Ορίζοντες Τέχνης

• Η Νόρα Nαντζαριάν είναι μια βραβευμένη Κύπρια ποιήτρια και διηγηματογράφος.

  Γεννήθηκε στη Λεμεσό και διαμένει στη Λευκωσία, έχει δημοσιεύσει τρεις ποιητικές συλλογές και δύο βιβλία με διηγήματα της “Ledra Street”(2006) και το “Girl, Wolf, Bones” (2011). Έχει κερδίσει βραβεία και επαίνους σε διάφορες διεθνείς διαγωνισμούς. Πρόσφατες δημοσιεύσεις περιλαμβάνουν μια δίγλωσση έκδοση (Αγγλικά-Γερμανικά) επιλεγμένων ποιημάτων του Hochroth (Γερμανία) και η συμμετοχή στις ανθολογίες Best European Fiction 2011 (DalΠρόσφατα, έχει συνδιάσει το γράψιμο με έργα τέχνης ή / και φωτογραφία. Είναι η δημιουργός του βίντεο με τίτλο “My Face Is My Own” (2010), όπου το κείμενο και φωτογραφίες χαρτογραφούν τα ανθρώπινα πρόσωπα μιας τυχαίας διαλογής από τους δρόμους της Κύπρου.

  Συνεργάστηκε με το διακεκριμένο Κύπριο καλλιτέχνη Νικόλα Παναγή στο έργο του ”Δέκα Θάλασσες” – μέρος της έκθεσης «Μητέρα Μνήμη» του 2011 – όταν δύο οθόνες πρόβαλλαν το κείμενο του ποιήματός της να αναδύεται σταδιακά μέσα από τις φωτογραφικές εικόνες του μελαγχολικού τοπίου (Ζύγι) και το κύμα – χείλη, της απαγγελίας της ποιήτριας.

  ΓΙΑΣΕΜΙ

  Πλησίασε στη γραμμή.

  Το άρωμα, η λευκή ευωδιά

  την καθοδηγούσε. Γιασεμί.

  Ήταν η παιδική της ηλικία και πάλι

  που την επισκεπτόταν. Όπως μια μικρή ανάσα

  λουλουδιών απ’ τον κήπο κάποιου άλλου

  σαν περνούσε, κοριτσάκι που μελωδούσε

  τα κάγκελα σαν να ήταν άρπα.

  Έλα, έλα, το άρωμα την τραβούσε

  Πάντοτε. Μα ο κήπος δεν ήταν δικός της,

  της έλεγαν. Ούτε και το άρωμα που την παρέσερνε

  και την προκαλούσε να μπει παράνομα.

  Τώρα, ενώ περνούσε την μη ευθεία,

  την αόρατη, την αδιαπέραστη γραμμή,

  και καθώς ο στρατιώτης με τον γαλάζιο μπερέ

  παρακολουθούσε τα πόδια της, μετρώντας τα χιλιοστά

  με τα μάτια, και άνοιγε το στόμα του

  για να φωνάξει το ΑΛΤ!

  αυτή ήταν μικρό παιδί που έτρεχε, δυνατή.

  ΑΛΤ! της φώναζαν αλλά δεν γυρνούσε.

  Εξοργισμένες σελίδες έλειπαν απ’ το βιβλίο

  της ζωής της. Με κομμένη την ανάσα σκεφτόταν ολοένα

  το γιασεμί που θα εύρισκε, το σπίτι που θα έβλεπε,

  τον κήπο, τον φράχτη –

  Και τη θαμμένη καρδιά

  του πατέρα της.

  Το 2011 πήρε μέρος στο “The Fiction Project“, με το έργο “It Touches Everything“, ένα βιβλίο χειροποίητων σελίδες των διηγημάτων και κολάζ όπου το κείμενο εμπλουτίζεται οπτικά και παρουσιάζεται με πρωτότυπο τρόπο.key Arch ΓΙΑΣΕΜΙ Πλησίασε στη γραμμή. Το άρωμα, η λευκή ευωδιά την καθοδηγούσε. Γιασεμί. Ήταν η παιδική της ηλικία και πάλι που την επισκεπτόταν. Όπως μια μικρή ανάσα λουλουδιών απ’ τον κήπο κάποιου άλλου σαν περνούσε, κοριτσάκι που μελωδούσε τα κάγκελα σαν να ήταν άρπα. Έλα, έλα, το άρωμα την τραβούσε Πάντοτε. Μα ο κήπος δεν ήταν δικός της, της έλεγαν. Ούτε και το άρωμα που την παρέσερνε και την προκαλούσε να μπει παράνομα. Τώρα, ενώ περνούσε την μη ευθεία, την αόρατη, την αδιαπέραστη γραμμή, και καθώς ο στρατιώτης με τον γαλάζιο μπερέ παρακολουθούσε τα πόδια της, μετρώντας τα χιλιοστά με τα μάτια, και άνοιγε το στόμα του για να φωνάξει το ΑΛΤ! αυτή ήταν μικρό παιδί που έτρεχε, δυνατή. ΑΛΤ! της φώναζαν αλλά δεν γυρνούσε. Εξοργισμένες σελίδες έλειπαν απ’ το βιβλίο της ζωής της. Με κομμένη την ανάσα σκεφτόταν ολοένα το γιασεμί που θα εύρισκε, το σπίτι που θα έβλεπε, τον κήπο, τον φράχτη – Και τη θαμμένη καρδιά του πατέρa.

Σχόλια

σχόλια