό μας φόρο τιμής με επιλογές από ποίηση -αποφθέγματα -εικόνες .
-Δημήτρης Αλεξίου, «Στον πατέρα μου»
«Σαν γυρνούσες τη σχόλη
χωρολόγος τάχα
ο κόρφος σου ήταν γεμάτος
πρωτάχλαδα κι αυγόσυκα
σταφύλια με κρουστές ρώγες
από τσαμπουρολόγημα στ’ αμπέλια
(μας έλεγες ψέματα πατέρα)
μύγδαλα ο κούκος σου ολόγιομος
στο χέρι ένα μάτσο χλωρά ρεβίθια
πρόβαλες στο ρουμάνι το βράδυ βράδυ
μισός κλαρί μισός κρασοπουλιό
γελαστός με ανάλαφρη περπατησιά
μύριζες ρείκι, θυμάρι, πατερίλα
απόσταγμα της γενιάς σου
δημιούργημα του καιρού σου.
Υστερότερα όταν σκοτείνιαζε
στον απέραντο θόλο της σκέπης μας
η εκτυφλωτική αστροφεγγιά χάραζε
τις καμπύλες των βουνών και των δέντρων
τότε μας έδειχνες την Πούλια
τον ποταμό του Ιορδάνη, το Άστρι
κι όλα τα σημαδιακά αστέρια
έχοντας τη σιγουριά των προπάππων σου
που με άθιχτο το μαχαίρι στην τσέπη τους
παραμέριζαν μ’ ένα μακρύ ραβδί
κάθε εμπόδιο στην ατραπό της ζωής.»
Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη ανάγκη στην παιδική ηλικία, τόσο δυνατή όσο η ανάγκη της πατρικής προστασίας. – Σίγκμουντ Φρόιντ
-Ηλίας Σιμόπουλος, «Ο πατέρας μου»
«Κάποτε ο πατέρας μου
όργωνε τη γη
φυτεύοντας την ελπίδα
Σε κάθε αυλακιά
που άνοιγε το υνί
οι λέξεις ξεπετιούνταν
όπως οι παπαρούνες την άνοιξη
Τώρα
στο πλατύ χωράφι της ποίησης
πριν τις φυτέψω
οι λέξεις μαραίνονται
όπως τα φύλλα του φθινοπώρου.»
Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα – Jonas Salk
-Ανέστης Ευαγγέλου: Υπεραστική συνδιάλεξη
«Εχτές το βράδυ μου τηλεφώνησε
ο πατέρας μου.
Στείλε μου μερικά
πενηνταράκια ούζο, μου είπε,
και καναδυό κούτες τσιγάρα
σέρτικα, να κάθουμαι τα βράδια
να σας συλλογιέμαι.
Και -να μην
το ξεχάσω- και πεντέξι δίσκους
φωναγράφου μ`εκείνα τα παλιά, ξέρεις,
ποντιακά τραγούδια, τα λυπητερά.
Εδώ στα ξένα δύσκολα περνούν οι μέρες
και που να βρεις τσιγάρα, ούζο και τραγούδια
της πατρίδας, στα μαγαζάκια τ` ουρανού.»
Όταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως…μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος! – Charles Wadsworth