Ποίηση – Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Τις νύχτες σου όλες ημερώνω μ’ ένα χάδι…
Τις νύχτες σου όλες
ημερώνω μ’ ένα χάδι…
Υπάρχεις
ακόμη κι αν είσαι μακριά…
σαν όνειρο,
που πάνω στην παλάμη μου
σκιαγραφεί το πρόσωπό σου.
Το φεγγάρι ομορφαίνει το σώμα σου,
η ανήσυχη θάλασσα απρόσμενα ζητά
ένα βλέμμα-κάλεσμα
σε αγκυροβόλιο και λιμάνι απάνεμο.
Αλμύρα, ιδρώτας και σιωπή,
γνέφει το κύμα
την ηλιόχαρη πορεία,
μάτια αγάπης
που τη γύμνια ζωγραφίζουν,
με λέξεις της καρδιάς
που δεν υπνωτίζουν,
μόνο θυμίζουν
πως η απουσία δεν υπάρχει
όταν ο νους κι ο πόθος
βρίσκουν πάντα μονοπάτι
και τη δροσιά σου παίρνουν
μέσα από φιλιά.
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Παρακολούθησε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών εξ’ αποστάσεως προγράμματα συμπληρωματικής εκπαίδευσης: «Πρακτικές Ασκήσεις Δημιουργικής Γραφής» το έτος 2015 και «Διαπαιδαγώγηση στην Παιδική και Εφηβική Ηλικία» το έτος 2016.
ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ Ο ΝΟΜΟΣ
Φοβερό το φως της ψυχής
μέσα στην απέραντη αγάπη,
όταν βυθίζεται στην αναζήτηση της ευτυχίας
και πάνω στο τρεμάμενο χέρι παίζουν
αλλιώτικοι κόσμοι απ’ το ένοχο χθες•
οι φθόγγοι μιας ζωής που κύλησε
στην αμφιβολία.
Άπιαστο πολυταξιδεμένο φως
του φορτισμένου σώματος ο λυγμός,
των αστεριών ο νόμος.
Κοίταξε μακριά στο πέλαγος,
παράξενοι οι άνθρωποι
που μες στον ήλιο αγναντεύουν τα ωραία
μα περπατούν παράλυτοι από κάποιον εθισμό
γιατί το φως στα χέρια τους σκοτώνεται,
η αλήθεια τούς πλήγωσε το μέλλον
κι έτσι αγάλματα απομένουν
μιας μοίρας που τους πρόδωσε την αφθαρσία
και βούιξε ο κόσμος
για την απάτη των χρωμάτων.
(15/02/2009)